BREVE HISTORIA DEL BRASIL DEL EPOCHA COLONIAL
AL ADMINISTRATION DE SARNEY

In 1500 Pedro Alvares Cabral comenciava un viage
verso le India.  Le corona portugese voleva que
ille usava le route maritime aperite per Vasco da
Gama circum le Capa de Bon Sperantia in Africa.
Pro evitar un zona de calmas in le golfo de Guinea,
ille navigava verso le west e su flotta incontrava
ventos que eventualmente le impulsava usque le
continente sudamerican in april, 1500.

Benque un pauco antea le espaniol Vicente Yanez
Pinzon habeva toccate le costa brasilian, Portugal
habeva le derecto a ille territorio a causa del
Tractato de Tordesillas (1494), que divideva le
territorio de America inter Espania e Portugal.
Portugal recipeva le derecto de controlar le
territorio
al est de un linea divisori inter 48 e 59 grados
al west de Greenwich; e Espania, le territorio al
west de iste linea.

On dava le nomine Vera Cruz a iste nove colonia
portugese.  Postea on cambiava su nomine a Brasil,
a causa de un ligno que cresceva illac e produceva
tinctura rubie, le "pau brasil" (nominate assi a
causa de su color) un producto multo importante
durante le prime era de colonisation brasilian per
le portugeses.

Durante le duo decadas sequente, Portugal esseva
interessate principalmente in su colonias oriental
a causa del grande contributiones a su economia
derivate del commercio in le condimentos de ille
region, le quales Portugal poteva provider a Europa
a un costo multo reducite a causa del economias
de transporto marin, le resulto de effortios anterior
per le portugeses pro dominar le navigation
intercontinental.

Inter 1533 e 1549 le corona portugese divideva le
Brasil in dece-cinque divisiones territorial, nominate
"capitanias", que le rege dava a homines portugese
ric (donatorios), qui, a cambio de multe poteres
e privilegios, debeva usar lor proprie capital pro
colonisar iste capitanias e disveloppar lor ressources
economic.

Inter iste capitanias solmente duo, Pernambuco e
Sao Vicente (al sud del actual citate de Santos)
habeva multo successo, Pernambuco a causa del
commercio
in sucro e Sao Vicente a causa del sucro e del cultivo
de bestial bovin.

Respondente al fracasso general del capitanias,
le rege, Joao III, assumeva lor direction per medio
de un governator general con amplie poteres politic.
In le capitanias, le governator general esseva
representate per un gruppo de functionarios local,
qui fortificava le punctos strategic del costa e
governava le municipios local secundo patronos jam
establite in citates portugese.  Le rege anque
establiva le capital del pais in Baia.  Iste
reorganisation del colonia attraheva multe nove
colonos al Brasil.

Le prime governator del Brasil, Tome de Sousa, veniva
al colonia con un gruppo de jesuitas, qui habeva
un rolo importante in le disveloppamento del pais.
Illes establiva scholas, pro exemplo.  Ma illes
anque inspirava un opposition forte inter le
latifundistas del colonia, qui essayava subjugar
le indios brasilian.

Le jesuitas voleva proteger le indios del sclavitude
e christianisar les.  Lor methodo esseva concentrar
le population indigene in villages ("aldeias" in
portugese).  Le corona appoiava le jesuitas in iste
activitates, ma permitteva que le colonos usava
indios capturate in guerras legitime como sclavos
in lor latifundios ("fazendas" in portugese).  Iste
restrictiones incoragiava le uso de sclavos african,
cuje commercio se intensificava in le secunde mitate
del seculo XVI.

Durante que le corona portugese reorganisava le
governamento del Brasil, Francia essayava establir
un colonia permanente in territorio brasilian.
In 1555 Nicolas de Villegagnon, un aventurero qui
habeva le appoio de Henri II de Francia, invadeva
le porto de lo que iva esser Rio de Janeiro.  Le
governator general Mem de Sa, ducente un armea
considerabile, attaccava e expulsava le franceses
e establiva le citate que eventualmente devenirea
le capital del Brasil.

Le franceses esseva persistente.  In le prime parte
del seculo XVIII illes essayava establir se in le
litore atlantic del sud del Brasil.  Durante que
Portugal esseva sub le corona espaniol (1580-1640)
truppas hollandese anque occupava Baia e Pernambuco,
le capital ric del region principal que produceva
sucro pro le uso del europeos.  In despecto del
opposition del corona espaniol/portugese, le
brasilianos del nordest e del region de Sao Paulo
conjunctemente poteva expeller le hollandeses de
lor pais.

Penetrante in le interior del pais, le brasilianos
anque expandeva le territorio del pais ultra le
linea occidental fixate per le tractato de
Tordesillas.  Pro converter le indios brasilian
al christianismo, le missioneros del seculo XVII
penetrava le norte e navigava al west sur le fluvio
Amazonas.  Le homines del nordest qui elevava bestial
bovin cercava nove pasturas al west del fazendas
de sucro, penetrante le interior usque lo que nunc
es Piaui, Maranhao, e Goias.

Le colonos de Sao Paulo organisava expeditiones
pro capturar indios e cercar auro.  Unes ex iste
expeditiones resultava in migrationes de varie annos
de duration.  Iste gruppos de paulistas sempre
exprimeva su identitate con un bandiera ("bandeira"
in portugese) e le brasilianos les nominava
"bandirantes".

Le brasilianos arrivava usque le minas de argento
del Peru e anque presso Bogota, Colombia.  Altere
simile gruppos explorava le Mato Grosso e attaccava
le villages de indios establite per le Jesuitas
in le sud.  Illes anque penetrava le provincia
argentin
de Misiones.  Generalmente, illes incontrava le
opposition del indios e de lor protectores, le
jesuitas.  Illes incontrava le resistentia del colonos
espaniol solmente in le region de lo que nunc es
Uruguay.  Un serie de tractatos con Espania durante
le seculo XVIII legalisava iste conquestas del
brasilianos.

In le secunde medietate de iste seculo le marchese
de Pombal, le prime ministro de Jose I de Portugal,
un administrator capabile e energetic, inaugurava
diverse reformas social, administrative e religiose
in le colonia.  A causa de lor fracasso economic
e administrative, multe donatorios del 15 capitanias
perdeva a Pombal le pauc derectos que illes habeva
potite preservar.

Le sud del Brasil habeva disveloppate un crescente
importantia economic, e Pombal moveva le capital
del pais a Rio de Janeiro pro rationes logistic.
Ille anque expulsava le jesuitas, opponite per altere
sectores del societate brasilian, a causa de lor
protection del indios e lor activitates commercial.

Le vita economic del Brasil initialmente se basava
sur le exploitation del ligno brasil.  Le portugeses
usava le indios local pro cortar iste ligno e
transportar lo usque le Atlantico.  Ma le indios
les resisteva fortemente.  Postea le production
del sucro de canna deveniva le plus importante
activitate economic.  Le production de sucro anque
requireva labor multo plus intensive que le production
del ligno brasil, e le indios resisteva iste travalio
tenacemente, e le portugeses tosto debeva importar
sclavos african pro facer lo.

Con le tempore, le tabaco e le cultivo de bestial
bovin deveniva occupationes con crescente importantia
economic.  Iste duo activitates anque requireva
terra, que le proprietarios de iste interprisas
incontrava al west del terrenos occupate con le
production de sucro, que remaneva le activitate
economic le plus importante durante le major parte
del era colonial.

Como consequentia del grande investimentos in terra
e in machineria requerite pro le production de sucro,
omne iste industria se concentrava in le manos de
un numero de familias reducite.  Le cafe e le coton,
producite primo per parve propietarios, contribueva
substantialmente al exportationes del seculo XVIII.

Un scopo importante del prime colonisatores esseva
trovar fontes de auro, ma illes non lo incontrava
usque le discoperimento in 1693 de grande depositos
de illo in lo que nunc es le stato de Minas Gerais.
Iste discoperimento provocava le establimento per
gente circum Pernambuco de nove citates al bordo
del fluvio Sao Francisco.

Durante le annos del periodo colonial appareva le
major parte del elementos que unificava le population
del Brasil.  Un de illos esseva le expulsion del
hollandeses ex Pernambuco per fortias brasilian.
Un altere factor importante esseva le lingua (omne
le populo del Brasil parlava portugese, durante
que le populo del altere partes de Sudamerica parlava
espaniol).  Le structura familiar patriarchal
portugese
anque deveniva un parte fundamental del cultura
brasilian.

Un altere factor esseva le character rural del pais.
In un systema semifeudal, le habitatantes del Brasil
esseva dividite inter le proprietarios de terras
e le gente que dependeva de illes, e le brasilianos
non habeva establite grande citates simile a illos
del colonias espaniol.  Finalmente, le contactos
del brasilianos con le exterior de lor pais se
canalisava trans Portugal.  Omne iste factores
combinate produceva un fortia plus grande que le
differentias regional quando Brasil ganiava su
independentia de Portugal durante le seculo XIX.

LE INDEPENDENTIA E LE IMPERIO

In despecto del distantia inter Europa e Brasil,
le politica napoleonic habeva un grandissime
influentia
in le historia brasilian.  Secundo le "systema
continental" de Napoleon, nulle pais europee poteva
commerciar con Britannia.  Portugal e Anglaterra
habeva un alliantia commercial multo vetule, e le
governamento portugese continuava su commercio con
le angleses.  Napoleon respondeva marchante su truppos
verso Lisboa.  Le angleses tunc portava omne le
familia regal portugese, su corte, e su functionarios
al Brasil.

Le principe regente, Joao, que le brasilianos recipeva
con multe enthusiasmo, inaugurava un serie de
reformas:
 Ille immediatemente recognosceva le position del
Brasil como sede de su imperio e aboliva le monopolio
commercial portugese, aperiente le portos brasilian
al commercio de altere paises.

Post instalar se in Rio de Janeiro, le corte creava
diverse organismos politic, judicial, e cultural.
Le angleses derivava le major beneficios del novemente
liberate commercio, que reduceva le pression economic
sur lor pais causate per su exclusion per Napoleon
ex le commercio europee, e numerose companias
commercial britannic aperiva officinas in le Brasil.

In 1816, le prince regente deveniva le rege Joao
VI del imperio portugese.  Ille habeva un certe
poularitate personal, ma su governamento inspirava
odio a causa de su corrupte e arbitrari forma de
actuar.  In 1789 Jose Joaquim da Silva Xavier
(cognoscite como Tiradentes, un dentista cuje nomine
significa "extractor de dentes") dirigeva le prime
rebellion contra le autoritate portugese.  Le
portugeses supprimeva su rebellion e le executava
al furca, e ille deveniva un heroe national inter
le brasilianos.

In 1817 un gruppo de rebellos proclamava un republica
in Pernambuco, ma le portugeses supprimeva iste
rebellion post tres menses.  Su causa principal
esseva le severitate del conditiones de vita pro
illes qui non esseva commerciantes o proprietarios
de fazendas.

Durante que Joao VI esseva in le Brasil, Portugal
passava per un epocha de convulsion politic.  Post
le retraite del franceses, un regentia emergeva
que governava le pais de un maniera tyrannic e
arbitrari.

In 1820 le populo portugese revoltava contra le
regentia e convocava le cortes (parlamento) pro
elaborar un constitution.  Ben que Joao VI amava
le Brasil e voleva restar illac, le cortes le obligava
a retornar a Portugal e su filio, Pedro I, deveniva
le regente del pais.  Le cortes de Lisboa revocava
le reformas introducite al Brasil e essayava retornar
le pais al status quo ante.

Le cortes anque voleva que Pedro I retornava a
Portugal, ma ille refusava, e le 7 de septembre
de 1822 ille proclamava le independentia del Brasil
e esseva declarate imperator del pais.  Le Statos
Unite esseva le prime governamento que recognosceva
le nove governamento brasilian in 1824.  In 1825
le portugeses anque recognosceva le independentia
del Brasil a causa del intervention del angleses,
qui voleva mantener lor privilegios commercial in
le pais.

Le prime annos del independentia del Brasil esseva
difficile.  Le familia de Pedro I habeva negligite
su education, e ben que ille esseva un administrator
energic, ille non sapeva calcular multo ben balancias
in equationes politic e governava de un maniera
impulsive, que inspirava multe resistentia inter
le brasilianos.

Durante su imperio le Brasil gereva un desastrose
guerra contra Argentina e perdeva lor provincia
Cisplatina (posteriormente Uruguay) in 1825.  Post
un rebellion del armea que deteriorava in un disordine
generalisate, Pedro I abdicava in 1831, retornava
a Portugal, e su filio de cinque annos, Pedro II
deveniva le secunde imperator del Brasil post un
periodo de regentia.

Le nove imperio brasilian durava quasi 50 annos
e compliva multo.  Primo Pedro II esseva multo
instruite in historia, scientia, e linguas.  Su
proprie education inspirava in ille un grande
preoccupation pro le education del brasilianos.
Ille anque habeva un temperamento multo calme e
rational e esseva in general un homine bonissime.

Post un breve apprentisage, ille apprendeva como
alternar inter le duo sectores conservator e liberal
que competeva pro controlar le pais (su poter
principal
esseva dissolver le governamento e alternar inter
illos).  Durante su imperio, ille cambiava le
governamento dece-un vices, e ille sapeva exactemente
quando il esserea judiciose cambiar lo pro assecurar
le stabilitate general del pais.

In le prime annos de su imperio Pedro II debeva
confrontar le rebelliones que continuava desde le
regentia, exacerbate per le electiones fraudulente
de 1840 que dava le poter politic del pais al
conservatores.

Su governamento anque appoiava Uruguay e le Argentina
in un guerra contra Paraguay (1865-1870).  Le fortias
brasilian eventualmente triumphava in le guerra
ma a un costo economic multo elevate.  Iste guerra
anque creava un establimento militar que deveniva
un nove nexo de fortia cuje potentia Pedro II sempre
debeva includer in su calculationes politic.

Ille anque manteneva bon relationes con le Statos
Unite e Europa, reinfortiate per viages que ille
faceva al duo regiones.

A causa del declino del production de auro ex le
minas brasilian, le agricultura continuava su
domination del economia del pais durante le epocha
imperial.  Le coton, le cafe, e le sucro esseva
le productos agricultural principal.

Iste sectores economic del pais requireva multe
laboratores, e on continuava le uso de sclavos.
Le grande proprietarios rural, qui habeva multe
influentia sur le governamento federal, generalmente
poteva controlar su politicas pro fortificar lor
interesses.  Illes esseva contrari a ideas
antisclaviste que cresceva in Europa e le Statos
Unite e que habeva arrivate anque al Brasil.

In parte a causa del opposition del angleses contra
le sclavitude, le commercio de sclavos esseva
declarate
illegal in 1831, ma illo non cessava usque 1853.
Pressiones abolitioniste inter brasilianos comenciava
fortificar se durante le decada inter 1860 e 1870.

In 1870 le parlamento brasilian approbava un lege
que prevideva un emancipation gradual, ma illo non
satisfaceva le advocatos del abolition.  Durante
le annos sequente le sclavos de Ceara e Amazonas
esseva liberate, e in 1888 le imperio promulgava
un lege que eliminava le sclavitute completemente
sin compensation al proprietarios del sclavos.

Ben que le brasil cognosceva un epocha de prosperitate
durante le imperio de Pedro II, il habeva varie
fontes de discontento in le pais.  Post perder lor
sclavos sin indemnification, le latifundistas cessava
lor appoio pro le imperio.  Le crescente enthusiasmo
del brasilianos pro ideas republican anque erodeva
appoio per le imperio.

Le armea, credente que le nation non le monstrava
assatis respecto post su sacrificios in le guerra
contral Francisco Solano Lopez del Paraguay, voleva
restaurar su honor e opponeva le governamento
imperial.  Le imperator abdicava formalmente in
1889 e vadeva in un nave brasilian a Francia, ubi
ille moriva post duo annos.

LE REPUBLICA

Durante le 14 menses post le abdication de Pedro
II, Brasil esseva governate per un autocratia militar
in le qual le mareschal Deodora da Fonseca exercitava
poteres quasi absolute.  In iste periodo emergeva
le matrimonio civil e un stato laic e federal, e
on convocava un assemblea pro rediger un constitution,
le qual esseva promulgate in februario, 1891.  Illo
esseva multo simile al constitution del Statos Unite
con le separation de brancas legislative, executive,
e judicial con un garantia de derectos civic e un
separation legal inter le religion e le stato.

Postea, Fonseca dissolveva le congresso e se
proclamava
dictator, ma le opposition popular contra su
ambitiones
politic le obligava a dimitter se in favor del
vicepresidente, le marechal Ploriano Peixoto, qui
anque habeva ambitiones dictatorial.  Finalmente,
le sector militar fomentava un colpo de stato in
1893 e governava le pais durante plus que un anno.

Inter 1894 e 1930 le brasilianos habeva un serie
de governamentos civil republican stabile.  Ben
que in altere paises latinoamerican il habeva colpos
de stato assais frequente que instalava un serie
de dictatores, sovente militar, le governamentos
del Brasil se cambiava secundo normas constitutional
stricte.

Le prosperitate economic del pais, basate in le
exportation del cafe, attraheva un crescente numero
de immigrantes europee.  Le plantationes de cafe
le plus grande esseva in le area de Sao Paulo, e
dunque multe presidentes brasilian veniva de iste
region.

Le prime de iste presidentes esseva Prudente de
Morais, un homine de leges de Sao Paulo, qui debeva
confrontar un rebellion in Baia.  Post ille veniva
Manuel Ferraz de Campos Sales, qui governava inter
1898 e 1902.  Ille poteva reparar le economia e
le financias del pais, devenite multo debile desde
le fin del monarchia.

Inter 1902 e 1906 governava Francisco de Paula
Rodrigues Alves, considerate le plus capace del
presidentes civil brasilian.  Ille introduceva al
governamento unes reformas substantial e dedicava
considerabile attention al obras public e al lucta
contra maladias que affligeva le litores del pais.

In 1906, sub le presidentia del Alfonso Pena, le
governamento brasilian adoptava un systema de
subsidios
pro appoiar le productores de cafe, affligite per
crises de surproduction que resultava in caditas
del precio del cafe in le mercato international.

Le administration de Hermes da Fonseca (1910-1914)
comencia un periodo de decadentia in iste era de
governamentos civil.

Le Brasil, quando le prime guerra mundial comenciava,
jam esseva un del principal potentias latinoamerican.
Le governamento brasilian, sub le presidentia de
Wenceslau Bras, appoiava le Statos Unite e su alliatos
durante le guerra.

Le euphoria economic post le guerra deveniva un
crise durante le presidentia de Artur Bernardes,
qui lo combatteva con un programma de austeritate
includente un suspension temporanee de planos pro
grande obras public e un programma de impostos
national
sur le rentas.

In iste annos le sector militar, expressante le
deseos de reforma del classes medie, se sublevava
contra le governamento.  Iste rebelliones
eventualmente
culminava in le revolution de 1930, que installava
Getulio Vargas in le presidentia.

Le presidentia de Vargas, qui habeva essite le
governator de Rio Grande do Sul, reflecteva le
crescente dominio de iste stato e un declination
economic de Baia e de Pernambuco, le quales antea
dominava le economica brasilian.  Vargas dominava
le vita politic del Brasil usque su morte in 1954.

Quando su regime comenciava, Vargas debeva confrontar
un crise economic difficile.  Un causa de illo esseva
le programma de subsidios al production de cafe,
que ille eliminava.  Le statos anque habeva un
autonomia considerabile que Vargas trovava multo
inconveniente, e in 1934 su influentia politic esseva
sufficiente pro promulgar un nove constitution pro
un Estado Novo (stato nove) que dava a ille omne
le poter politic del pais.

Vargas, como Bismarck in Germania durante le seculo
XIX, consolidava su poter in parte con reformas
social que meliorava le conditiones de vita del
obreros brasilian.  Reducente severemente le
predominantia politic del statos, ille promoveva
le industrialisation del Brasil, le predominantia
politic de su citates, e le diversification de su
agricultura.  Ille anque incoragiava forte sentimentos
de nationalismo inter le brasilianos.

Durante le Secunde Guerra Mundial, Vargas appoiava
le Statos Unite, interveniente in le conflicto post
1942.  Ille inviava truppas a Italia e permitteva
que le Statos Unite usava unes bases naval brasilian.
Gratias a iste appoio, le Statos Unite esseva ben
disponite a firmar con le Brasil diverse accordos
pro adjuvar su disveloppamento economic, specialmente
le establimento del planta siderurgic Volta Redonda,
le base principal del Companhia Siderurgica Nacional
(Compania Siderurgic National).

Post le fin del Secunde Guerra Mundial e le vincimento
del Socialismo National e del Fascismo, le brasilianos
anque voleva restaurar le democratia a lor proprie
pais, e un gruppo de militares le faceva dimitter
in 1945.

In 1946 le governamento brasilian reformava le
constitution national e permitteva le participation
active del partitos politic in le gerentia del
governamento national, ma sectores politic conservator
timeva le partito communiste, cuje membros in
electiones libere habeva devenite le governatores
de unes statos brasilian.  Iste suppression del
communistas assecurava le appoio del Statos Unite
durante le Guerra Frigide, que habeva comenciate
in ille annos durante le administration statounitese
de Harry S. Truman.

In 1950 Vargas ganiava un secunde victoria in le
electiones presidential, e in 1951 ille reoccupava
le presidentia brasilian in despecto del opinion
disfavorabile del sector militar que le habeva
obligate
a dimitter se cinque annos antea.  Inter 1951 e
1954 su popularitate le protegeva del attacco de
su adversarios politic, ma le poter plus
circumscribite
de su nove administration non le permitteva luctar
contra nove problemas economic que affligeva le
Brasil.

Vargas comenciava un nove programma pro accelerar
le taxa de disinvolvimento industrial del Brasil,
e ille debeva mantener un precari equilibrio inter
duo sectores politic, le prime que voleva un
participation national plus grande in le industria
e le secunde que voleva fortificar le sector private
national e estranier.

A iste tempore emergeva un movimento favorabile
al nationalisation de ressources natural que culminava
in 1953 con le creation de un compania national
de petroleo, Petrobras.  Le position de Vargas tunc
se debilitava a causa de un scandalo de corruption
que involveva su guardia personal.  In augusto,
1954, Vargas esseva obligate a dimitter se, e le
die sequente ille se suicidava.

Post un periodo de instabilitate, le populo brasilian
eligeva a su presidentia Juscelino Kubitscheck,
antea le governator del stato de Minas Gerais,
considerate per multe brasilianos le successor natural
de Vargas.

Como Vargas, ille promoveva sentimentos de
nationalismo
brasilian.  Como Vargas, ille anque faceva multo
pro le sectores del economia del pais minus attractive
al capital private.  Ille inaugurava ambitiose
programmas de construction de automobiles e de
projectos hydroelectric.  Ille augmentava le
production
de ferro, aciero, petroleo, e carbon.  E ille anque
inaugurava programmas pro adjuvar le sector private.

Su programma le plus ambitiose esseva le construction
de un nove capital pro le pais, Brasilia, in le
interior del Brasil.  Pro multe brasilianos, iste
nove capital esseva un symbolo de un futuro grande
national.

Omne iste programmas anque habeva duo consequentias
negative: un inflation elevate e le accumulation
de un considerabile indebitamento exterior.  Le
salarios del travaliatores e le classe medie basse
non se altiava con le taxa de inflation, e un grande
parte del population urban continuava su vita in
le miseria, e grande partes del territorio brasilian
remaneva in pauc manos.  E le corruption inter amplie
sectores de su administration incrementava a un
proportion tan grande que le cynismo deveniva multo
commun in le electorato del pais.

Con le appoio del Union Democratic National, le
plus potente del partitos conservator del Brasil,
Janio Quadros ganiava le presidentia in 1960.  Ille
habeva promettite le controlo del inflation, un
disveloppamento economic efficace, le independentia
in su politica exterior, e un scrupulose honestitate
in omne partes de su administration.

In despecto del expectation popular que ille habeva
excitate, su comportamento autocratic e arbitrari
provocava le opposition de amplie sectores brasilian
e reduceva le possibilitates que ille habeva de
effectuar su reformas economic.  Su politica exterior
moveva su administration verso le neutralitate e
poneva un certe distantia inter le Brasil e le Statos
Unite.

Ma post quasi le prime septe menses de su presidentia,
Quadros se dimitteva subitemente, comenciante un
crise politic que resultava quasi in un guerra civil.
In ille momento su vice presidente, Joao Goulart,
viagiava in China.

Post retornar al Brasil, ille trovava que un grande
parte del fortias conservator e multe officieros
militar credeva que ille esseva troppo radical e
resisteva su accession al presidentia.

Le major parte del dirigentes del partitos tamen
appoiava su derecto de occupar lo, e le duo gruppos
forgiava un compromisso: Goulart deveniva presidente
ma sub un regime parliamentari que exercitava le
major parte del poter executive.

In 1963 un plebiscito national restaurava le systema
presidential al pais, e Goulart recuperava omne
le previe poteres executive.  Sub su mandato le
economia brasilian se deteriorava gravemente: Le
moneta se devaluava de un maniera extraordinari,
le costo del vita se triplicava, e le crescimento
del producto interne brute, que habeva essite del
6-7% in le annos anterior, se stagnava.

Post perder le appoio del conservatores, Goulart
cercava le collaboration del sector sinistre, essayava
neutralisar le opposition militar con frequente
cambios in le postos de commando, e convocava
mobilisationes popular inter le travaliatores.
Finalmente, in 1964 elementos civil e militar que
opponeva Goulart proclamava un revolution e le
deponeva.  In april, 1964, le fortias anti-Goulart
modificava le constitution brasilian e confereva
poteres extraordinari al presidentia.

Le mareschal Humberto de Alencar Castelo Branco
dirigeva le prime governamento post le intervention
militar de 1964.  Armate con le nove constitution,
ille privava milles de personas ab su derectos
politic,
les incarcerava, e les obligava a exiliar se.
Numerose
parlamentarios perdeva lor mandatos, e il anque
habeva purgas in le fortias armate.

In 1965 ille dissolveva omne le partitos politic
del pais e creava duo: le Alianca Renovadora Nactional
(Arena, Alliantia Renovator National), e le Movimento
Democratico Brasileiro (MDB, Movimento Democratic
Brasilian), que reuniva le opposition, decimate
per le detentiones e le exilio.  Le constitution
promulgate in 1967 concedeva poteres quasi illimitate
al executivo del governamento central.

Castelo Branco inaugurava un programma de
planification
economic sin precedentes, destinate a contener le
inflation e a reactivar le economia.  Su mensuras
de austeritate affectava specialmente le travaliatores
urban, cuje capacitate adquisitive se diminueva,
crescente multo minus que le costo del vita.  Ille
offereva incentivos fiscal orientate a augmentar
le productivitate industrial e agricole.

Pro stimular le disveloppamento economic, le
governamento inaugurava un programma de substantial
investimentos in le energia electric e le transporte.
Ben que le principal sectores economic prosperava,
le travaliatores remaneva completemente neglegite.

In martio, 1967, le congresso eligeva Arturo da
Costa e Silva al presidentia brasilian.  Ille habeva
prometite humanisar le revolution.  Generalmente
tamen ille continuava le politicas de su predecessor.

A causa del deterioration general inter multe sectores
del population, ille promulgava un emendamento al
constitution que suspendeva le activitates del
corpores
legislative, concentrava lor poteres in le presidentia
mesme, e establiva le bases legal pro un nove purga
del opposition politic.

In augusto, 1969, Costa e Silva abandonava le
presidentia a causa del deterioration de su sanitate
e esseva reimplaciate per Emilio Garrastazu Medici,
qui produceva durante su administration un "miraculo
economic brasilian".

In 1974 le general Ernesto Geisel occupava le
presidentia.  Durante le decime anniversario del
nove regime, ille comenciava le "apertura lente
e gradual", un timide liberalisation del governamento.

In novembre, 1974, le Movimento Democratic Brasilian
obteneva importante triumphos in electiones
legislative.  Ma gratias a mensuras anterior per
le executivo federal, illo non poteva assumer controlo
del congresso.

Joao Baptista de Oliveira Figueiredo esseva elegite
presidente in 1978  Le anno proxime, le congresso
brasilian promulgava un amnestia que restaurava
le derectos politic supprimite in 1964, marcante
importante progresso in le democratisation.

Le prisioneros politic esseva liberate, e le exiliatos
retornava al pais.  In le electiones de 1982
prominente
membros del opposition esseva elegite governatores
in dece statos, inter illos Sao Paulo, Rio de Janeiro,
e Minas Gerais.  Le recession economic que comenciava
in 1980 continuava su deterioration usque 1983 e
appareva arrivar a su nadir in 1984.

Le reformas politic initiate durante le mandato
del general Figueiredo culminava in le electiones
de 1985, quando esseva elegite Trancedo de Almeida
Neves, appoiate per le principal gruppo de opposition.

Gravemente malade, ille moriva ante su installation
in le presidentia, e il vicepresidente elegite,
Jose Sarney, deveniva le presidente del Brasil.

Sarney essayava combatter le inflation con un
programma
nominate le Plan Cruzado (per le nomine de un nove
unitate monetari que ille introduceva), ma post
un successo temporanee, le problema retornava.
Sarney anque habeva disputas frequente con le
assemblea
convocate pro preparar un nove constitution.

__________________________________
Do you Yahoo!?
Yahoo! SiteBuilder - Free, easy-to-use web site design software
http://sitebuilder.yahoo.com