INTERLNG Archives

Discussiones in Interlingua

INTERLNG@LISTSERV.ICORS.ORG

Options: Use Forum View

Use Monospaced Font
Show Text Part by Default
Show All Mail Headers

Message: [<< First] [< Prev] [Next >] [Last >>]
Topic: [<< First] [< Prev] [Next >] [Last >>]
Author: [<< First] [< Prev] [Next >] [Last >>]

Print Reply
Subject:
From:
Reply To:
Discussiones in Interlingua <[log in to unmask]>
Date:
Tue, 29 Apr 1997 15:00:35 +0200
Content-Type:
multipart/mixed
Parts/Attachments:
text/plain (1802 bytes) , manwalk.gif (7 kB)
Stan,

Multe gratias pro le parolas multo sympathic, lo quales era multe
intelligente e calefacente!

Quando scriber le parola "califacente" io me rememora le discussion
super "fomentar" -- rememora? Totevia, io jammais sentiva totalmente
satisfacite con lor significar "a applicar calor, calefacer", un acto
suggerente qualcosa se tranquilisante, calmante. Al contrario, le parola
fomentar pro me significa un acto de agitar, ebullir, activemente facer
fermentar un biberage (le differentia inter illos es lequal inter le
anglese parolas 'sooth' e 'stir' con sensos, un o altere modo,
totalmente inverse!). Io opina, essayente non devenir disagradabile o
iterar vetule problemas ad nauseam, que fomentar corresponde 'stir',
'instigate' ma *non* 'sooth'. Secundo iste interpretation le parola non
significa calefacer, applicar calor sed agitar.
(Que face Deo que io non fomente qualcosa currente sin controlo...)

> Vostre poema
> es belle. Io sensa le mesme unitate con tote esser. Nos es solmente
> parve undas in le grande unda de possibilitate del theoria del quanto.

  Elegantissime!

> Nostre existentia es un essential parte del continuitate de tote cosas.
> Nos veni a in existentia e passa del existentia, mais durante que
> nos existe, nos es essential, como es tote cosas. Nos pote sacrificar
> nos pro un futur melior pro alteres, sapiente que sin lo que nos
> face, il non esserea.

  Multe ben. Confortante.

  Quanto a canes, mi sposa e su matre ha possedite e vivente con
numerose canos in lor vitas. In le pavillion de estate, un vetule ferma,
le famiglia
ha reservate un parte de un prato como un cemeterio pro canes. Duo annos
a
retro nos ha interrate un multo belle canita, un cocker spaniel, qui
habeva
occupate le corde de mi matre affin. Ancora un anno de post illa plorava
omne vices quando visitar le tumba.

Ma le vita continua e sovente dona nos felicitate!

Sigmund.


ATOM RSS1 RSS2