Car Ignatio,

On non debe supersimplificar quando discuter le phenomenon religion.
Religiones servi un causa -- qual? Isto es le question
interessante, non nostre imagination del deitates o mesme le
dogmas o principios. Un majoritate de homines ha alcun vice sentite un
"fame e un sete" de connection del stratas de nostre
conscientias ultrapassante emotiones simple, questiones ontologic, un
apeter pro sentimentos non possibile describer in parolas.

Jam que io es atheista io non es nonreligiose! Le explication es
le comprehension del concepto de un Deo. Io senti imprecisemente que lo
que tu vole dicer es que il non ha un Deo _transcendental_. Le Universo
es tote lo que existe. Si il
ha un deo, le deo es parte del Universo. Le deo in omne religiones major
es omnipresente, assi (mi) Deo es le Universo,
_non extra_ iste universo, lequal ha create su ipse (ipsecreante
universo).

Proque ha il religiones? Pro facer nos plus bon humanos? Pro salvar
nostre animas, pro subjugar nos sub poteres politic, pro
facer un melior societate, pro ligar nos melio le un le altere??
Le responsa es a tue. In le nove testamento Johannes le Babtisto
predicava Le Nove Regno, lequal esserea imminente e pro assecurar
se un posto illac on debe facer penitentia. On vermente credeva que on
viveva in le ultime dies. In altere partes del nove testamento on trova
altere rationes pro creder in Jesus Christo.

Quando analysar pro exemplo hinduismo e le scriptura Vedas le ration es
ancora un altere -- nostre animas es un parte del deo,
un multe parve parte (exactemente 1/10000 parte del puncta de un
capillo!) e illo es eternal e sera eternal, nunquam conjugante al deo.
Ma conforme a nostre selectiones de actiones in nostre vitas iste parve
anima pote se habitar o resider in differente corpores
e finalmente in differente celos. Ma nos anque ha un anima o spirito
commun, le Brahma. Le dialogo inter Arjuna e Sri Krsna es
in realitate le dialogo inter le duo animas; le dialogo interne intra
nos!

In le fundo de omne religiones io ha trovate un commun desiro de
arrivar a un fide commun. Proque? In le fin pro sentir includite,
sentir insimul con altere esseres human, esser connectite in le
plus profunde nivellos. Lo que nos time le plus es esser alienate,
excludite, abandonate e oblidate.

Nos besonia mythologias pro toccar certe experientias . Iste mythologias
es le obstaculo major pro le majoritate del homines, qui demanda
evidentias pro le existentia del deos, angulos, spiritos..

Iste es le grande error. On non pote demandar alcun prova in religiones
proque illos e lor conceptos occurre exclusivemente
in le stratas intra nostre conscientias, extra nostre sensos e tunc
extra le scientias empiric.

Quando vider le celo nocturnal con lor milliardos de stellas io
senti un pavor reverential grande. Io manca parolas, isto es un
experientia lequal non es possibile poner in parolas, forsan
in un forma mythologic...

Mi fide es "atheista spiritual" (spiritual atheist) o pantheista.
Iste es mi "religion". Mi Deo es le Universo, ubi io es un parve parte,
assi io es un parte del Deo.

Quanto a moral e ethic io dice como Zygmunt Bauman
(judeo-polonese-anglican professor de sociologia): Moral es nostre
sensation in le stomacho quando nos ha errate o injuriate
un altere homine e nostre effortios impedir iste sentimento pro le futur
in nostre ipse e in alteres.

Vade con fide,

Sigmund