Luca Ghitti wrote:

> (...)
>
> Le themas del conferentias son multe interessante, e io qui labora cata die
> etiam in augusto non ha ancora habite le tempore pro leger los
> attentivemente.
>
> Un thema que me ha interessate e que me reguarda es le uso del forma del
> supino in le verbos; p.ex. dicite / dicte - aperite / aperte, etc.
>
> Io ora sape del difficultates del linguas nordic de apprender formas
> irregular del verbos, sed io volerea ben comprender si le uso de iste forma
> pote esser acceptate. In italiano es plus facile, plus natural usar le
> supino: io ho
> detto / io ha dicte, io ho fatto / io ha facte plus que: io ha dicite o io
> ha facite; sed il non es impossibile
> pensar a un estranie e ridicule forma italian: diciuto e faciuto.

In mi opinion le problema es partialmente didactic. Nos ha pro exemplo
_manuscripto_ e nos pote naturalmente definir isto como un cosa "scripte per
mano" o "un cosa scribite per mano".

Pro le neofyto il es plus simple apprender scrib/e -eva, -ite; proque on habera
a vices verbos in -te (scripte) e in altere casos _habite_ (ben que on ha
habeva).

Personalmente ego es in favor del supinos (ego prefererea le forma participios
passate irregular sed isto es un cosa de gusto e de accostumamento de terminos
grammatic). Il ha un certe problema tractar le supinos irregular como
participios irregular, viste que omnes non seque totalmente le regula. Tamen,
il ha bon rationales haber maximalmente regular formas.

Quanto a altere parolas il non es totalmente trivial. Multo poco
interlinguaparlantes usa _liberitate_ e _beltate_ ma non neccariemente
_bontate_. Ego expectarea _liberitate_ viste que _bonitate_, ben que ego sape
que in le moderne linguas romanic il ha _beltà_ probabilemente etiam _bontà_
etc. Sed pocos dice _securtate_ ma _securitate_. Nunc quanto sclavic debe on
sequer le linguas de base. Esque il non basta componer radices ben
international e desinentias international sin respecto al specificos del
linguas de base.

Ego non ha un bon responsa. Ego pote ben imaginar que _scribite_ que es ben
comprensibile e activisabile pro un svedese es plus complicate que _scripte_
per un italiano.

Tamen il ha un didactic avantage con le formas regular, e isto se monstrava in
un discussion que nos habeva alcun menses - o forsan mesmo un anno - retro in
re un frase como _ille ha morite_ e _ille es morte_. Si tu usa le participios
contracte como _scripte_ il es quasi impossibile explicar que morte es un
adjectivo e morite es un forma del verbo!

Tal collisiones sembla exister in le italiano. Nos los etiam ha in svedese (ma
de altere parolas) e in le luce de tal cosas il ha un avantage, ben pedagogic
del formas regular.

Exemplo: mi mnemonic auxilio de recordar que il es _sufficiente_ es que nos ha
_insufficiens_ in svedese, e in le mesme maniera le facto que nos es Homo
sapiens me face recordar que ego debe dicer _sapiente_ e _sapientia_ malgrado
le possibilitate etiam scriber _sapentia_ e _sapente_. (Isto es permittite
secundo Gode & Blair.

Cellus