Luca Ghitti wrote:

>>Un exemplo de un rima infantil de mi village:
>>
>>En pciàsa de Bùren el pciöf pciö e 'l Pcierì el pciàns pciö.
>>In piazza di Borno non piove più e Pierino non piange più.
>>In placia de Borno il non pluve plus e Pierino non plora plus.
>>
>>ci = tchi
>>ö = eu francese, ö german
>>
>>
>>Hmmm? Esque il se tracta in pciàsa de un [j] (como y in anglese yes) que
>>es atone post le p, assimilation progressive, p, que es atone influenta
>>le ci que non del toto ha un elemento t como in ciao? O esque on pote
>>prender le sono in Ciao e poner lo immediatemente post le p? Per
>>phonetic litteras io scriberea ['pçasa]. Le ç es un sono simile al
>>germano "ich".
>>    
>>
>
>  
>
>>Kjell R
>>    
>>
>
>Tu pote prender le sono de Ciao e poner lo immediatemente post le p. Ma le
>"p" es pronunciate multo debilemente.
>Iste pronuncia es multo archaic, solmente poc vetules parla ancora con iste
>sono. Le sono acutal e le plus usate es devenite simplemente: ciàsa >
>tchiasa. Il ha habite un complete palatalisation del sono "pe".
>Comocunque iste pronuncia es solmente de mi village. In le villages a circa
>3 km de Borno on dice: piàha. Le h aspirate es como in interlingua
>
Isto es fonetica general, spirantes o altere sonos cambia le loco de 
articulation. Compara anque con le final -s in espaniol que pote esser 
pronunciate como h: amigoh (on audi) e le finnese mies con le genitivo 
miehen.

E io me demanda si le finnese hirvi = alce non consanquinee al latin 
cervus.

>Le -a atone in final del parolas, in mi dialecto, ha un sono multo insolite
>que non existe in italiano, il sembla un o aperte ma multo breve, plus que
>un a del italiano o de interlingua. Io ha legite que iste sono proveni ex le
>rumantch o le ladino; forsan mi valle in le passato era sub le influentia de
>iste lingua.
>  
>
Illo non es como un german ö?

Kjell R