Mi incontro con le princessa e su soror affin, le ducchessa, occurreva - si
illo ya occurrava - in junio 1988. Io rarmente reconta iste historia,
proque le majoritate de gentes non lo crede. Illo les pare, evidentemente,
como un de ille reportos de abduction per UFO.

Ille die, durante mi vacantia in Anglaterra, io stava a perambular, sol,
per le centro de London.  Approchante le palatio Buckingham, io eviteva le
turba ante illo, que attendeva le cambiamento del guarda. In mi plure
visitas a London, io numquam habeva me interessate in iste evenimento, e io
commenciava promener ultra le palatio per un strata infrequentate que curre
al sud de illo.

Al latere de sud del palatio, il ha un annexo del edificio principal, le
galleria del Regina, un basse structura de un o duo etages. Ab iste vista
lateral le palatio pare belle, tranquille, e picturesc, in contrasto al
faciada frontal que ha un aspecto plus tosto imponente e official.

Io stava admirante le vista, e subito io remarcava un cosa bizarre. Sur le
platte tecto del galleria del Regina, era duo figuras - juvene feminas in
costumes de banio, se reposante in le sol. Le una, in le nigra costume, era
blonde. Su companion (io oblida le color de su costume) habeva capillos
rubie. A causa del distantia e de mi lentilles contacto, que non
functionava ben ille die, io non poteva perciper lor visages in tote
detallio, ma diviner lor identitate non era multo difficile.

Certe personas saper reager con perfecte nonchalance a tote occasiones,
mesme a incontros con le famose e celebre. Pro illes, il serea possibile
surrider charmantemente e critar, forsan, "Bon die, vostre Altessas Regal,
nos ha vermente bon tempore hodie, nonne?" Ma io non pertine a iste classe
de personas.In tal situationes io es superate per un sentimento de
diffidentia.

Io stava illac, transfixe. Le blonda me notava, e me indicava a le rubia.
Io era stupefacate. Ambes me reguardeva, ridente.  Io las respiceva
fixemente, sin mover. Le rubia me dava un salutation. Io lo retornava,
multo lentemente, como hypnotisate, un poco como le regina Elizabeth lo
facerea. Illas se convulsava in risos.

In veritate, io poteva vider le humor in le situation, ma io commenciava
devenir ennoiate. Io voleva escapper. Dicente un adeo silente al duo
bellas, qui contineva amusar se de mi, io vadeva. Le toto durava circa
vinti secundas.

Ille vespere io recontava mi experientia a mi amicos anglese. Lor
incredulitate era quasi total. "Primo" diceva Andy, "a mi aviso... iste
*persona*... era foras London a ille die. Illa era in Bristol." Ma pois un
copula de dies, Andy e io nos incontrava de nove. Ille habeva facite
recercas in le jornales, e in facto *le persona* que io *habeva mentionate*
era ya in London al tempore exacte. "Alora, tu historia pare esser -
theoreticamente - non impossibile."

E ben, ha io vidite le princessa, o non? Esque illa se gaudeva de un belle
die, transgressante le regulas constricte de protocol (sub le influentia de
su soror affin, on suppone)? Vermente, io non era assatis proxime pro
recognoscer su visages con certitude. Il poterea haber personales de
palatio, divertente se in lor bikinis, durante un pausa de travalio, per
impersonar membros del familia regal, ante le publica. No, anque isto non
pare plausibile. Le altere explication - hallucination - io ha sempre
rejectate.

Chris Burd
Victoria, Columbia Britannic