> > On Tue, Aug 14, 2001 at 09:58:31AM +0200, R.P.S. wrote:
> > >
> > > Sape tu si le -l in "nol" es in relation con alicun ancian pronomine
> > > personal atonic de tertie persona singular como le/la/lo in
>interlingua?
> >
> > e Mardy: Si:
> > "Mario, qui trova un solution" es "Mario, che EL trova na solusion"
> > "el" = ille
> > Le negation on face con "no" = "non".
> > Mario trova = Mario el trova
> > Mario non trova = Mario no el trova
> > Sed frequentemente on pone no+el = nol.
Como io scribeva plus vices le italiano scribe e lege in lingua national e
pote preferer le uso del dialecto pro parlar; totevia le italiano quasi
sempre lege mal su dialecto e face un grande fadiga a scriber lo, pro manco
de practica.
Io scribeva:
Mario, che nol trova na solusion = IA: qui non trova un solution.
In mi dialecto io poteva scriver indifferente e correctemente:
Mario, che no'l trova 'na solusion.
Mario, che no el trova una solusion.
Mario, che no' el trova una solusion.
Pro tentar un responsa a Rodrigo in campo grammatical:
Le constructo _nol_ pote scriber se _no'l_ ubi _no_ es le abbreviation de
_non_ valide in italiano como in IA.
Litteralmente: que ille non trova, ubi le pronomine ille que seque le nomine
indicate un momento avante, es expression dialectal que ha antique origine
in diverse linguas.
Assi le studio del dialectos deveni un meraviliose materia e contribue a
comprender un enorme quantitate de relationes inter le linguas que, a ben
considerar, illos es minus diverse de quanto illos non pare.
IA, in iste parte del expression final: "que, a ben considerar, illos es
minus diverse de quanto illos non pare", si io sape usar IA correctemente,
con le repetitiones de "illos", semplifica le comprension del subjecto
"linguas".
Pro satisfacer le curiositate de Rodrigo io ha discoperite un altere motivo
de similantia inter le dialectos venete e IA.
Iste vice le aspecto se revela plus professional.
Le uso abundante del pronomines in le dialectos (nos intendera sempre
venete) pote trovar un justification partial in le necessitate de provider
al flexibilitate imperfecte del verbos.
Le problema es le mesme que in IA, nonne? In ambes le verbo ha formas
limitate.
In plus le pronomines corrige in parte le defectos del syntaxe plebeie.
Si nos considera, IA non ha un ric syntaxe e ecce un altere affinitate intra
le dialectos e IA!
Io debe abreviar le thema a iste puncto e dicer que le dialectos simila plus
al francese que al lingua national italian, in le uso del pronomines, io
intende.
De consequentia intra dialectos e lingua italian on trova un diverse rigor
in le ordine del collocation del pronomine. In le dialectos le pronomine
subjecto pote devenir obligatori, quando in italiano illo pote non esser
necessari.
E le casos deveni ric pro le subjecto pronominal:
mi son, lu ga (io es, ille ha) compare le sol forma tonic;
te vedi, el ga, i sa (tu vide, ille ha, illes sape) compare unicamente le
forma atone;
ti te ga, lu el sa (tu ha, ille sape) ubi compare sia le forma tonic que
illo atone.
Al fin, in le dialectos le formas pronominal atone (al contrario del
francese, nonobstante dialectos e francese ha le mesme obligatoritate del
pronomine clitic subjecto; clitic = a word pronounced as part of a
neighboring word) accompania le verbo anque si il es presente un subjecto
nominal:
Mario el ga fato = Mario ha facite;
ea Mary ea ga dito = (le) Mary ha dicite;
el gato l salta = le catto salta.
In plus iste uso se extende, in function de subjecto, in le phrases relative
que es introducite per che = que:
un puteo che l se ciamava Titin = un puero qui se nominava Titin.
Le subjecto pronominal atone es un presentia usual, al minus al tertie
persona, anque in le dialecto florentin:
la casa l'era vota = le casa era vacue (e nos vide que interlingua vade
sempre ben de accordo con le dialectos italian).
Ha io legite mi grammatica venete con attention?
Mario
_________________________________________________________________
Scarica GRATUITAMENTE MSN Explorer all'indirizzo
http://explorer.msn.it/intl.asp
|
