Philoglot/Filóglota/Philoglotto/Philoglotta wrote:

> <r> <rr> e <rh>
>
> On pote leger in alicun pagina que le littera <r> debe esser pronunciate con
> un sono suave in omne casos: como in espaniol quando illo es intervocalic.

Assi pro exemplo: r in interlingua pote esser intermedie de rr et r in
espaniol.

> Ma io crede haber anque legite  que, in principio de parola (e con le forma
> <rr> quando illo sia intervocalic), illo debe esser dicite de altere
> maniera: como in espaniol o in portugese in le mesme position (ma... non son
> duo sonos differente inter illos? esque non es illo pronunciate in portugese
> como le <r> francese?). E como debe io pronunciar, tunc (?), le <rh> (io
> suppone que illo essera semper como <rr>, comocunque sia illo...).

Viste que omne consonantes in principio - como anque le vocales - es curte in
interlingua il non es necessari complicar se le vita. On pote ben pronunciar le
r in arrivar et in arythmia in le mesme maniera. Si on face un differentia in
le pronunciation isto non es multo problematic. On pote ascriber lo al accento
personal.


> <g> -e/-i
>
> >que le g quasi sempre es dur assi que gastric et
> > genetic se pronuncia similemente. Solo in le suffice _age_ on pronuncia
> > _aje_; j se pronuncia como in anglese; Le combination agi + vocal se
> > pronuncia como _aj+ vocal_.
>
> Io credeva haber legite que le <g> ante <e> e <i> (como occurre in altere
> linguas) debe esser pronunciate semper con un sono palatal.

In occidental isto es le regula ma non in interlingua. On pronuncia sempre _g_
- salvo le exceptiones:

>
> Qual sono es illo: le sono del <g>/<j> francese o le sono del <j> anglese?

Le sonos es optional. On pote pronunciar interlingua j como francese o anglese.
Ingvar Stenström ha tractate iste problema in un libretto que ille scribeva
juncte con Leland Yaeger. Secundo Ingvar, il es melior supportar le
pronunciation de j = in anglese, viste que il ha parlatores con linguas ubi on
difficilemente pronuncia "pur" sh et j (francese). In iste casos il es melior
que on pronuncia j como in anglese viste que il ha un elemento de d ibi. Assi
ego me face excellentemente ben comprensibile, non importa si ego dice un quasi
correcte sono j (como in anglese _just_) o si ego pronuncia _dy+ vocal_ lo que
es plus facile pro personas qui solmente parla scandinavo o finno et apprende
interlingua. Ego suppone que isto anque vale pro le castilianoparlantes.

Nota que il es anque permittite pronunciar le j como un normal y castiliano (et
si il ha un elemento de d, lo que a vices sembla occurrer) isto non del toto
noce.

Durante le conferentias de interlingua ubi ego ha participate ego ha audite
varie pronunciationes de r. Illo del francese et illo de italiano (basicamente
dicte). Ille differentias nunquam ha rendite le comprension difficile.

Ego spera que isto ha explicate le problema (si il de facto era uno).

Cellus (habente un relapso in le profession educative).