Ensjo scribeva:
>Me sembla estranie que in Interlingua le "g" ante "e", "i", "y" sia (con
>alcun exceptiones, como in "-age") pronunciate como "g" ante altere
>litteras, in vice de haber le sono del "j". Usar le sono del "j" es le
>regula in omne linguas fonte principal de Interlingua (i.e., excludente
>germano e russo):
>
> portugese: "gentil" -- [j], non [g]
> espanhol: "gentil" -- [x], non [g]
> francese: "gentile" -- [j], non [g]
> italiano: "gentile" -- [dj], non [g]
> anglese: "gentle" -- [dj], non [g] [ma ge/ge = [g] in alcun parolas]
Vide mi nota.
>Le sono del "g(e)" espaniol non es [j], ma, nonobstante, es le mesme
>sono del "j" espaniol.
>
>Seliger le sono [g] me sembla estranie, viste que Interlingua non voleva
>retornar al latin, ma captar le Europeo Medie Standard (e, ultra, perque
>"c" non mantenerea tamben sempre su sono [k]?). Que duceva Gode et. al.
>a adoptar iste tractamento del "g"?
>
>Me place multo le systema italian de usar "gh" ante "e", "i", "y" pro
>mantener le solo [g]. Illo es in perfecte correlation con le uso (tamben
>de Interlingua ipse) de usar "ch" pro mantener le sono [k] de "c" ante
>"e", "i", "y".
Io vide que le Grammatica de Wilgenhof de 1973 permitte le pronunciation
molle de "ge"/"gi"; illo es "non incorrecte", quasi como [s] in loco de
[ts] pro c molle. Vide (e audi) le "Regulas de pronunciation" in le
sito-www de UMI. Iste position retorna al liberalismo del
interlingua-prototipo (le "modello naturalista" de 1945), durante que le
IED de 1947 (?) require le g dur con pauc exceptiones.
Ex le puncto de vista estetic, io prefere le sona del g molle in "gentile",
"geometria" etc. Ma io me demande, si le sonas [g] e [j/dj] non es troppo
differente pro functiona como formas collateral. On debe pensa al position
de apprendentes nonoccidental, qui sin dubita velle preferer le systema
plus simple. (Ben que sistema IED - [ge-], [gi-], ma [-aje], [-ajo-] - non
es tanto simple.)
A vices io pensa que nostre interlingua ha jam un caractera fortemente
romanic, e il serea melio accentuar su aspecto paneuropee, in iste caso per
conserver le pronunciation russe-german de g.
Parenteticamente, ha tu legite le essayos de Ingvar Stenstrom? In un de
illos, ille face un bon argumento pro acceptar [dzh] como le pronunciation
cardinal de j, in loco de [zh], proque [dzh] se differentia plus ben de
[sh]. Io accepta le logica de su argumentation, ben que io trova [zh] plus
belle. Naturalmente, illes que usa [zh] e non [dzh] in lor linguas materne
(franceses, portugeses, e russos, per ex.) va continuar dicer [zh].
Anque ille recommende nivellar le pronunciation de "ch" a [sh], per abolir
le [tsh] de "Chili" etc. On dicerea (io suppone) [mikro'ship] in loco de
['maikrotshIp] pro "microchip". Io es in accordo con isto, si on retenira
le derecto usar pronunciationes "estranie".
Ma super toto, que es le normas actual in interlingua parlante? Pro
personas como io, interlinguistas del Interrete, le question es ancora
teoric. Que dice le Strasbourgeses?
Chris Burd
Victoria, Columbia Britannic
|
