>From:    Ado Hall <[log in to unmask]>
>Subject: mi error
>
>In mi plus recente message, vole ben leger:
>
>"..on ha le ortografia 'iz' in anglese (per su variation american), =
>italiano e iberico (epaniol/portugese)" (britannic > american)
>
>E ecce un qualification: intervocalic 's' dicite como [z] se trova =
>frequentemente in anglese, sed non es universal. On ha pro exemplo - [z] =
>in "closing", "Rosalyn" e "resolution", sed [s] in "jealousy".

Io non argue que nos debe substituer -z- pro tote casos ubi -s- es
pronunciate con un -s- molle = z.  Il ha numerose parolas del
latino con -s- intervocalic que ha pronunciationes hodie como molle
-s- = z.  Le question es si -izare es le prototypo con le pronunciation
de -z- como le molle -s-.  Le regulas de pronunciation in le IED
e le grammatica indica que le principal pronunciation de -s- es
le s dur o nonvocalizate.  Assi il es possibile que on pote
pronunciar -isar como -issar, mais le prototypic pronunciation es
-z-.

>
>Stan ha ponite le question:
>
>> In qual linguas es le pronunciation -s- in loco de -z-?  -isar =3D =
>-issar?=20
>
>In le espaniol de central e sud America.

Io accepta isto.  Mais le portugese pronuncia -izar como -izar e non
-issar.  Le espanioles de Espania lo pronuncia como -ithar (linguodental
friccative).  Le orthographia iberic e le pronunciation portugese
appoia -izar.

>
>From:  Ingvar_Stenström <[log in to unmask]>
>Subject: -is-/iz
>
>Un explication possibile del preferentia de IALA pro -is-
>es que illo es un ingrediente etiam in duo altere suffixos
>-is-ta, (gr. bapt-is-ta)  e -ism- (gr. bapt-is-mos).
>Como on pronuncia le -s- depende del sono post le suffixo.
>que causa un assimilation, e proque le internationalitate
>es plus tosto visual que auditive o phonetic, le conservation
>del mesme forma del mesme morphema in tote le suffixos
>esseva un bon decision ab le puncto de vista pedagogic.
>Le pragmatico Alexander Gode certo considerava tal
>solutiones e le utilisation de Interlingua como base pro studios de
>altere linguas es un del beneficios indisputabile.
>Ecce  u n  cosa del qual nos es de accordo, nonne?

Isto es le melio argumento que io ancora ha incontrate pro -isar. Le
suffixo latin -ista es derivate de un suffixo grec -istés, le
suffixo grec pro substantivos derivate de verbos in -izien.
Le derivation es in grec e non in latino. Nota que in greco
le suffixo in -istés non require que le verbo es regularizate a
-isien.

Totevia rememora que un principio de interlingua es que forma e
senso debe esser continuate. Assi 'causa' e 'cosa' es derivate de
un commun ancestre 'causa', e 'pender', 'pesar', e 'pensar' es derivate
de un ancestre commun 'pendere', mais interlingua distingue iste
parolas e lor radices proque lor senso e forma non es continuate.

In le linguas romance le usage de -izar e -ista ha essite
independente del un le altere in le majoritate de casos. On non deriva
'violinista' de un verbo 'violinizar'. Il non ha un '*activizar'
de que on deriva 'activista', '*absentizar' de que on deriva
'absentista', '*anarchizar' de que on deriva 'anarchista', '*artizar'
de que on deriva 'artista', o '*atheizar' -> 'atheista' e 'atheismo',
etc. etc..  Assi il ha necun necessitate o ration a regularizar
-izar a causa del suffixo -ista malgrado lor ancestria archaic
in certe verbos e substantivos grec.  De facto -ista ha devenite
practicamente synonome con -or in indicar un agente qui face alque.

Assi formas como "baptizar" e "baptista" non require que on ha un
-isar de que on deriva un -ista.  Il non jammais esseva un tal
caso de -isien e -istés grec, ni in le latino con su suffixos
-izare e -ista. Illos functionava independentemente.  Tu pote
inseniar lor etymologia archaic sin junger les in un serie
derivational in interlingua, justo como on pote inseniar le
connexiones inter 'cosa' e 'causa' a 'causa' e 'pender', 'pesar',
e 'pensar' a 'pendere' in latino classic.

Assi io non es convincite per iste argumento de Ingvar.



>"Interferer" - le subjecto del 100 (?) messages le plus recente -
> del resto, es acceptabile mesmo como un   r e t r o f o r m a t i o n
>del substantivo "interferentia", le parola indisputabilemente
>international.

Proque il non ha un retroformation de 'repenter' de 'repentente' e
'repententia'? Le verbo es 'repentir' in le IED.  Sin dubito
'interferentia' es un forma international. Possibilemente un physico
francese ha retroformate 'interférer' de 'interference' (anglese),
mais le anglese 'interference' es generate de 'interfere' que es
derivate de 'inter+ferire'. Un tal retroformation (artificial) non
justifica le inclusion de "interferer" in le classe de verbos
derivate del suffixo -ferer [-fer-/-lat-] como in IED. E le necessitate
a mantener continuitate de senso require que nos pone isto in le
familia de 'ferir'.  Le anglese non semper mantene regularitates
derivational de latin. Le italiano e le espaniol ha multe
adjectivos in -enza e -ence e correspondente substantivos
-ènza e -encia, respectivemente, que corresponde a verbos in -ire
e -ir respectivemente. Assi accordo inter adjectivos e verbos non
semper occurre, e tal irregularitates entra le vocabulario
international.

Le question de 'interferir' e 'interferer' es multo complexe e
require un analyse de tote le factos e non un responsa superficial.

A Pawel qui ha discoperite milles e milles de parolas de origine
latin in polonese, io nota que Voltaire in su libro super Charles II
observava que in le casas del nobilitate polonese tote le servientes
e le familia parlava latino in le seculo XVIII.

E in le familias del classe medie in Germania in le tarde seculo
XVIII e al comenciamento del seculo XIX uno parlava francese.

Salutes amicos!

Stan