Al principio il esseva bastante innocente. Io comenciava
a pensar durante festas, de vice a vice pro relaxar me.
Ma inevitabilemente, un pensamento duceva al altere,
e tosto io esseva plus que un pensator social.

Io comenciava a pensar quando me trovava sol. "Pro
relaxar me" io me diceva a me ipse... ma io sapeva que
il non esseva ver. Pensar deveniva plus e plus importante
pro me, e finalmente io pensava tote le tempore.

Io comenciava a pensar durante mi travalio. Io sapeva
que le pensar e le travaliar non vadeva juncte multo ben,
ma io non poteva controllar me.

Io comenciava a oblidar mi vetule amicos al lunchar,
e io me segregava silentiosemente pro poter leger
a Thoreau, e cercava pro mi nove amicos pensatores.

Io retornava al bureau confuse, e demandante me
le question: "Que es exactemente lo que nos face
in iste sito? Proque travalia nos hic?"

Le cosas non vadeva tanto ben mesmo al casa.
Un vespera io extingueva le television e demandava
a mi sposa super le significato del vita. Illa passava
ille nocte al casa de su matre.

Tosto io recipeva le reputatio de esser un pensator
pesate... Un die mi chef me appellava a su bureau.
Ille me diceva "Morris, io gusta de te e il me dole
haber que dicer isto, ma tu pensar ha venite a esser
un ver problema. Si tu non te oblida de pensar durante
le horas de travalio tu va necessitar un altere empleo."
Isto me dava multo pro pensar.

Io veniva al casa depois de mi conversation con le chef.
"Mi Core-de-Mel" io diceva a mi sposa "io debe confessar
que io crede que io es un addicto."

"Si io lo sape, tu ha essite a pensar", illa me diceva " e
io vole un divorcio!"

"Ma mi Core-de-Mel!, per favor, il pro secur que non es
tanto serie!"

"Si, il es multo serie," diceva illa con le labio a fremitos
e singultante, "tu pensa tanto como professores de
universitate, e professores de universitate non gana
multe moneta, assi que si tu continua... nos non habera
multe moneta", e illa singutava... e su palpebras batteva
con lacrimas.

"Ma, illo es un syllogismo false," Io diceva impatientemente,
e illa plorava plus... Io habeva bastante... "Io me va la
bibliotheca," io grunniva al sortir del casa...

I headed for the library, in the mood for some Nietzsche,
with NPR on the radio.  I roared into the parking lot and
ran up to the big glass doors... they didn't open.  The
library was closed.

Io sortiva in via al bibliotheca, appetente un poc de Nietzsche
e con le radio public al notitias, io fremiva al parco de autos
e curreva per le scalones al grande portas de vitro.

Usque iste die io crede que un Fortia in Alto mirava mi
desperation ille nocte.

Io me cadeva lentemente stridente mi ungulas al vitro frigide,
dante gemitos pro Zarathustra, quando a ille instante io videva
un poster que demandava, "Amico, esque le pensar ruina tu
vita?" Tu probabilemente jam recognosce ille phrase, il veni
del logo-poster del Pensatores Anonyme (PA).

E ille es le ration que io es hic hodie; un pensator in via
al recuperation. Io nunquam es absente del reuniones del
P.A. Durante cata reunion nos vide un video non-educational;
le ultime septimana nos videva "Porky's". Tunc nos excambia
experientias super como nos evita pensar. Io tamben evita
personas que pensa.

Io ancora ha mi travalio, e le cosas procede multo melior in
casa. Le vita pareva... plus facile... in alcun formas...
al momento de non pensar...

E tu, memora in special... non pensa e conduce un auto!

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _


_---_ [log in to unmask]
(ojo)
`\_/' http://adam.cheshire.net/~jjbowks