>
> In le francese, le passato simple quasi solo se usa in le scriptura. Il ha
> mesmo alcun famose exemplos de contos e romanos de stylo conversational,
in
> le quales le autor ha usate solo le passato componite (haber + participio
> passate) - 'Le estraniero' de Albert Camus, pro exemplo.
>
> E secun lo que tu ha scripte, isto se applica etiam a plure dialectos
> italian. (Al italiano standard etiam?)

Le uso del passato remote in italiano es satis diverse in le Italia
septentrional e centro-meridional.
A causa del influentia dialectal in nord Italia le uso in le lingua parlate
de iste forma verbal es vermente exigue, solmente in rar casos io lo usa e
pro indicar eventos o factos occurrite in un tempore multo remote, p.ex.
Napoleone morì nel 1821/ Napoleon moriva o ha morite in le 1821. Io lo
substitue semper con le perfercto o le plusquamperfecto.
In vice in le Italia meridional es sovente usate, plus que le passato
simple. p. ex. Oggi io venni a casa tua/ Hodie io veniva o ha venite in tu
domo.

Le passato remote es plus uste in le forma scripte, in le racontos e le
romances como forma grammatical culte e precise, sed su difficile e complexe
formas super toto in le verbos irregular es causa
de facile errores etiam in le italianos.

Nota: io scrissi, tu scrivesti, egli scrisse, noi scrivemmo, voi scriveste,
essi scrissero; le forma irregular del verbo scriber es multo difficile a
apprender per io ipse.

>
> Tunc, nonobstante le nuances que tu senti, il non ha un clar distinction
de
> senso inter le duo formas del passato. Il ha solo un convention que dice -
> usa le passato simple in le scriptura e le passato componite in le
> parlantia.

No, io non es completemente de accordo con isto.

"Io scrivevo" e "io scrissi" o "io mangiavo" e "io mangiai" non es le mesme
cosa a nivello temporal del disveloppamento del action e in le lingua
parlate e in le lingua scripte.

io scrivevo un libro tra il 1980 e il 1983
io scrissi un libro dal 1980 al 1983


"io scrivevo" sublinea le developpamento infra le limites temporal
indicate: infra le 1980 e le 1983. Io pote haber scribite altere libros in
ille periodo e usque a hodie io pote haber facite plure altere cosas in mi
vita.

"io scrissi" le passato remote, evidentia le initio e le fin del action
abstrahente de su developpamento e de su eventual relationes con le
presente. Io ha scribite un libro (ille libro e in ille periodo) e toto lo
que ha evenite postea non es influente con le relation temporal del phrase.
Le phrase (le action) suffice a se ipse sin altere relation.

Un altere belle exemplo. Il ha un titulo de un libro o de un pellicula (io
non rememora ben) traducite in italiano in :
L'uomo che visse due volte / Le homine qui ha vivite duo vices.

Le uso del passato remote hic es exeplar, perfectemente correcte. Pro me es
un absurditate grammatical e mesmo psychologic dicer: le homine qui viveva
duo vices, proque isto implica un serie de infinite questiones sin
resolution: Cosa ha ille vivite?, ubi? con qui? proque, quando, etc; io
necessita qualcosa pro definir melio le phrase sed isto il non ha. In vice
le uso del passato remote indica que ille ha vivite duo vices in un periodo
determinate (io non sape qual sed illo existe o ha existite) que ha un
initio e un fin e toto lo que occurre for de iste action, de iste limite
temporal non pote interessar ni influentiar le presente. Le phrase suffice a
se ipse!

E isto pro un neolatino non es solmente un nuance.

Io es consciente del difficultates que on ha in le explication de iste forma
verbal al amicos anglo-saxone e nordic, sed in le linguas neolatin on ha
iste realitate temporal e le formas verbal que lo distingue.

>
> Ergo a mi aviso, Interlingua non indige un altere forma, que
essentiamente,
> solo adderea un parve complicaton al grammatica.

Io es completemente de accordo con te! Interlingua non necessita de
difficile e complexe formas verbal.

Luca Ghitti