Ingvar Stenström ha benevolente corrigite mi traduction del articulo del
linguas de congressos in le Union Europee. Ecce un optime version de mi texto,
dunque con le correctiones de Ingvar:

Alcun suggestiones pro cambios de certe parolas
inter //.....//:

> Quatro linguas de congresso
> Bruun Christer, director del Instituto Finlandese de Roma Villa
Lante
> Hufvudstadsbladet 991028
> > 
> Quatro linguas de congressos
> 
> 
> Il es un opinion general que le anglese ha prendite le suprematia in omne
> recerca scientific international. Isto probabilemente es correcte in
pro exemplo medicina, technica e le scientias natural. Ma illo non es ver
intra omne areas. 

Io ipse es active in un area international de recerca ubi nos ha quatro
linguas principal. Intra le recerca del antiquitate e scientias affin on
debe posseder germano, francese, italiano e anglese - quatro linguas moderne al
latere del latino e del greco ancian que es necessari pro ille qui labora con
textos del antiquitate. Iste quatro linguas es appellate linguas de congressos
international e in mi dominio de recerca illos es sin hesitation mixate in
arrangiamentos international. 

Le interpretes simultanee non es compatibile al economia del scientias humanistic.

Io ben me recorda como le collega columnista Mikael Kosk plure annos retro in
le Huvudstadsbladet deplorava que le erudite humanistas del vetere classe ha
disparite, ille personas qui libermente conversava in un semi-dozena del
linguas europee. Tunc como nunc io volerea admoner le visitar le
institutos pro philologia classic al facultates humanistic de nostre
universitates. Ibi on sovente trova un stupefacente cognoscentia e del linguas
del antiquitate
e de illos de nostre tempores. 

Naturalmente il existe un causa del facto que le pluralitate lingual ha
supervivite intra, i.a.le recerca del antiquitate. Le grande paises cultural
ha omnes un tanto forte tradition in ille recerca que il non es imaginabile
que un de illos renunciarea su derecto scriber in su proprie lingua. In facto
le recerca del antiquitate, in un senso, es, in le majoritate del paises
europee, recerca del "historia del region domestic", non importa si illos se
incontra intra o extra le Union Europee, e il debe exister possibilitates
ducer le recerca in le proprie lingua del pais. Le recerca del antiquitate,
salvo isto,  ha tanto profunde radices in le historia de Europa que on mesmo
non pote comprender recerca moderne, si on non ha le capacitate de facer
cognoscentia de lo que ha essite scribite in un
del quatro linguas principal durante le ultime seculo. Nostre bibliothecas es
plen de tresores litterari in germano, francese, anglese e italiano, e un bon
recercator del antiquitate debe esser capabile  facer cognoscentia de tote isto.
 
On pote pensar que le situation lingual pro recercatores de paises minor, non 
minus del Finlandia bilingue, es desperate. In addition a nostre duo linguas
domestic nos debe etiam apprender leger al minus quatro linguas estranier
moderne. Sin dubita isto postula que on comencia in le prime annos
del education. Al mesme tempore il es un avantage que nos finlandeses, al
minus le svedoparlantes, precocemente es conscie del facto que il existe plus
que   u n lingua.

Haber essite accostumate a linguas estranier es un avantage plus tarde in
le vita.  
 
Lo positive es que on ha un clar avantage comparate con su collegas anglese,
italian, german e francese, sub le condition que on de facto ipse maestra le
quatro  linguas de congressos. 

A saper, le experientia monstra, que le representantes del quatro linguas de
cultura europee rarmente, a poco exceptiones, apprende plus que un o in le
optime caso duo linguas moderne. Sovente on debe, como recercator del
antiquitate functionar como persona de contacto e mesmo interprete inter le
representantes de varie nationes.

A iste fundo il ha essite particularmente interessante sequer le presente
presidentia de Finlandia e le debatto (addition de Kjell R nunc: concernente)
qual linguas estranier va acquirer plen "derectos" in le incontros in
Finlandia. Le sol articulo in un jornal que io ha vidite in re le presidentia
de Finlandia in le Union Europee era in le ben renomite La Repubblica,  e illo
era causate per le question lingual. On constata con triumpho que solmente le
minstro italian del extero Dini habeva prendite in uso le italiano durante le
incontro in Saariselkä, coram le menacia que le germano habera le mesme stato
como le anglese e francese, e que su exemplo de ille era sequite per le
ministro del extero de Espania. 
> 
Alicubi on debe, naturalmente, poner le limite. Le recerca del antiquitate
usque nunc non ha calculate le espaniol como un lingua de cogressos, ma in le
ultime tempore sempre plus de publicationes ha comenciate publicar etiam
articulos in le espaniol. "Proque dunque non etiam le catalano?" on questiona
con excitation/in Barcelona. Ma in le nomine de possibilitates modic e
rationabile on debe forsan etiam admitter etiam un lingua slavic, e assi nos
ha le svedese, io pensa in mi mente, e il es in omne casos vinti milliones de
humanos del nord qui sape leger textos svedese, e nederlandeses e personas de
lingua german pote de facto perluctar un texto svedese per un poco de
practica. Salvo isto le svedese ha fer traditiones in mi branca; le recerca de
Svedia facite concernente le antiquitate certo, usque le medie del vintesime
seculo, luctava pro le quinte position in Europa. 

Un cosa es certe: un un sol lingua non suffice pro Europa. 

Trad. in interlingua per Kjell R.

Con correctiones per Ingvar Stenström
(Kjell ha cambiate un poco del passage final).

Commento de Kjell: Le parve paises sempre sapera le grande linguas e le
parlatores de grande linguas forsan non mesmo habera le energia pro apprender
interlingua, o que? In plus on vide qual ridicule implicationes politic iste
circo de linguas ha.

Forsan le union dice in Latino: Linguas et circenses stupido vulgo!