Jonathan Julius Dobkin wrote:

> Ante multe annos, io viveva con un femina Sephardic qui parlava ladino.
> Communicar in espaniol non era un problema pro mi inamorata, perque
> ladino (judeo-espaniol, anque appellate "judezmo") es vermente un
> dialecto de espaniol. Ma illa ha dicite que quando illa estudava espaniol
> in le schola, le professor habeva dicite que illa non parlava con un bon
> accento. In veritate, illa habeva un accento native--ma non in le mesme
> dialecto de espaniol como le professor!

Le amusante cosa es que le exemplos de Ladino (Judeoespaniol) que ego audiva
in le programma radio sonava a vices como si un europeo oriental parlava le
espaniol, isto es le d sonava sempre como d in espaniol _donde_ pronunciate
post un pausa, i.e. non precedite per un vocal.

Il ha un tendentia inter le guidente parlatores de judeoespaniol "purificar"
le lingua del elementos grec, turc et forsan etiam arabe le quales se ha
introducite al lingua durante le seculos.

In judeogermano, que ego ha audite in le radio (et ego ha alcun libros in
translitteration latin), on intermixa le elementos ben cognoscite del schola
per slavicismos et hebraismos con le consequentia que ego pote comprender
longe passages et subito le comprension - al minus auditive - es zero et
nihil.

Ego memora le parola _podloge_ pro _solo_ (in le casa) que ego comprende via
le polonese _podloga_. (Un bon cosa a integrar a mi lingua burlesc
slavo-roman que ego unquam inventava durante un pausa de caffe).

Lingualmente