Io scribe de esser catholic e illo es ver perque io veniva baptisate a duo
dies de vita e io cresceva in le cultura de mi ancestres. De un latere isto
me da feritate e amor pro mi fide, de un altere latere isto me procura
frequente difficultates perque io non sape esser un catholico practicante.
Iste manifestation de fide es pro me non natural.
Que facer? Le problema non es mie, ni de mi Patre Eterne, qui toto
comprende e sape judicar.
Le problema pare esser del alteres, illes qui practica le fide.
Io les observa de un vita e io me pone sempre iste question: ma illes es
vermente periculose pro se mesme e pro le alteres! Illes non sape haber un
mesura e illes vive de regulas que, cata uno de illes adapta a proprie placer.
Io crede que isto debe constituer un lor maniera de sentir se melio.
Al fin io me demanda: ha io le derecto de judicar illes qui practica lor
fide simplemente como un facto de exterioritate?
Io me responde sempre que io non ha iste derecto, ma que io prefere non
practicar lores durante iste cerimonias. Isto de instincto.
Superate isto, io ha un pretention: necuno pote judicar mi selection de
vita quando io respecta le regulas del viver civil.

In conclusion io non senti le necessitate de requestar un clarification de
parte de necuno.

Vive e lassa viver.

Mario, epicureo e egoista.


At 06:47 PM 10/17/00 -0400, Martijn Dekker wrote:

>  (Forsan ille voleva
>accentuar le diversitate per rememorar nos que non omne
>musulmanes es arabes.) In vice de facer conjecturas re su motivos,
>forsan es melior requestar un clarification de ille.
>
>Gratias, nonobstante, pro tu celebration del diversitate.
>
>- Martijn, homine multo diverse