Piet Cleij scribeva:


> Car amicos,
> 
> Un pauco stupefacte io ha legite le message de Ulf Bro del 16 de septembre.
> Ulf repete le slogans que on vide e audi sovente in certe circulos de
> esperantistas:   Esperanto es le lingua (le) plus facil(e) que existe,
> multo plus facil(e) que Interlingua...    Vos pote a(p)prender Esperanto in
> 2-3 septimanas...   Interlingua es multo irregular ....   e ancora altere
> critos similar. Io me ha demandate si io debe reager a illos. (.....)

Holla amicos, io ha retornate, malgrado que io nunquam me vadeva de hic.

    Forsan serea interessante pro vos saper le impresion que faceva le studio de Esperanto in un laico del linguistica como es io. Super toto in aquello tempores in que io non cognosceva Interlingua.
    Il es ver que a prime vista Esperanto pare esser multo facile de apprehender; del puncto de vista de su regularitate e le posibilitate de usar le logica pro construer nove parolas e expressiones. Naturalmente iste regularitate habeva relation con le proprie lingua ma non con phenomenos linguistic valide pro tote le altere idiomas. 
    Io in le initios, era multo enthusiasmate con le rapide progresso que io realizava. Ma quando io arrivava al puncto de construer phrases e usar le grammatica supponite simple, io choccava contra un muro de beton. Le concordantia inter substantivo, verbo e adjectivo que io como hispanophono dava por superintendite era un tarea quasi impossibile de dominar. Mi disillusion era multo grande pro non poter avantiar como io lo faceva antea. Iste facto era utile pro me pro saper de un modo drastic, quanto difficile il es, in exemplo, pro un anglese, attinger con le concordantia in le apprentissage de mi idioma:

In anglese: the red apples

In espaniol: las manzanas rojas

    On non pote dicer o scriber in espaniol "la manzana rojas" o "la manzanas roja" ubi non il ha concordantia in numero inter substantivo e adjectivo. Ma alco que pro me era un phenomeno linguistic multo familiar io non poteva aplicar lo in le apprentissage del Esperanto. Si a illo on le adde le objecto directe terminate in -n, le plurales in -j, e le necessitate de facer concordar toto isto, resultava obvie que le Esperanto non era pro me.
    Justo quando io videva que le mie incursion in le linguas auxiliares pareva culminar in fiasco io incontrava Interlingua e io recuperava le interesse in iste thema.
    Qual un joco curiose del destino, le vermente paradoxe es le facto que io cognosceva Interlingua pro un articulo scripte pro un furiose esperantista attacante nostre lingua in un extense e interessante scripto que io collectava in le rete. Le impietate de su criticas me motivava a recercar material super Interlingua. Io vole regratiar a ille pro su contribution a mi progresso linguistic e haber le possibilitate de cognocer a totes vos, proque sin ille, io forsan non sera hic :-)

A revider amicos!

Horacio

PS: Le dictionario espaniol-interlingua il es quasi cocite. Tosto il sera in le rete.