PUEDO ESCRIBIR LOS VERSOS MÁS TRISTES ESTA NOCHE...
(Pablo Neruda)

Io pote scriber le versos le plus triste iste nocte.

Scriber, per exemplo: "Le nocte es stellate,
e brilla, azur, le astros, al distantia."

Le vento del nocte gira in le celo e canta.

Io pote scriber le versos le plus triste iste nocte.
Io la voleva, e a vices illa tamben me voleva.

In noctes como iste io la habeva inter mi bracios.
Io la basiava tante vices sub le celo infinite.

Illa me voleva, a vices io tamben la voleva.
Como non haber amate su grande oculos fixe?

Io pote scriber le versos le plus triste iste nocte.
Pensar que io non la habe. Sentir que io la ha perdite.

Audir le nocte immense, plus imme
nse sin illa.
E le verso cade super le anima como super le pasto le rore.

Que importa que mi amor non habeva potite conservar la?
Le nocte es stellate e illa non es con me.

Isto es toto. Al distantia alcuno canta. Al distantia.
Mi anima non se contenta con haber la perdite.

Como si pro approximar la mi reguardo la cerca.
Mi corde la cerca, e illa non es con me.

Le mesme nocte que face blanchir le mesme arbores.
Nos, les de alora, ja non es le mesmes.

Io ja non la vole, il es certo, ma quanto io la voleva.
Mi voce cercava le vento pro toccar su aure.

De altero. Illa sera de altero. Como ante mi basios.
Su voce, su corpore clar. Su oculos infinite.

Io ja non la vole, il es certo, ma forsan io la vole.
Es tanto curte le amor, e es tanto longe le oblivion.

Perque in noctes como iste io la habeva inter mi bracios,
mi anima non se contenta con haber la perdite.