Scribeva Allan:
<FORMAS DE MESSAGES

Pro le incompatibilitates (in)famose inter le varie systemas e programmas 
io suggere:
1. Semper usa ASCII e fontes Courier 10 o Courier New 10 e largor fixte 
("fixed width")
2. Semper fini le lineas con un dur linea nove ("hard line feed", "hard new 
line") - i.e. pressa <Enter> in loco de lassante programmas facer lo 
automaticamente.>
in alternativa a lassar que le programmas lo face automaticamente.
Io pone duo themas:
1. Perque usar un fonte de characteres si iste lista non lo pone in 
evidentia? Io es de accordo re le uso de ASCII in le invio de messages in 
general, per exemplo, a listas de vetule typo. Ma in iste caso uno sape qui 
es le destinatario. Nos parla del lista Interlng in le qual si io proba le 
characteres con accento italian: à, è, é, ì, ò, ù, que succedera? Io crede 
que le fonte ASCII deberea non influer sempre e pro tote le contributeres 
de iste lista. Io crede que le systema de scriber a', e', e', i', o', u', 
nonobstante le imprecision pro le duo accentos del vocal "e", sia ancora le 
methodo melior, in general.
Le uso de un message a destinatarios de omne parte del mundo, comporta 
ancora iste limitationes.
2. Io usa le word processing ab su initio, inter le prime in mi citate. 
Forsan il era le 1975 e a illo tempore le memorisation eveniva in discos de 
8" 1/2. Quando on debe producer un texto pro uso professional, uno non debe 
usar un initial formatation del texto, ma solmente un precise numero de 
characteres per linea, e io crede al sol scopo de favorir le lectura del 
texto al monitor e non pro altere scopos.
Ni on debe usar le tracto de union, como dicer scriber con un tracto de 
union (hyphen, to hyphenate) como pare al contrario que Allan face.
Le numero de characteres per linea e le numero de lineas per pagina e 
alteres particularitates de formatation de un texto es fixate per lege del 
Stato, in Italia, como ubicunque, io crede.
In Italia vale 50 characteres per 25 lineas per pagina, per exemplo, pro 
omne texto que sia de natura contractual, public o private. Isto non es le 
caso de un email, io es de accordo.
On pote usar formatationes intermedie pro presentar le texto al examine e 
approbation, ma il es necessari que le texto sia mantenite in formato 
originari, sin un formatation.
Per exemplo un processo verbal de un assemblea, solitemente es un texto jam 
preparate in su corpore principal. Quando le assemblea delibera su 
decisiones, un copia del verbal recipe le variationes manuscripte e iste 
texto, in parte jam dactyloscribite, con qualcunque medio, e in parte 
manuscripte, es signate per le responsabiles del assemblea, solitemente le 
presidente e le secretario e le presidente del organo de controlo, si 
existe, e al fin iste texto veni legite al mesme assemblea que complira le 
ultime acto formal, que es le ratification del texto del processo verbal. 
Isto es le texto official de un assemblea.
A iste puncto un texto in word processing in un momento sequente recipe le 
variationes, como jam manuscripte, e deveni le texto del verbal per le 
publicationes. Illo sera ancora formatate in plus modos, in conformitate al 
scopo per le qual illo sera imprimite.
In le redation de Panorama, per exemplo, on ha exigentias de impagination e 
de spatio e un texto debe non continer un original formatation del autor 
que sia obligante, alteremente isto comporta un partial utilisation del 
texto originari. Ni le texto debe haber tractos de union. A vices vos lege 
un gazetta con iste tractos de union in le medio del texto. Ecce un errate 
uso del word processing!
Il es exactemente como reprender un texto ab un message per Allan. On debe 
eliminar tote le originari CR e su tractos de union.
Un usator de word processing sape ab sempre que le enter o CR pro initiar 
un nove paragrapho ab le initio del latere sinistre, es un decision precise 
e non arbitrari.
Isto vale anque pro le general prohibition de interponer lineas sin texto 
in un acto official.
Istos son regulas general de charactere international.
Le suggestion per Allan de usar le enter o CR con intention al fin de un 
linea, pro me es vermente un suggestion original, anque si io comprende que 
Allan se refere al texto de un email.
Isto sera comocunque un email con texto a limitare possibilitate de 
reutilisation.
Ma forsan io non ha ben comprendite le motivationes que securmente Allan 
habera.
Ciao,
Mario