Car amicos,

Io vos presenta un historia folle que io ha traducite ab francese e ha
publicate ante alicun annos in "Voce Interlingua".


LE RUMPE-NERVOS

Ille era un puero de quatro annos; ille se appellava Paulo. Io non plus
sape a qual station ille ha montate in nostre compartimento de tertie
classe, ma ille traheva detra se un dama de aspecto burgese. Illa
dispergeva un perfumo deliciose e illa possedeva - como io haberea tosto
le occasion de constatar - un timbro de voce admirabile.

Le parve puero, habente installate se confortabilemente super mi portafolio,
comenciava poner questiones, mille questiones. Con un disinvoltura
remarcabile e a alte voce ille diceva cosas le plus intime o le plus
inverisimile. Probabilemente io non era le sol viagiator qui se demandava
al fin de qualque minutas proque le dama non jam habeva aggrandite le
effectivo del asylos de alienates. Forsan illa era trainate. Sin alicun dubita
illa era le sclava submittite del parve puero de qui illa cognosceva le
qualitates celate a nostre oculos ma non a nostre aures.

Le plus grande parte de lor conversation se ha eclipsate de mi memoria.
Ma lo que illes diceva pauc tempore ante lor descendita del traino, me
stupefaceva tanto que io me rememora ancora cata parola de lor dialogo.

- No, non plus pro hodie, Paulo, diceva le dama credente que illa ha
terminate le conversation.

Pausa.

Postea le puero, vive e sonor:
- Alora, amita Lucie, hodie es le mesme cosa que heri?
- Proque iste idea, Paulo?
- Proque heri tu ha dicite que hodie es deman.
- No, Paulo. Heri io ha parlate de hodie. Que io ha dicite deman, es que
proque heri hodie non ancora era hodie, ma deman ....... vidite de heri.
- Alora, amita Lucie ....... heri es le mesme cosa que deman?
- No, Paulo, hodie es hodie!
- Ah! si ........ ma deman?
- Deman, Paulo, es deman! Solmente deman on dicera que es hodie.
Exactemente como hodie, vidite de heri, era deman.
- Alora, deman es le mesme cosa que hodie?
- No, Paulo. Deman, si on parla de heri, on dicera que era ante-heri.
E post-deman on dicera de hodie que era ante-heri. Le die sequente,
Paulo, es semper deman. Ma quando ille ha venite, illo es hodie.
- E qual die es hodie?
- Hodie es jovedi.
- Ma jovedi era in le septimana passate!
- Il ha un jovedi cata septimana, Paulo.
- Un mercuridi anque?
- Un mercuridi anque, Paulo.
- Alora, mercuridi e heri es le mesme cosa?
- Si, Paulo, ma solmente hodie. E proque deman es venerdi, on dicera que
es hodie. E sabbato es post-deman ....... ma sabbato es anque hodie, quando
sabbato ha venite. Solmente, vidite de hodie, sabbato es post-deman .......
- Dominica, alora, pote esser anque hodie?
- Naturalmente, Paulo, quando es dominica. Cata die pote esser hodie!
- Anque deman?
- Anque deman.
- Alora, deman sera hodie?
- Ma si, Paulo, hodie es hodie e deman es deman que sera hodie.

A iste momento un senior de un certe etate qui habeva somnolite in un
angulo, explodeva critante: "E hic nos es in un traino, e si vos continua,
io trahe al freno de alarma!"

Iste explosion de ira non produceva le effecto que on haberea potite
expectar. Sin esser intimidate in alicun maniera le parve puero demandava:
- Amita Lucie, que face le traino in le nocte. Illo dormi?
- No, Paulo, respondeva le amita, qui anque habeva conservate tote su
calma.Pro dormir on debe haber oculos.
- Ah? E le traino non los ha? Que ha illo alora?
- Illo ha rotas. Paulo.
- E le bicycletta, illo ha rotas?
- Si, naturalmente.
- Alora, le familia Pfeifer que ha bicyclettas, dormi nonobstante?

Nunquam nos ha sapite si le familia Pfeifer dormiva, proque le dama
e le parve puero nos quitava. Omne viagiatores suspirava, postea illes se
indignava. A torto, sin dubita. Nam in fin ...... qui sape si Schopenhauer,
Kant e Spinoza non ha comenciate in le mesme maniera!


Salutes amical de Piet