In danese, norvegese e svedese on vive un plen vita sin tal artificios como
formas de persona del verbo, forma progressive, ma con un passivo e (al
minus in svedese supino / participio perfecte = participio perfecte in
interlingua. In germano on etiam vive multo ben sin le progressive. Io NON
debe dicer:
*Das Monstrum ist Ha¨user essend. 
pro lo qual io es multo grate al lingua german: gratias!
Le sequente uso non del toto me disturba:
- Pote tu adjuvar me con un cosa?
- Non disturba me per favor, io telefona.
- Ah, pardono, io non notava lo que tu face, ma es un cosa importante.
- "Ben, nos nos videra post deman! - Si, multo ben. - De accordo. Ciao!"
Que cosa es si importante? 
- Esque tu ha reguardate in tu jardin?
- No, pro que?
- Tu non ha vidite le alce? 
- No, que alce?
- Il ha un alce in le jardin, e illo mangia del cortice de tu arbores. 
- Vermente?! ... Si tu ha ration. Ibi vermente es un alce... damnate! E illo
ambula in le jardin. 

Si ego ha comprendite le regula il debe esser formas progressive in alcun
locos ci. Si io non ha ration il es anocra melior que interlingua NON usa le
presente progressive.

Amicalmente


 
  
Kjell Rehnstroem    
Vaenortsgatan 87      
S - 75264 Uppsala
email: [log in to unmask]