To: [log in to unmask]
Subject: Multo de Nihil e Nihil de Multo

}
}
}Lista Acr\363polis e Stan.
}Vamos ver se compreendo completamente o que voc\352 argumenta. Meus
}argumentos n\343o s\343o t\343o diferentes dos seus, talvez possuam uma outra
}roupag em, por assim dizer.
}
}
}[1] Na primeira parte de su texto voc\352 toca numa quest\343o que j\341
}anunciei aqui: a
} impossibilidade de ultrapassar aquilo que nos \351 "dado". A l\363gica \351
}um instrumento fundamental para a raz\343o, contudo as premissas
}l\363gicas n\343o s\343o fundadas na pr\363pria l\363gica. Ou seja, a mortalida
de
}ou imortalidade, a exist\352ncia ou n\343o de "co rvos pretos" podem ser
}afirma\347\365es de premissas. Contudo, n\343o caber\341 a l\363gica diz er
}qualquer coisa sobre o mundo. Creio que voc\352 explicita isto melhor
}do que eu  neste trecho de sua mensagem. Algumas coisas devem ser
}dadas como existentes par a que nosso mundo tenha algum sentido.

Io comenciava mi essayo in responsa al message erudite super le
mysticismo del neoplatonistas.  In mi dies como un studente al
universitate (49 annos ante hodie), io ha essite impressionate
per le mysticismo de W. T. Stace, le philosopho american idealista.
E io ha legite multo in philosophias asiatic.  E io esseva equalmente
un studente del theologo protestante Paul Tillich, qui esseva ille
mesme un mystico, qui poteva recognoscer themas similar in su
negative via a Deo a illos in le buddhismo e altere religiones
asiatic, que Tillich discoperiva al fin de su carriera.  E io
esseva profundemente influentiate per un incontro con duo
american buddhistas zen, qui habeva necun credos a defender
a advocar. Plus tarde io trovava Wittgenstein sympathic a me,
e Kant equalmente.  Currentemente io es plus interessate in
elaborar super un nove approche al philosophia que veni del
scientia cognitive e le linguistica, que suggere que fundamentalmente
nos pensa abstractemente con metaphoras basate super schemas
de action e perception, e isto ha implicationes pro le
analyse cognitive del pensatas de philosophos.

Nonobstante io jungeva iste gruppo non in anticipation de discuter
le question del existentia de Deo.  Io crede que philosophos
professional qui non es illes mesme active in le theologia o le
religion, ha constructe positiones quasi indifferente a tal
ideas e es interessate in plus mundan cosas como "le theoria
del cognoscentia", "le analyse del lingua" etc..  Mais vidente
personas aqui discutente in un contexto philosophic le question
del existentia de Deo, io pensava que aqui nos ha studentes,
e mi deber como un professor es a guidar le studente de ubi
ille es a considerar altere themas plus fundamental.  Assi
mi remarcas comencia con alcun sympathia con un position
religiose e move in un direction que suggere que il ha multo
que on debe analysar e saper ante que ille pote resolver in su
mente le question de Deo.  E io voleva levar in lor mentes
le existentia de altere conceptiones que es sympathetic con
le religion mais que es equalmente compatibile con un
position agnostic si non atheistic, como le caso de mi duo
amicos, le buddhistas zen, o le theologia systematic de
Paul Tillich.



}
}[2] Voc\352 concorda comigo quanto a impossibilidade de respostas sobre
}a "origem"  da exist\352ncia. E, por minha vez, concordo com voc\352 que
}isto n\343o impede que o ser
} humano continue se fazendo certas perguntas fundamentais: qual o
}significado de
} minha exist\352ncia? Com isto, como voc\352 bem aponta, o fil\363sofo e o
}m\355stico atinge m pontos comuns. Claro, certos fil\363sofos. Creioque
}aqui estamos muitop pr\363ximos  de Wittgenstein e o Tractatus, n\343o lhe
}parece?

Si, mi philosophos favorite esseva Schopenhauer, Wittgenstein e
Kant.  Tu possibilemente refere al famose lineas in le Tractato,
si io pote rememorar los correctemente, "Ille va intender me
post que ille ha ascendite le scala e alora ha discargate lo.
Aquello de que on pote dicer nihil, on debe esser silente."
In su juvene annos, Wittgenstein esseva un mystico del via
negative.  E mesmo in su annos final ille reteneva le
thema negative in arguer que tote le problemas de vita es
le resultato de usar lingua e ideas impropriemente, que il
esseva le deber de philosophos a revelar le improprie uso
de parolas e ideas foras lor original contexto.  Mais ille
non credeva que le philosophia habeva alco positive a dicer
o provider.


}
}[3] Quanto ao tom "kantiano" creio que \351 uma distin\347\343o complicada
}pela seguinte  raz\343o: certamente que Kant nos fala de "antinomias da
}raz\343o Pura", entretanto quando lemos certos textos de Wittgenstein
}(o Tractatus, principalmente) percebemos
} que ali h\341 uma certa "delimita\347\343o" do que pode ou n\343o ser dito, qu
e
}vai implicar no que pode ou n\343o ser pensado. Neste sentido, a
}Teologia est\341 fora pois se constitui numa "teoria" sobre um aspecto
}ou realidade que n\343o pertence ao mundo. A inda, quando h\341 uma
}delimita\347\343o ao pens\341vel, diretamente ligado ao que pode ser  dito,
}fica complicado falar sobre o "sobrenatural". Talvez apenas de forma
}"mistica", como voc\352 aponta. Aqui reside a "antinomia". Por sinal, O
}tratactatus n\343o  estava muito longe destas formula\347\365es kantianas,
}travestidas de outra roupagem.

Io ha pensate super isto de tempore in tempore.  Proque le mystico
continua a prosequer alco de que ille pote dicer nihil? Schopenhauer
essaya a exprimer lo como le Voluntate, que pro ille esseva le
dynamic aspecto del existentia que elude nostre pensatas e
representationes. In le experientia personal illo es incontrate in
le action, in nostre proprie assertiones de nostre voluntates.  Il
es trovate in le action sin reflexion.  E Schopenhauer, influentiate
per le hinduismo introducite a ille per su preceptor de linguas, qui
esseva un philologo del linguas e literatura de India, incorpora lor
ideas que cata individuo participa in le anima del mundo; assi su
voluntate esseva un parte del Voluntate del Mundo.  Isto es toto
metaphora, e on non debe essayar interpretar isto literalmente. Mais
illo es le position logical si tu crede que tu conception de tu mesme
como un individuo es un illusion.  Tu es le Mundo. O tu non es
solmente le mundo vidite per tu oculos, que es filtrate per le
categorias de perception e le mente, tal que le mundo que tu
cognosce non es como le mundo es in illo mesme (Kant).  Totevia le
mundo como illo es in illo mesme es cognoscite non in perception o
cognition, mais in le action sin reflexion. Isto pare a me
similar al position del buddhistas zen.  Le pensata es suspecte.
Tu debe apprender a ager sin reflexion e in isto tu va
cognoscer tu mesme.  E in le action sin reflexion alco ancora
existe, sin forma (de pensata), le affirmation de existentia
mesme.  E isto pote devenir le experientia del mystico de
un ineffabile, de que ille non pote parlar, proque le parola
non pote representar lo que non es representabile e prior al
representation.

Ora, le atheista e sceptico vide nihil de importantia in isto.
Illo es parolas que nega le un le altere.  Il ha necun senso.

Certo. Mesmo le mysticos accepta que lor parolas ultimemente
face nihil.  Mais pote nos dicer que le mysticos possede
alco de que le atheistas e scepticos es cec?  O es le mysticos
deludite in alcun maniera.  Que pensa le studente?

Io es surprendite, proque io non ha intendite a facer tal
discussiones o a scriber tal cosas. De lo que on non pote
parlar, ille debe remaner silente!

}
}[4] Quando Kant reformula a Teoria do Conhecimento, apontando que
}nossa raz\343o s\363
} pode conhecer aquilo que se d\341 na percep\347\343o e que, esta por sua
}vez, n\343o pode ser alguma coisa "bruta" mas sempre algo "j\341"
}elaborado, n\343o estaria ele mostrando que certas quest\365es s\343o
}"internas" \340 raz\343o as quais esta n\343o poderia solucionar? Bem, sei
}que estou desviando do centro de seu texto, mas creio ser importante
} notar que certas formula\347\365es filos\363ficas permitem que "olhemos"
}ummpouco mais a dequadamente para os problemas. Ou, pelo menos,
}tentar ver qual \351 de fato o problema. N\343o lhe parece?

Kant voleva monstrar que nostre ration esseva un elaboration de
certe categorias per le qual le mente organizava le experientia.
Iste categorias es providite ante le materia del sensos. (Ille
usava un metaphora de Aristotle, que le sensos provide le materia
de pensata, e le mente provide le formas pro organizar iste
materia).  Assi le mente da le schemas de organization al
materia del sensos.  Assi pro Kant on non pote cognoscer le
mundo como illo es per se, ni pote on cognoscer ille mesme como
ille vermente es, proque ille pensa de ille mesme con le mesme
categorias.  E Schopenhauer prendeva isto e addeva su ideas del
Voluntate sapite in action como un aspecto del realitate non
incontrate in le representationes del pensata.  (Concelate in
su pensata es le metaphora del Voluntate como un substantia,
on cosa).  De novo, de lo que on non pote dicer, on debe
esser silente.

Mais Kant es interessante in tanto que ille revela como le
categorias structura nostre basic conceptiones non solmente
del existentia, de lo que existe, de causalitate, etc. mais
del ethica.

Salutationes!

Stan Mulaik