Io es culpabile in acceptar le opinion de Gildersleeve  in su "Gildersleeve's Latin Grammar" que il ha un suffixo distincte
de -tilis in Latino.  Alque non habeva semblate correcte que -tile es addite a 'umbra" (substantivo) in formar le
parola latin 'umbratilis'.  Io notava in mi dictionario Latin Anglese de Chambers Murray que il ha le verbo 'umbrare' in
latino, a que le participio passate o perfecte esserea 'umbratus'.  Assi '-ilis' pote esser addite a 'umbrat-' pro formar
'umbratile'.  De plus 'duc-tile' debe esser 'duct-ile' e fictile debe esser 'fict-ile e non 'fic-tile'.  Assi il non ha un
suffixo -tile in latino.  duct- e fict- es themas de participios passate irregular de 'ducere' e 'fingere'. Io finalmente discoperiva un entrata in un dictionario anglese pro le etymologia de 'umbratile' in anglese, que illo esseva formate de  umbrat-+-ile, con umbrat- le thema del participio perfecte o passate de 'umbrare' (que es regular in verbos in -are).  

Ora le question es si on adde iste suffixo -ilis al participio passate, que es le senso de -ilis in iste caso?  Illo non es
capace de + verbo, al minus non immediatemente.  Potesser illo es capace de esser  <participio passate del verbo>.
Io notava alora que il ha plure sensos a iste suffixo -ile addite a verbos o participios perfecte.  In addition a 'capacitate de'
illo ha 'susceptibile a', 'liabilitate a'.  Es le senso de esser 'susceptibile' le mesme como le capacitate de esser capte sub
le influentia de ... alque?  In iste caso illo esserea susceptibile a esser sub le influentia del umbra, a esser capace de 
esser inclinate a esser umbrate, a functionar in  le obscuritate.  (Io essaya facer senso del participio perfecte aqui 
in loco del verbo).  'ductile' es alora susceptibile a esser tirate o deformate sin rumper.  'fictile'  esserea susceptibile a esser
reformate como le argila.  

Assi io debe peter Lusitana pro perdonar me pro mi critica de tu exemplo de 'umbratile'.  Illo es ja un caso de '-ile', mais in loco 
de esser un adjectivo formate per adder -ile (capace de) a un verbo illo es addite a un participio perfecte, capace de esser +
participio passate del verbo. Isto face le verbo in le voce passive.

========

Io ha dicite que le francese non ha hodie un verbo correspondente al substantivo 'besoin' in senso.  Il ja ha un
verbo 'besogner' que originalmente se derivava del verbo 'busuigner' "esser in le 'besoin' o necessitate'. Hodie su
senso es facer un travalio onerose, fatigante, ininteressante, penose,  tormentante.  Isto non es le mesme senso
como 'besoin' altere que on face iste travalio in mancar del conforto.  In qualcunque caso, solmente le francese e
le italiano ha parolas basate super 'besoin' o 'besonio', e assi iste parolas non es eligibile esser in le vocabulario
international.

Con respecto al idea que 'necessitar' o 'ha necessitate de' es 'troppo longe', isto non es un consideration. Illo es
lo que illo es.  Totevia le espaniol usa 'necesitar' non solmente in le maniera transitive de facer necesse que
alque occurre mais in le senso de mancar de alque necesse.  Io pensa que iste senso es ancora international,
mais illo es exprimite in le francese e le italiano con 'besoin' e 'besonio' pro le qual nos pote substituer 
'necessitar', variantes de que es in lor linguas.  Le mundo necessita interlingua!

Stan

'haber necessitate de', io pensa que isto es possibile


--
Pro leger le archivos e pro modificar o cancellar le subscription:
http://listserv.icors.org/archives/interlng.html