Le commentos de Allan super "mais" duce me a revider le etymologia de
iste parola.  "mais" es listate in le IED como un prototypo pro le
conjunction equivalente con le conjunction latin "sed". Secundo mi
Libro "Elements de Linguistique Romane" per Edouard Bourciez, "mais" es
derivate del protoromance "magis" = plus.  In le latino vulgar le
parola "magis" habeva plure usages. (1) Como un comparative, similar
a "plus". (2) "Le torno de phrase negative, limitate per un exception,
esseva obtenite per le adjuta de _nisi_ in latino: _Non potest esse
amicitia nisi inter bonos_ (Cicero); _non habemus hic nisi quinque panes_
(Matthew. 14, 17 Vulgate). Al latere de isto, il se produceva verso le
fin del Imperio [Roman] un altere construction, fundate super le
empleo de _non_ et de _magis_ sequite per un particula relative:
_Nos qui nihil magis quam justum Dei judicium praedicamus_ (Hier. in ep.
ad Rom, III). (3) In phrases coordinate: "Pro facer monstrar le opposition
inter duo phrases, al latere del processos usual usante _sed_, _at_,
_verum_, on videva le poetas a usar le _magis_ al senso de _potius_
(francese "pluto^t"). Assi: _Non equidem invideo, miror magis_ (Virg.
bucol. I, II); _id non est turpe, magis miserum est_ (Catull. 68,30);
_quem non lucra, magis Pero formosa coegit_ (Prop. 2, 2, 17).  Isto
procedeva multo rapidemente in grande extensions in le lingua familiar."
Isto pare le fonte del conjunctiones fr. "mais", italian "ma", port. "mais"?
(Le espaniol "pero" veniva de _per hoc_). Le -g- dur deveniva -y- in
protoromance in _magis_.

Io scribe "mais" in loco de "ma" proque "ma" non es un prototypo, e
"sed" es latin pur. "Mais" es le prototypo de fr. "mais", ital. "ma".

Stan Mulaik