Car amicos,
ante mi memorias deveni troppo frigide io vole prender alcun minutas pro
scriber super mi experientias in Europa durante le septimanas passate.
Paolo nos ha jam scribite que, in su opinion, le partes plus pretiose de
nostre tempore in Strasbourg era le contactos con le personas.  Io es
completemente de accordo con Paolo in iste opinion.  Le opportunitate a
incontrar le amicos del lista e anque multe altere nove amicos non jam
connectite electronicamente era le experientia saliente in mi memoria.
Naturalmente le sessiones e le themas presentate e discutite era anque de
bon interesse.

A causa del situation con mi volo a Europa io non poteva arrivar al
conferentia le prime die--sabbato.  Io arrivava a Frankfurt in Germania le
dominica a septe horas de matino e debeva viagiar con traino a Strasbourg.
Io arrivava ante le portas claudite de un session super le administration
del UMI. Ma tosto veniva Alix Potet e Thomas Breinstrup pro me benvenir e
me dar adjuta.  Non habente usque iste momento de mi vita audite un altere
persona parlar interlingua,  mi corde era plen de timor.  Ancora pior, mi
aures non era preparate pro reciper le sonos de interlingua.  Alix
comenciava parlar interlingua e--que suprisa!!--io comprehendeva quasi
nihil!  In iste momento de grande incommoditate Thomas veniva ex le sala
del conferentia pro me salutar.   De nove--quasi nihil!  Vos pote imaginar
mi pensatas private durante que Alix me guidava a mi camera, dava me le
clave, e partiva.  Stante sol in mi camera io pensava, "Oh, guai, Frank,
que ha tu nunc facite?  Un septimana integre como isto?"

Io poneva mi cosas in le camera, retornava al sala, e entrava.  Forsan
quaranta personas era illac.  Io me sedeva e tentava comprehender le
discussion.  Con grande relevamento io discoperiva que io poteva
comprehender al minus un o duo del parlatores (Piet e Ferenc) assatis ben.
Ambes parlava con voces forte e pronunciationes clar; illes usava un tempo
relaxate e non troppo veloce pro un novicio.  Altere parlatores qui sedeva
plus distante in le sala era plus difficile a comprehender, ma io tosto
discoperiva que anque partes de lor discursos non era completemente
estranie. Durante le postmeridie e le dies sequente mi aures se accostumava
al sonos de interlingua e io deveniva de plus in plus capabile a audir e
comprehender quasi omnes.

Durante iste prime session io reguardava le personas in le sala, tentante
discoperir in qualcunque maniera le amicos del INTERLNG--como Jan Armann,
Leland Yeager, Ingvar Stenstroem, Piet Cleij, Jesper Olsson, Thomas
Breinstrup, Paolo Castellina, Ake Broxvall, Barbara Rubinstein, Simona
Acsinte, Florin Sunel.  Pensante que Jan debeva haber un canna a causa del
gamba fracturate, io cercava sin successo un homine con canna.   Ma io
solmente poteva recognoscer Thomas e alora Paolo--habente vidite un pictura
de ille sur su sito.   Post le session io incontrava Jan (sin canna e in
bon condition), Paolo, Ingvar, e Piet.   E io sentiva me immediatemente
comfortabile in iste compania de bon subjectos amabile.

Si mi amicos, si io deberea summarisar le conferentia in sex parolas, le
phrase sequente serea le accurate--"un bon compania de subjectos amabile".
Vermente un opportunitate pro "communication sin frontieras".

Assatis pro nunc.  Continuation plus tarde....

-- frank