SUSPIROS
(Comedias del Vita Private, Luís Fernando Veríssimo)

        Un homine ha ite a cercar un vidente. Illa ha lecte su mano in
silentio. Depost ha disponite le cartas ante se e los ha examinate
longemente. Finalmente, illa ha reguardate un bolla de crystallo. E ha
concludite:
        -- Tu va morir in un loco con aqua.
        -- Un cupa de banio?
        -- No. Un loco major.
        -- Un piscina...
        -- Io vide un citate. Aqua ubicunque. In vice de stratas, il ha aqua...
        -- Venetia!
        -- Illo.
        -- Io va morir in Venetia?
        -- Va.
        -- Como?
        -- Hmmm. Io vide barcas... Gondolas... Attende! Un femina.
        -- Qui es illa?
        -- Tu non la cognosce. Illa apparera in tu vita in Venetia. Gondolas,
si, gondolas. Alcun cosa reflectite in le aquas obscur del Grande Canal.
Il es le luna. Un luna plen. Le gondolero canta un musica antique.
Estranie...
        -- Que?
        -- Le femina. Illa habe un masca rubie. Illa vesti un cappa nigre, e un
masca rubie coperi su facie.
        -- Illa non tira le masca?
        -- Calma. Illa tira.
        -- E alora?
        -- Illa es bellissime. Su oculos es purpura. Illa dice un parola. Io
non succede decifrar...
        -- Tenta.
        -- Il es... Aldabar. Si. Aldabar.
        -- Aldabar...
        -- Illa dicera ille parola tres vices ante le radiar del die. Le prime
in le Grande Canal. Le secunde sub le Ponte del Suspiros...
        -- Continua.
        -- Vos arriva a un portal. Le luce del luna bania toto. Il ha un odor
de jasmin in le aere. Vos entra in un castello. Io vide marmore.
Crystallos. Un figura umbrose...
        -- Qui es?
        -- Io non succedeva vider. Vos ascende un scala.
        -- Al dormitorio?
        -- Si.
        -- Attende un pauchetto. Le parola...
        -- Aldabar...
        -- Aldabar. Illa dicera tres vices?
        -- Si.
        -- Ma usque ora illa solo ha dicte duo.
        -- Exacte.
        -- Continua.
        -- Vos entra in un camera. Il ha un lecto enorme, baniate del luce del
luna. Le femina dispare sin facer ruito.
        -- Ubi illa ha ite?
        -- Io tenta vider... Il es obscur.
        -- Mas e le luna?
        -- Ha disparite. Debe esser un nube. Ah, de retorno.
        -- Le luna?
        -- E le femina. Illa es blanc. E nude.
        -- Si?
        -- Illa te appella al lecto. Tu la possede. Il ha obscurate de novo.
        -- Altere nube.
        -- Ora io vide... un jardin. Si, un jardin. Io vide jasminieros. Vos es
in un jardin. Le matino es a arrivar. Io vide un pavon e un fonte.
        -- E le femina?
        -- Illa parla. Illa dice un parola. Aldabar...
        -- Aldabar. Le tertie vice...
        -- Illo es le signal. Tu va morir.
        -- Como?
        -- Io non sape. Il es confuse.
        -- Insiste.
        -- Te guarda de gibbosos e liquores verde.

        Le homine, obviemente, nunquam ha arrivate proxime a Venetia post isto.
Ille continua vive. Ma aliquando ille suspira e dice:
        -- Que io non debe esser a perder?...
-- 
   ENSJO : EMERSON JOSE' SILVEIRA DA COSTA
  E-mail : mailto:[log in to unmask]
Homepage : http://www.nautilus.com.br/~ensjo/
Addresse : Conj. Panorama XXI, Q. 26, C. 14
           Nova Marambaia
           66625-280 Belem - Para - Brasil
Telephono: (091) 231-5740 // +55 91 231 5740