>  >Il ha un version collateral de interlingua in le qual le uso del
>  themas supine era obligatori: illo de Hugh E. Blair, que se
>  exemplifica in un appendice de IG. Iste variante contine plure
>  interessante ideas, ma de facto necuno (a mi aviso) lo ha usate
>  unquam. Quanto al supines pro le participio passate, illos non pone
>  ulle grande difficultate in le comprension (forsan illos lo
>  ameliora), ma illos face le uso active plus difficile. Alora, io
>  prefera le convention currente de un uso restricte.<
>
>  Io es in plen accordo con te. Il es sempre assi que on ha un
>  tentation introducer un regula in interlingua que es clar in le
>  proprie lingua, ma solo pone problemas in el uso international.

Possibilemente le ration proque illo non esseva usate es proque lor
usage in derivation non esseva clarmente describite in le grammatica.
Illos existe ora como un organo vestigial e le regulas pro describer
le derivation de parolas de verbos con le suffixos -ion, -ive, -ura,
-or, -ori debe esser tractate in un maniera multo "irregular" con
parallel suffixos -ation, -ition, -ion; -ative, -itive, -ive; -ator, -itor,
-or; -atori, -itori, -ori (e on ancora debe cognoscer le formas supine
pro le breve formas).  On es assi tentate a abandonar le projecto de
monstrar que interlingua pote derivar su vocabulario in un simple
maniera con le uso de suffixos, al minus in le caso de iste suffixos
importante.

Il habera altere rationes pro non sequer le stylo de Blair--su "ortografia"--
e possibilemente isto ha inhibite le implementation de altere aspectos
de su stylo. A ver dicer le "fonetic ortografia" esseva lo que duceva me
a ignorar le resto de su stylo.  Io realmente ha oblidate que ille ha usate
le supine participios usque vos ha mentionate lo.  Io non habeva recognite
que ille usava le formas supine! Isto me pare contrari a su "inclinationes"
modernista (ortografia fonetic, regular derivation, etc.)

Il non es difficile a usar le formas supine si on cognosce le anglese.
De facto un grande numero del participios passate es derivabile de
parolas que fini in -ion.   Simplemente remover le -ion e adder -e.
"manifestation" > "manifestate"; "fertilization" > "fertilizate". (Istos es
basate super verbos que fini in -ar, assi on pote inferer le existentia
(del anglese) del correspondente verbos in ILa "manifestar", "fertilizar".
In le case de multe parolas, "prediction" > "predicte", "election" > "electe",
"fission" > "fisse", "explosion" > "explose", "action" > "acte"; "exaction" >
"exacte".

Durante que io lo pensa, on pote discoperir le thema regular del
infinitive per examinar parolas (in anglese) que termina in -ble, o
-ment, o -nce, o -nt.  Isto non es semper tanto productive como
examinar parolas que termina in -ion. Ancora il frequentemente
produce solutiones.  "experiment, experience" > "experir"; "adolescent" >
"adolescer"; "eligible" > "elig-" (isto non es sufficiente pro constatar le
termination del infinitivo, mais si on cognosce per le semantic similaritate
inter "eligible" e "elective",  on pote deducer que le infinitivo es in
probabilitate "eliger" proque il ha pauc verbos con irregular themas
supine que fini in -ir.  In lor caso, si il ha un derivativo in -ient-, isto
es bon evidentia que le verbo fini in -ir.  Per exemplo, "experience" >
"experir".
                                        De plus, pro un ration ora
mysteriose a me, verbos que fini in -ir rarmente ha derivativos in
-ble. Assi si on trova un parola que fini in -ible, e que equalmente ha
derivativos in -ion basate super un forma supine, illo es probabilemente
un verbo que fini in -er.  Le anglese es multo fidel al latino.

Con respecto a parlantes de linguas romance moderne, como le francese,
il sovente non ha semper clar infinitivos o formas supine, a causa de
evolution linguistic que ha deformate iste formas.  On pote cercar
pro parolas que fini in -ion, -ivo, -oro, -orio (o lor equivalentes).
Per exemplo, espaniol ha "eleccion", "electivo", "electoro", "elegible",
"elegir".  Le -cciones sovente < -ction, e con "electivo", "electoro"
isto suggere que le forma supine es elect-, durante que "elegible"
suggere que le infinitivo de interlingua es "eleger" (proque
quasi nihilo de verbos in -ir ha e formas supine e formas
in -ble)  malgrado le espaniol "elegir".  Multe verbos in
espaniol in -ir corresponde a verbos in -er in interlingua, specialmente
si illos ha formas supine in derivativos in -ion, -ive, -or.  Francese ha
"elire", "eligibilite'", "eligible", "electif,-ive", "election". De novo isto
indica un verbo in -er con forma infinitival "eliger" e forma supine "electe".
Le italianos ha deformate le prototypos mesmo plus, mais illes ha "eleggere",
"eligibile", "elettivo", "eletto", "elettorale".  Assi le italianos debe
apprender le forma supine latin/interlingua.  Ancora, on pote constatar que le
infinitivo es probabilemente "eliger" proque il ha un forma in -bile e un
forma supine pro le participio passate (eletto).  Le forma supine in
interlingua non es immediatemente evidente.  Le italiano debe apprender
lo como un forma nove similar a "eletto".  De novo isto es un bon ration pro
italianos a usar le formas supine pro le participios passate, proque isto
va adjutar les a rememorar le forma supine in derivativos.

Nos es ancora un parve gruppo de linguistas. Io non opina que nos debe
abandonar le experimentation con lo que es vermente international in
le linguas a base, proque nos ha sedite nos super un certe linea de
usage.

Un pensata final.  Le participios passate in le forma supine non es un
variante arbitrari del grammatica. Illos jam existe in adjectivos que
significa le mesme como le correspondente participio passate. Assi illos
pote servir mesmo como participios passate.  "Ille esseva eximite de
star pro le examination".  "Ille esseva exempte de star pro le examination".
"Ille esseva remisse in su dubitos a su familia." "Ille esseva remittite
in su dubitos a su familia." (Angl. "remiss", fr "remise", esp. "remiso").

Stan Mulaik