>Io va depost iste momento usar solo _sed, etiam, nam, quia_ e io va desde
>nunc reguardar _ma_ e _anque_ como le occidentalismos e esperantismos que
>illes del comenciamento es e restringer le uso de illos a un minimo.

Io pote junger vos in rejection de _ma_ como un pur occidentalismo. Io opina
que si il non habeva tante occidentalistas (qui io alteremente es felice
ha jungite se a interlingua) favorabile a aqueste parola, alora _mais_
haberea recipite un plus attentive reception.  "mais" es le prototypo del
francese "mais", ital. "ma", portugese "mas", cat. mes  Il ha necun ration in
le theoria de interlingua a opponer lo.  Illo pare in le IED sin [].  Del
altere latere on ha [ma] in le IED.  Su identitate orthographic a "mais"
le cereal es un coincidentia. Le origine es le espaniol "mai'z" del
Taino de Haiti "mahiz". Aqui es lo que io trova in mi dictionarios

espaniol  mai'z
francese  mai"s
italiano  mais
German    Mais
Portugese milho
Anglese   maize (Indian corn)

Io opina que il ha bon ration pro considerar que su orthographia debe esser
"maiz", specialmente con le anglese "maize".  Con le existentia del conj.
"mais", il es mesmo plus desirabile a considerar "maiz" pro distinguer
aquestos.

Que "aqui" non es in le IED es proque, como tote le mundo cognosce, il
ha necun solution usante le regula de tres.  In necun lingua romance es
trovate un supervivente "hic" solo.  Tote le variantes in le linguas fontal
es del forma epidictic "ecce- o eccu-" + "hic".  Qual epidictic a usar,
"ecce-" o "eccu-"?  Le francese favora le "ecce-".  Le italiano favora
e "ecce-" e "eccu-".  Le espaniol, portugese, catalano "eccu-" > "accu-".
In loco de abandonar un solution a tornar al latino, on pote selectionar
le plus frequente "eccu-".  Ora le question es si "eccu-" ha generalmente
devenite *accu- in protoromance. Infortunatemente le dictionarios etymologic
lista sovente le forma le plus antique "eccu- + hic". Mais como
Bourciez dice, "eccu-" esseva sovente fuse con "atque-", un altere
epidictic a formar un *accu-.  In consideration del phase primitive
romance, ille diceva:

"247. La phrase epidictique, introduite par _ecce_, _eccum_, *accu- s'est
conserve'e partout:  elle a donne naissance aux combinaisons avec le
demonstratifs indique'es pre'ce'dement . De plus a` des combinaisons varie'es
avec des adverbes, parmi lesquelles: _ecce-hac, ecce-hic_ (it. _ci_,
prov. _sa_, aissi_, fr. _c,a`_, _ici_); *accu-hac, *accu-hic (it. _qua_,
_qui_, roum. _aci_, prov. _aqui_, esp. _aca', aqui'_, ptg. _ca'_, [_aqui_];
*accui-inde (it. _quindi_, esp. _aquende_, ptg. _aquem_).  L'Italie a en
propre les compose's *accu-istac, *accu-istic, *accu-ibi, *accu-hincce
(it. costa`, costi`, quivi, quinci) et surtout *accu-sic (it. cosi`) dont
l'usage devait devenir conside'rable.

L'emploi des phrases e'pidictiques ou` la particule est suivie d'un
_tibi_ exple'tif (passe' a` _vobis_, puis _vos_) s'est maintenu surtout in
Gaule: au Nord *ecce vos (a fr. _es vos_), au Midi *eccu vos (prov. _ec vos_).
Il a aussi laisse' des traces en Italie (it. cotest = *accu-ti(bi)-istum)."

p. 270-271, Bourciez (1946) _Elements de Linguistique Romane_.

Le dictionarios etymologic usate per Dr. Gode datate a 1918.

Stan