Car amicos,

In le numero 42 (autumno 2010) de "Voce de Interlingua"
io ha inserite le traduction de un texto del famose neuroscientista
Antonio Damasio.
Il se tracta del prime paginas de su libro "Le error de
Descartes".

In iste libro Damasio monstra que le corpore human e
su spirito non es duo differente e separate aspectos o
partes del homine, ma que illos forma un unitate inseparabile.
Sin le existentia del uno le altere non pote exister.

Salutes de
Piet Cleij


                             LE ERROR DE DESCARTES


                          Libro de ANTONIO R. DAMASIO

Antonio R. Damasio, professor de scientias neurologic  del  universitate  de
California Sud e professor de neurologia del universitate  de  Iowa,  es  un
del plus eminente recercatores in le mundo super le terreno del  neurologia.
Pro su labores ille - con su  sposa  Hanna  Damasio  -  ha  essite  premiate
numerose vices.

Antonio R. Damasio es le autor de un serie  de  excellente  libros,  que  ha
ganiate fama mundial. Su ultime obra es de iste anno, "Self comes to  Mind",
que jam immediatemente post su publication ha eveliate un  interesse  enorme
in multe paises.

Le libro que ha essite su prime grande successo, es le libro  que  porta  le
titulo surprendente "Le error de Descartes" del anno 1994. In  illo  Damasio
explica que nostre cerebro, que pensa, calcula e decide es le mesme  cerebro
que ride, plora, ama, detesta o  gaude.  Sin  emotiones  il  es  impossibile
esser rational. Con isto Damasio se oppone al idea secular, que es anque  le
idea de Descartes, que le corpore e le  spirito  esserea  duo  differente  e
separate aspectos del homine.

Describente e explicante su  theoria  remarcabile  ille  se  basa  super  su
experientia con su malados, un experientia  de  multe  annos.  Ille  monstra
como le ration face uso de nostre emotiones e sentimentos pro formar  nostre
vision del mundo.

"Le  error  de  Descartes"  es  tanto  in  aspecto  human  como  in  aspecto
scientific un libro magnific, que attesta de grande optimismo e  confidentia
in le spirito human.

       Ecce un parte del introduction del libro:

Ben que io non sape exactemente lo que ha eveliate mi interesse pro le  base
neurologic del  ration,  io  me  rememora  ben  le  momento  que  io  esseva
convincite que le ideas traditional super le rationalitate non poteva  esser
ver. Desde le plus juvene annos de mi vita on me habeva inculcate,  que  pro
prender decisiones judiciose, on debe guardar frigide le capite,  proque  le
sentimento e le ration es absolutemente incompatibile.
Pauco a pauco io me habeva accostumate al idea que pro  le  mechanismos  del
ration il esseva reservate un section special  del  spirito,  ubi  emotiones
non poteva entrar, e quando  io  reflecteva  super  le  cerebro  detra  iste
spirito, io me representa duo separate systemas neural, uno pro le ration  e
uno pro le emotiones. Quanto a nostre  spirito  e  nostre  systemas  neural,
iste  conception  del  relation  inter  ration  e   emotion   esseva   multo
diffundite.

Ma alora io faceva le cognoscentia del persona le plus phlegmatic, le  minus
emotional que on pote  figurar  se,  un  homine  intelligente,  cuje  ration
practic, malgrado isto, esseva tanto alterate, que in  le  implicationes  de
su   vita  quotidian  isto  duceva  a  un  concatenation   de   errores   de
judicamento, e a un  negligentia  continue  de  lo  que  esseva  considerate
socialmente adaptate e esserea avantagiose pro ille ipse.

Ille esseva totalmente san de spirito,  usque  al  momento  que  un  maladia
neurologic ha destruite un certe parte de su cerebro,  lo  que   ha  causate
que de un die al  altere  a  ille  mancava  seriosemente  le  capacitate  de
prender decisiones. Ille continuava a disponer de tote  le  medios  auxiliar
del  quales  nos  suppone  generalmente  que  illos  es  necessari  pro   un
comportamento rational. Ille habeva le cognoscimentos necessari e  anque  su
memoria  esseva  sufficiente;  ille  parlava  fluentemente  e  poteva  facer
calculationes; ille esseva capabile  de  analysar  problemas  abstracte.  Su
incapacitate de prender decisiones esseva accompaniate de  solmente  un  sol
phenomeno importante: un  cambiamento  marcate  del  capacitate  de  experir
sentimentos. Le damno de un certe parte del cerebro  habeva  deregulate  non
solmente su ration, ma anque su vita emotive, e iste coherentia  esseva  pro
me un indication que le sentimento esseva un parte essential del  machineria
del ration. In le curso del vinti annos que io ha examinate  e  tractate  un
grande numero de malados neurologic, io ha potite vider lo sempre  de  novo,
lo que me permitteva de elaborar iste  prime  indication  pro  un  hypothese
testabile.

In iste libro io vole defender le these que le ration es minus  pur  que  le
majoritate de nos pensa o  desira  ,  e  que  emotiones  e  sentimentos  non
penetra in le bastion del ration, ma que illos es totalmente incorporate  in
le retes del ration, non solmente a  nostre  avantage,  ma  anque  a  nostre
disavantage. Ante le developpamento de cata persona individual il  vale  que
strategias de pensar se forma probabilemente gratias al fortia  ducente  del
mechanismos del regulation biologic. Justemente iste mechanismos se  exprime
in emotiones e sentimentos. E anque post quam le strategias  de  pensar  jam
se ha formate e fixate,  le  capabilitate  pro  usar  los  efficacemente  es
probabilemente  in  alte  mesura  dependente  del  capabilitate  de  experir
sentimentos.

Isto non vole dicer que in certe circumstantias emotiones e sentimentos  non
pote causar chaos in le processos del ration. Desde  multe  annos  nos  sape
que illos pote confunder iste processos e  anque  recercas  recente  monstra
que distortiones emotional pote influer negativemente le processo normal  de
pensar. Pro iste ration il es si remarcabile e surprendente que le  absentia
de  emotiones  e  sentimentos  es  si  nocive  e  si   menaciante   pro   le
rationalitate typicamente human, que nos permitte,  conformemente  a  nostre
perspectivas personal, de prender decisiones  super  nostre  usos  social  e
principios moral.

Ma isto non vole dicer que quando le sentimentos nos  favora,  illos  decide
pro nos, ni que nos non es  individuos  rational.  Io  assere  solmente  que
certe  aspectos  de  emotion  e  sentimento  es  indispensabile  pro  nostre
rationalitate. In le caso  le  plus  favorabile  emotiones  nos  monstra  le
direction correcte, ducente nos in le processo de decider a  un  puncto  ubi
nos pote facer uso optimal del medios auxiliar del logica. Quando  nos  debe
pronunciar un judicamento moral, prender un decision super le  curso  de  un
relation personal, facer planos pro le futuro  o  regular  cosas  a  fin  de
evitar problemas in nostre vetule annos, nos es attaccate per  insecuritate.
Emotion e sentimento nos adjuta, insimul con le  machineria  physiologic  in
nostre cerebro, a executar le carga discoragiante que  nos  incontra  quando
nos debe predicer un futuro insecur e debe ager conformemente.

Io comencia a dar un analyse del historia del maladia de  Phineas  Gage  qui
ha vivite in le dece-none seculo. Pro le  prime  vice  le  comportamento  de
iste ingeniero canadese ha monstrate  le  relation  inter  un  rationalitate
deregulate e le damno de un certe  parte  del  cerebro.  Postea  io  discute
recercas recente de su actual pendants e resultatos  relevante  de  recercas
neuropsychologic de homines e animales. Post isto io monstra que  le  ration
human non depende de un sol centro cerebral, ma que il ha plure systemas  in
le cerebro, que collabora a multe  nivellos  de  organisation  neuronal.  Le
areas cerebral  "plus  superior"  como  illos  "plus  inferior",  del  areas
prefrontal del cortice cerebral usque al hypothalamus e le  trunco  cerebral
ambes inclusive, collabora al ration.

Le nivellos inferior del fundamentos  neural  del  ration  regula  anque  le
processos del emotiones  e  sentimentos,  e  in  plus  le  vital  functiones
corporal del organismo. Iste nivellos inferior ha un interaction  con  quasi
tote le organos, de sorta que le corpore face parte immediate del catena  de
processos que duce al rationamentos le  plus  abstracte,  al  capacitate  de
prender decisiones e, finalmente, a comportamento social e creativitate.
Con emotion e sentimento anque le regulation biologic joca  un  rolo  in  le
ration human.

Il es fascinante de retrovar super le nivello del functionamento  spiritual,
que in multe alte grado es characteristic pro le  homine,  le  umbra  de  su
passato evolutionari, ben  que  Charles  Darwin  lo  jam  habeva  previdite,
quando ille constatava que le constitution corporal del homine porta  in  se
le stampa indelibile de su origine primitive. Ma le facto que nostre  ration
superior es dependente de structuras primitive de nostre cerebro,  non  face
de iste  ration  superior  un  ration  primitive.  Quande  nos  age  secundo
principios ethic, nos debe facer uso de  simple  systemas  de  connexion  in
nostre cerebro, ma isto non noce a iste principios ethic. Le  structura  del
ethica non collabe, nostre moral non es menaciate e in individuos normal  le
voluntate continua a esser le voluntate. Lo que  cambia  forsan,  es  nostre
vista in le maniera como le  biologia  ha  contribuite  a  certe  principios
ethic que  se  crea  in  un  ambiente  social  quando  interreage  in  certe
circumstantias un grande numero de  individuos  con  le  mesme  proprietates
biologic.

Le thema principal de  iste  libro  es  le  sentimento.  Io  non  habeva  le
intention de occupar me de iste subjecto, ma io lo debeva, proque io  voleva
saper plus  del  machineria  cognitive  e  neural  detra  le  capacitate  de
rationar e de prender decisiones. Le secunde idea que  io  defende  in  iste
libro es que essentialmente sentimentos non es vage qualitates  copulate  al
spirito, ma que illos  es  sensationes  directe  de  un  certe  paisage:  le
paisage del corpore.

Mi investigationes  de  malados  neurologic  cuje  vita  emotive  ha  essite
deregulate per damnos cerebral, me ha date le idea que sentimentos es  minus
insasibile que nos ha  sempre  supponite.  Forsan  nos  pote  comprender  le
aspectos mental e forsan nos pote mesmo trovar lor base  neural.  Elaborante
le actual ideas neurobiologic io suggere que le structuras que es  essential
  pro le vita emotive, non se limita  al  cognite  collection  de  structuras
cerebral que nos  nomina  le  systema  limbic,  ma  que  a  iste  structuras
essential pertine anque un numero de areas prefrontal del cortice cerebral.

Io defini 'sentimento' como lo que vos e io pote vider quando  nos  reguarda
per un fenestro que  offere  le  vista  immediate  super  un  representation
continuemente actualisante del structura e stato de nostre corpore.  Si  vos
vos figura iste vista como un  paisage,  vos  pote  comparar  le  'structura
corporal"  con  formas  palpabile  in  un  spatio,  durante  que  le  'stato
corporal' es comparabile con le lumine e le umbras, le movimento e  le  sono
de iste formas. In le paisage del corpore le formas palpabile representa  le
organos (corde, pulmos, intestinas, musculos), durante que le  lumine  e  le
umbras, le movimento e le sono symbolisa lo que le organos face a  un  certe
momento. Dicite in pauc parolas, un sentimento es le 'vista' momentan  super
un parte del 'paisage corporal'. Illo  ha  un  certe  contento  -  le  stato
corporal e le systemas neural specific que es su base, a  saper  le  systema
nervose peripherique e le areas cerebral que se occupa del  integration  del
signales relative al structura corporal e le regulation. Proque  le  momento
quando  le  paisage  corporal  es  vidite,  coincide  practicamente  con  su
perception o con le memoria de un altere cosa que  non  pertine  al  proprie
corpore - un visage, un melodia, un odor - le sentimento deveni  le  'agente
de gusto' de iste altere perceptiones.  Ma  sentimentos  es  plus  que  iste
definition. Como  io  va  explicar,  le  stato  corporal,  influite  per  le
"gusto", que pote esser positive o negative, es  accompaniate  e  completate
per un simile maniera de pensar: quando nostre stato corporal es positive  e
agradabile, nos pensa rapide- e creativemente; quando nostre stato  corporal
tende a lo que es disagradabile, nos pensa  lentemente  e  nos  cade  in  le
repetition.

In iste respecto nostre sentimentos es  le  graduatores  pro  le  mesura  de
harmonia inter nostre natura e nostre circumstantias.  Sub  nostre  "natura"
io comprende non solmente le pacchetto de geneticamente fixate  adaptationes
que nos jam  possede  al  momento  de  nostre  nascentia,  ma  anque  nostre
acquisationes individual, que se developpa  per  le  facto  que,  si  o  non
consciente-  e  voluntarimente,  nos  reage  a   nostre   ambiente   social.
Sentimentos e le emotiones del quales illos origina, non es un  luxo.  Illos
servi como guidas interne, e illos nos adjuta  pro  dar  a  altere  personas
signales  per  lequales,  a  lor  torno,  iste  personas  face  guidar   se.
Sentimentos non es insasibile ni  vage.  Contrarimente  a  lo  que  dice  le
scientia traditional, le sentimentos pertine a nostre  cognition  assi  como
anque altere representationes mental. Illos  es  le  resultato  de  un  joco
combinate physiologic, que ha facite del cerebro  le  spectator  interessate
del corpore.

Sentimentos monstra nos un umbra del portata del biologia  del  organismo  e
illos reflecte le action del mechanismos del vita  ipse.  Si  nos,  homines,
non habeva le possibilitate de  observar  nostre  statos  corporal,  que  es
dolorose o agradabile, nos  non  cognoscerea  ni  dolor  ni  felicitate,  ni
desiro ni compassion, ni tragedia ni triumpho.


--
Pro leger le archivos e pro modificar o cancellar le subscription:
http://listserv.icors.org/archives/interlng.html