Justo pro experimentation, suppone que nos considera que il habeva jam
in protoromance un affixo *accu- derivate de un fusion de *eccu- e
*atque- que combinava con "hic",  "ille", "iste:

*accu-hic > *aqui
*accu-iste > *aqueste
*accu-ille > *aquelle

Le francese sequeva un altere via

*ecce-hic > ici
*ecce-iste > cet, ce, ces, cette
*ecce-ille > celle, celles

In iste respecto le francese es plus idiosyncratic que le resto del
linguas romance, ben que tote le linguas romance base lor adverbos e
demonstrativos super un variante de ecce-+<hic,iste,ille> del latino
popular antique.

In aqueste respecto le francese es plus idosyncratic.....

--

Veni aqui, senior.  Vade alla... (ad + illac).

Aquelle cosa es superior a tote le alteros.

Io non es certe que altere formas basate super hac e illic es bastante
universal pro includer los in interlingua, proque le anglese e le
francese non usa aquestos.  Evidentemente IALA jam ha decidite a
usar "illac" pro e le loco remote e le direction de movimento remote,
durante que "hic" es e le loco e direction proximate (indicate per un
loco proximate).

Io non es certe, e possibilemente Steinar pote elucidar lo, mais il me
pare que in le latino hic e illic refereva a locos, durante que
hac e illac refereva a directiones del movimento con respecto al parlator.
hic es le loco de un cosa proxime, e illic es le loco de un cosa remote.
hac es le direction verso le parlator, e illac es le direction via del
parlator (al minus aquesto es le senso de lor correlatos aqui (*accu-hic),
alli (ad + illic), aca (*accu-hac), e alla (ad+illac) in espaniol,
e il ha similar variantes in italiano e portugese.

Stan Mulaik