Salute a totes ex Hungaria.

Io scribeva:

>>Al loco de un representation commun del gruppos de dansas de diverse urbes
e paises il habeva un senior, qui nos dava le bibitas. ...ille commenciava parlar con me.
Naturalmente - non cognoscente le italiano - io respondeva a ille in
interlingua, in un lingua considerate le plus proxime al italiano ex le
linguas cognoscite per me....ille comprendeva toto, que io le diceva, e anque io le comprendeva,
dunque nos nos comprendeva benissime.<<

In iste contexto il es estranie, que - secundo ille - le sardos del nord non comprende le habitantes del sud, quando ambes parla lor dialectos proprie. (Isto non es miraculo, proque le insula es plen de montanias, le quales poteva ben separar gentes in le passato.) Illes se comprende solo, quando totes parla le italiano official. Totevia ille me comprendeva, malgrado que io usava nulle version italian, ma un lingua "estranie" (interlingua)...

In cetero il es interessante, que le lingua(s? dialecto/s?/) sarde pertine al lingua italian, ma - secundo mi pauc experientias in scriptura re le dialecto ibi - iste dialecto(s) conservava ancian tractos characteristic, p. ex. le usual fin del parolas italian -o appare in le sardo, como -u; similarmente, como in le romaniano. Isto face se derivar al -us del latino. P. ex. le gruppo folkloristic, que organisava iste festival international, se appella "Santu Paulu de Codronzanu", e le loco, ubi nos esseva albergate se appella oficialmente Codrongianus. Iste -us es anque estranie pro me; io usque nunc non poteva imaginar un tal fin inter le nomines official de locos italian (in vice del usual -o)...

Il es ver, que le dialecto(s) actual de Sardinia appertine al lingua italian, ma esque le sardos olim (nunc?) ha(beva) un ancian lingua proprie non romance? Esque alicuno sape alique super isto? E que illa/ille sape?

Co-idealistamente:

Petro Kovács