Con respecto al atheistas qui vole creder, io opina que le theologo
Paul Tillich, potesser le plus grande theologo protestante de tempores
moderene esseva uno qui poteva mantener ambe positiones simultaneemente.
Le Deo non existe, proque un Esser que existe es un esser finite.  Mais
le Deo es le fundo de existentia, que il ha alique e non nihil.  Tillich
esseva le maestro de contradictiones, semper capace de synthesizar le
these e le antithese.  Io opina que multe 'esserea atheistas" remaneva
religiose a causa de su theologia.  Ille argueva que a creder que Deo es
un Esser es le prime passo super le via al atheismo, proque il ha necun
Esser in le mundo, un esser intra altere esseres, que debe esser nostre
anxietate ultimate.  Le Deo, ille argueva, es nostre anxietate ultime
(o preoccupation ultime= 'ultimate concern').  Le idolatria es a adorar
le finite mesme.  Quando un idolo exige vostre adoration, illo demanda
que vos mantene su existentia, que vos vos sacrifica a illo. Ille usava
tal ideas a inseniar que le fascismo e le communismo esseva religiones
idolatrose.

Assi le Christo super le Cruce esseva pro ille le primari criterio per
le qual on poterea judicar le idolatria.  Le Christo super le Cruce
es un Deo Qui Se sacrifica pro vos in loco de un deo que demanda que
vos vos sacrifica que illo pote superviver.

 Mais io opina que Tillich anque reguardarea le fundamentalismo
como balanciate al bordo de un precipitio, preste a cader al idolatria
quando illo se focalisa super le finite, le literal, le comportamento
specific, le institution del ecclesia como un institution finite.
Le sacre e sancte es transparente in tote cosas, e pro isto le objecto
finite pote devenir un objecto de nostre adoration, mais nos adora le
Deo per le objecto, non le objecto per se.  Le idolatria es le resultato
de confunder le sacre per le cosa con le cosa mesme.

Io dice que Tillich esseva un homine de contradictiones.  Isto esseva
clarmente revelate quando io legeva le autobiographia de su sposa,
_From Time to Time_ (De Tempore in Tempore), que esseva un variation
ironic super titulos de libros per su sposo, Paul, p.e. "Time and
Eternity" (Tempore e Eternitate).

In ille autobiographia illa revelava como illa lassava su prime sposo
a devenir le sposa de Paul.  Illa esseva un artista.  Paul esseva
non solmente un theologo, mais profunde studente del arte.  Ille poteva
explicar a illa profunditates in tote pictura.  Ille esseva mesmo un
homine profunde.  In le Prime Guerra Mundial ille habeva essite un
pastor militar al fronte, vidente le milles de juvene homines dismembrate,
un situation que facerea qualcunque homine dubita si il habeva un Deo.
In tal situationes tal dubitos non pote resolver se simplemente. E
essente un intellecte in su approche al religion, su resolution esseva
complexe e plen de contradictiones contrabalanciate. On debe acceptar
le realitate como illo es, mesmo le realitate que il ha necun obvie
ration de esser, que toto pote esser destruite in un instante e pro
necun obvie ration.  Mais mesmo in un tal situation, ha il un resolution
al question, "Proque il ha alique e non nihil?"  Nos cerca le 'corage
a esser' e nos lo discoperi in le Fundo de Esser, que il jam ha alique
e non nihil. Le christiano exprime isto como ager in fide, fidente se
in le Voluntate de Deo; le atheista religiose tracta isto como acceptante
le realitate possedente le significantia, qualcunque illo es.

Mais io commenciava a recontar le autobiographia de Sra. Tillich.  Illa
commenciava le libro in describente al fin de lor vitas, Paul es in su
studio, examinante photographos pornographic, revelante a nos que ille
habeva iste obsession con sexo.  E  le conto revela mesmo plus que
per tote su vita ille habeva le attraction a feminas, e illas a ille.
Lor maritage esseva un maritage "aperte", proque illa tanto ben habeva
amantes, durante que Paul habeva le sue.  Mais illes remaneva insimil,
habeva infantes.  Lor relation esseva, "de tempore in tempore".  E io
senti que illa habeva alcun dolor super isto, mais illa lo acceptava,
proque ben que illa habeva amantes, illa ancora amava Paul, esseva
mesmerizate per ille.  E illa ha quitate su proprie sposo sub conditiones
multo disrespectuose. Que ille succedeva al major seminarios theologic
del mundo protestante esseva proque tote le gentes circa Paul e su sposa
tractava los como "bohemes", artistas.

Le realitate es lo que illo es.

Stan Mulaik