Allan Kiviaho wrote:
i.a. citante un articulo de Ferenc Jeszenszky, que io dele pro accomodar illes
qui non vole discargar troppo longe textos. Tamen: 
In le latino classic e in le sequente romanic linguas nos ha etiam un protetic
e: compara _schola_ ma _escalar_ e _espaniol_ que poterea tanto ben ha essite
_spaniol_ viste que nos ha _sperantia_ in interlingua. 

Rhotacismos es multo commun in le linguas europee. Anglese e svedese _hare_
pro un plus vetere forma _hase_ (como in germano moderne) es un tal exemplo, e
le svedese _är_ pro _es_ - in omne personas del presente - etiam un exemplo de
rhotacismo. Ancora in le Biblia svedese (le edition Carlo XII) on pote leger
_jag är, tu est_ han är etc.  
_jag; du; han; hon; den, det; vi; ni; de;  är_
_io; tu; ille; illa; illo; no; vos; illes, illas, illos es_

Mi experientia como inseniator del svedese me dice que on non debe introducer
plus de formas que necessari in un lingua auxiliar, viste que immediatemente
quando tu debe apprender un nove forma isto es plus laboriose quam apprender
solmente un. E isto es in general un del qualitates de interlingua que tu pote
associar le parola apprendite con un parola que jam existe in tu lingua
maternal. 

Usante solmente _es_ on etiam non debe rumper se le capite si dicer _io e
Allan es bon amicos o Io e Allan so bon amicos, o Ego et Allan son bon amicos. 

Del resto, quando on usa _son_ isto sona tanto innatural pro un parlator de un
lingua romance quam _es_. Nos son bon amicos. E le iberico va corriger _Nos
somos bon amicos. Illes son bon amicos! 

Que vive _es_ Io, tu, illa, illes e vos es bon amicos de interlingua. Nos sera
plus habile in usar interlingua quam nos era antea. Isto es mi manifesto verbal.