Mario Malaguti wrote:

> Car Kjell R.
> il es anque ver que nos pote usar inter nos un qualcunque lingua e pro
> exprimer omne sorta de pensamento sin facer nos alcun problema previe, isto
> si nos sape mantiner un equilibrio, totalmente personal, intra illo que uno
> pote dicer, e illo que uno deberea evitar de dicer in relation al
> circumstantia, al momento, al localitate, al loco, al personas, al thema.
> (...)

De accordo e explicationes certo solo va aggravar le situation. Il sembla que
in omne paises il ha occurrite le mesmo, un sorta de inflation del parolas,
assi que lo que nos - et tu e ego - mesmo non habeva le corage suspirar in
nostre infantia es ora un cosa que on audi sempre e ubique.

Del altere latere nos practica un lingua que es le vivente latino. Tanto como
le parlatores del latino classic in tempore moderne quasi sugeva tote le
litteratura per un apirator, nos cerca le vivente linguas pro trovar vocabulos
le quales, ben que vulgar, nonobstante forma un parte del lingua que nos
necessita.

Un modo de parlar que ego solo ha audite in Polonia es le sequente phrase: "E
alora ille persona usava parolas que ego nunquam ha audite!" Ego, qui sempre ha
amate le logica, al minus minime postulatos de isto, pensava que isto era multo
amusante. Como on pote creder que un parola es vulgar, si on non ha audite lo?!
Forsan tal expressiones etiam existe in Italia.

Naturalmente, mesmo in un lingua auxiliar, on debe saper qual parolas on
generalmente deve evitar. ;-)

Amicalmente

Cellus