Daniele Nicolucci (Jollino) wrote:

> (...)
>
> Lo que me sembla estranie es que hic (in Abruzzo) si tu parla dialecto
> tu es considerate ignorante. De facto, illes qui non studiava (p.ex.
> le contadinos se 50 annos fa) apprendeva le dialecto como prime
> lingua, e postea - eventualmente - apprendeva italiano per
> assimilation, non per un ver studio super libros.
> Ex isto, parlar dialecto es como decir "io es ignorante". E io mesme,
> io lo admitte, rarmente parla dialecto... quasi nunquam.

In mi infantia e juventute le svedese standard, appellate "svedese
national", "svedese del regno" era lo que cata uno debeva saper. Il
habeva "marcatores" de "incultessa", pro exemplo la accentuation
_mu'siker_ (musico) in vice del correcte _'musiker_; le pronunciation
_asseptera_ (acceptar) pro correcte _aksep'tera_ (scripte _acceptera_).

In nostre dies le ver dialectos es plus venerate, forsan pro le facto
que illos es in le processo de vermente disapparer. Mesmo fonetic
differentias regional _sembla_ esser disapparente. E il ha alteres qui
sembla esser del opinion que on debe haber le derecto parlar "como on lo
vole". Forsan pro le causa que le anglese deveni lente- ma
non-superabilemente le ver lingua de un discurso public. Lo que
paradoxalmente pote esser le salvation del dialectos! :-)

Naturalmente il es un avantage del pais si longe que on usara le svedese
como lingua national. Io mesmo crede que il es un avantage psycologic
que on ha un lingua national a su disposition al latere del anglese...

Kjell R