Paolo:
  Io non vole querella con vos, proque io respecta vostre position como
un pastor. Mais nos ha differente punctos de vista theologic e philosophic,
que io solmente pote asserer de mi puncto de vista pro clarificar a vos
mi position.

  Initialmente, io debe indicar que io non es specialmente christian.
Alicunos dicerea que io es un atheista, mais io non ha le attitudines
generalmente negative verso le religion.  Como un puero io visitava le
Ecclesia Episcopal in le vicinitate de mi casa in Salt Lake Citate.
Le proprietrice de nostre casa, qui habitava le nivello secunde del
casa, esseva un Episcopaliano, e mi matre habeva sympathias con iste
denomination.  Mi patre, como puero, essente filio de parentes de
Lituania, esseva catholic usque su juventute, quando ille deveniva
disillusionate. Ille anque ha studiate le Theosophia post incontrar
(le nomine me escappa) Krishnamurti, un guru juvene hindu, accompaniante
Mdme Blavatsky a tour in le Statos Unite.  Alora quando maritate a mi
matre, ille deveniva un protestante generic, e plus tarde in su vita
un atheista.  Mi proprie historia es quasi similar.  Quando un puero de
14 io esseva introducite al Baha'is, e io esseva multo active in isto
post declarar me un Baha'i formalmente a 15.  Mais in le universitate
io ha studiate le philosophia del religion, e mi professor me introduceva
a Paul Tillich, le theologo protestante.  Su theologia esseva multo
"flexibile", e io ha studiate su complete Theologia Systematic in tres
volumines.  Io usava su concepto del idolatria in mi previe notitia.
Pro ille, Deo es lo que preoccupa le homine "ultimemente". Le Deo non
es un esser finite. De facto Deo non es un cosa de toto, mais le
fundo del esser. A regarder le Deo como un esser, con personalitate,
etc. es a  portar Le a in le mundo finite, un cosa intra altere cosas,
que possibilemente existe o non.  Tillich argueva que tal conceptiones
de un Deo como un esser inter altere cosas existente es a conducer
al atheismo, proque un tal Deo non es evidente. Mais ille anque argue
que a tractar le Deo como un esser o cosa finite es conducive al
idolatria, le tractar de un cosa finite como vostre preoccupation ultime.
E ille argue que le significantia de Christo super le Cruce es que Ille
es le criteria contra que on pote judicar le idolatria. Proque Ille es
Deo que Se sacrifica pro salvar nos, durante que pro idolos, nos debe
sacrificar nos pro salvar los.  Le marca de un idolo es que illo es un
cosa que demanda nostre preoccupation ultime verso illo. Mais Deo non es
un cosa, ben que Ille es manifeste in tota cosas.  Tote cosas pote
mediar le Deo que es nostre preoccupation ultime, sin esser los. Le
error es a confunder le Deo con le cosa per le qual le fundo de nostre
esser es manifeste o monstrate. Il semper ha iste periculo in le religion
a confunder le cosa que revela a nos nostre preoccupation ultime con le
cosa illo mesme. Isto es le problema del idolatria.  Assi io pote
acceptar le fundamentalista qui se involve e participa in su conceptiones
literal e finite de Deo, de un celo de angelos, proque isto es le
vehiculo de su fide.  Illo es quando ille confunde iste conceptos
literal con prescriptiones scientific o politic que io objice super le base
que ille se ingagia  in le idolatria. E le atheista pote vider clarmente,
que tal cosas non existe.  A probar que Deo existe es le via al atheismo...
Proque cosas existe. Mais Deo non es un cosa, mais le Fundo del esser de
cosas, que il ha alique in loco de nihilo. .

A 21 io incontrava un par maritate qui veniva a nostre meetings de Baha'is
in Salt Lake Citate. Illes esseva buddhistas zen.  Quando io inquirava de
lor doctrinas, io esseva suprendite, proque, ultimemente, illes habeva
necun doctrinas.  Illes esseva multo humile e amicabile.  Assi, io
esseva attrahite a lor puncto de vista.  Assi io decideva que a iste
puncto mi opiniones super religion ha cambiate, e io non plus poter esser
un Baha'i. Io scribeva un longe essayo pro me mesme super mi conceptiones
del religion, e io decideva que alicun religion particular es troppo
confinante a me.  In tanto que illes require que on crede isto o ille,
illo es troppo literal, le emphase super formas concrete e finite, que
non es de Deo, ben que Deo pare in tote cosas.

Io opina que le hindus e le buddhistas ha vistas de valor. Le objecto non
es a creder isto o ille, mais a discoperir directemente e personalmente
le signification del existence. Illo es un cerca private e personal e
immediate.  Le hindu argue que le identitate personal es un illusion e on
se despera al pensata de su finitude e possibile non-existentia. Mais
vostre senso de individualitate es un illusion.  Vos es le Mundo. Vos
mira le mundo per le occulos de un parte del Mundo a un altere parte
del mundo. Vos crede que le identitate es con iste occulos. Mais isto
non es vostre realitate. Le mundo continua semper e semper. Isto es
vostre identitate.  Vos es le Mundo, le titulo de un parve libro per
Krishnamurti, que io trovava in le possessiones de mi patre le die post
ille moriva.  E al latere de su lecto le die ille moriva, io diceva a
ille que io opinava que le realitate es vos, vos es le mundo. (Io non
ha legite le libro per Krishnamurti; isto esseva solmente un conception
personal que io ha facite).  Ille pareva a acceptar isto. Le existentia
es eternal. Le vos real es eternal.  Alora le buddhistas anque insenia
es sempiterne. Le vos real es sempiterne.

Le buddhistas insenia anque que le Ego es un illusion, le fonte de
anxietate, dolor, e suffrentia. Per essayar a mantener vostre existentia
individual contra le realitate, on non succede, mais suffre como
consequentia. Il es necesse a attinger le illumination, a pentrar a lo
que vos realmente es.

Assi isto es le ration que io diceva que mi credos esseva exotic e
asiatic.

Io va responder a altere partes de vostre message plus tarde.

Stan Mulaik