> Mario Malaguti wrote:
>
> > >From: Kjell Rehnstrom <[log in to unmask]>
> > >Date: Wed, 15 Aug 2001 18:15:24 +0200
> > >
> > >Lege le succutente comentos del discussion del lingua del coferentia
> > >a Coollist, le lista que non dona pace a ni un petra!
> > >
> > >Cellus
> >
> > Si le thema pote interessar le lista Coollist io crede de non haber
> > interesse a iste sorta de discussion. Pro me IA, como lingua, es un
> > realitate que non ha necessitate de un debatto del sorta que se face in
> > Coollist.
>
> Ego nn ha vidite ulle debatto in coollist. Ego ha probate initiar uno,
> isto es le sol cosa.
>
> Cellus

Le themas del conferentias son multe interessante, e io qui labora cata die
etiam in augusto non ha ancora habite le tempore pro leger los
attentivemente.

Un thema que me ha interessate e que me reguarda es le uso del forma del
supino in le verbos; p.ex. dicite / dicte - aperite / aperte, etc.

Io ora sape del difficultates del linguas nordic de apprender formas
irregular del verbos, sed io volerea ben comprender si le uso de iste forma
pote esser acceptate. In italiano es plus facile, plus natural usar le
supino: io ho
detto / io ha dicte, io ho fatto / io ha facte plus que: io ha dicite o io
ha facite; sed il non es impossibile
pensar a un estranie e ridicule forma italian: diciuto e faciuto.

Io diceva a mi fratre: "Interlingua es un lingua meraviliose, illo ha etiam
verbos irregular!" Si le italiano es un lingua meraviliose isto es debite
etiam a su complexe irregularitate, nonne?

Io non crede que le forma del supino in le verbos pote esser considerate
come un forma irregular del verbos ipse. Le conjugation del verbos italian e
del linguas neolatin in general es alco de plus complexe e plus difficile a
apprender.

Esque il es possibile admitter iste formas irregular al minus in le verbos
plus usate, plus cognite? Naturalmente sin mitter in difficultate le amicos
nordic, ugro-finnic, slave etc. qui ha jam numerose problemas in le
comprension de interlingua sin studio previe!

Luca Ghitti

Per le conferentia de UMi a Gdansk, Polonia.

"3. Le grande menacia - le verbos irregular.
Intra cinque menses io esseva interviewate re Interlingua cinque vices per
jornalistas de TV, radio e duo quotidianos. Tote le cinque jornalistas (e
duo photographos!) poneva le question identic: "Esque il ha verbos irregular
in Interlingua?" Naturalmente io respondeva "No" e illes exprimeva lor
satisfaction! Si in 1951 io habeva sapite del risco de verbos irregular in
Interlingua, io non haberea dedicate un singule hora de mi vita a illo!
Absurditate maximal - un lingua que ha su ration de exister per esser plus
facile que altere linguas e dunque accessibile al maximalmente multes in le
mundo. Su orthographia es plus difficile que illo del espaniol o del
italiano, cuje studio da accesso a litteraturas immense e a milliones de
homines, mesmo si illos non pote devenir unquam "mi" lingua como Interlingua
lo pote devenir a quicunque, de qualcunque nationalitate.

No, io e multes con me haberea essite studentes (eterne) de espaniol o del
bellissime italiano!

Trovar le forma correcte de un verbo, in iste caso. le perfecto es un del
plus difficile habilitates in parlar un lingua. Solmente alcuno qui nunquam
ha probate inseniar un idioma estranier compararea isto con le effortio de
apprender un nove parola, i.e. le derivationes del secunde thema! E totevia
on debe constatar que polyglottos inter nos vole sacrificar le regularitate
sur le altar de un dubiose naturalitate!"