In principio le pronunciation de interlingua es
illo del latino (al minus medieval in Germania,
Polonia, Hungaria .... isto es c = t + i + vocal =
ts; s intervocalic = z; ss = s initial = s;
Vocales plus o minus como in dicte linguas. In
interlingua palatalisation de r, l o n non
occurre. Isto es toto.

Personalmente ego ha audite pronunciationes c = s;
lo que es permettite. Ma ego non me recorda haber
vidite que le grammatica permitte le pronunciation
de c = ch, ma ego ha audite tal pronunciationes
durante un conferentia de interlingua. Parlava un
persona qui ha un forte inclination al italiano.

Personalmente ego pronuncia c = ts, sed quando ego
es fatigate ego lo pronuncia como s et ego aspira
le c, t, p, in modo anglese o scandinave.

Le r es un tremulante apical, ma le r uvular (como
in francese e germano - in multe instantias) es
acceptabile (non ha altero facer, si le personas
nonobstante non es capabile pronunciar un r
apical!)

In principio il non ha longe vocales in
interlingua. Pronuncia toto curte et il va ben. In
le vita practic certe vocales essera plus longe si
illos porta le accento et es sequite per solo un
consonante, ma isto es un cosa que on non debe
preoccuparse theoreticamente. Illo veni
naturalmente pro le personas parlante linguas
occidental. Iste "problema" va solmente apparer
quando on scribe materiales pro personas qui non
parla un lingua occidental. (qui = subjecto in un
clauso relative et defina un persona, pro isto on
scribe "qui" et non "que").

Pedagogicamente de un retirato

Cellus