17:08 15-1-2014, Paul Gideon Dann:
> > Reflecter realmente le realitate del hereditage romanic deberea
> > comprehender:
[...]
> > - Un differentia inter tempores perfecte e imperfecte.
>
>On pote formar le imperfecte in interlingua per usar "esser + 
>participe presente":
>
>"Io esseva parlante a mi amic quando io esseva interrumper."

Si, ma es altere cosa sur que io voleva parlar.

Le formas del passato de interlingua corresponde al imperfecto de 
linguas como espaniol e portugese. (E italiano? Io non cognosce 
lo ben.)

Interlingua: io cantava
English: I sang, I was singing
Español: canté (non: cantaba)
Português: cantei (non: cantava)

Le formas cantaba/cantava existe in espaniol/portugese, ma non 
son usate normalmente pro actiones usual. Son usate pro 
circumstantias, habitudes, actiones repetite.

Quando estive [não: *estava] em Lisboa, comprava uma garrafa de 
água cada dia.
Quando io esseva in Lisboa, io comprava un bottilia de aqua cata die.

(I hope I'm doing this right in Portuguese, I still always find 
this very difficult. But it was hot in September when I was in 
Lisbon, that much I do know. Sete colinas (septe colinas), and I 
walked a lot!)

Igitur le passato de interlingua deberea (spera io; es ver?) dar 
un impression estranie al parlantes de espaniol, portugese e 
italiano.

Ma le designatores de interlingua non habeva altere option: le 
passato perfecto in tal linguas es multo irregular: pt: cantei, 
cantaste, cantou, cantámos, [..], cantaram. Isto non es usabile 
pro formar un paradigma verbal in un lingua auxiliar, que debe 
esser tanto regular que possibile e que non pote haber 
desinentias personal.



-- 
Ruud Harmsen, http://rudhar.com


--
Pro leger le archivos e pro modificar o cancellar le subscription:
http://listserv.icors.org/archives/interlng.html