On Jan 6, 2008 8:57 PM, jasef harb <[log in to unmask]> wrote:
> Mais personalmente pensa que su uso hodie in le mudo moderne non es optimo
>
> et in illo io adhere con Josu usar latin con parolas de eletronic o apparatos electric est un pauc absurde.
Le latino in su quasi 30 seculos de historia se ha adaptate al
besonios communicative de su parlatores; nos ha mesmo in le appellate
"linguas moderne" parolas nascite in le latino in le recente seculos,
quando le latino non jam habeva un grammatica cambiante (o in
"evolution") e illo jam era in multe locos le lingua de un minoritate
culte, plus minoritari in cata seculo. Proque il es subitemente hodie
"absurde" que le parlatores de un lingua usa le parolas besoniate pro
lor communication? Qual es le relation logic inter non acceptar un uso
international auxiliar del latino (lo que io comprende in le prime
parte de tu phrase) e que le mesme existentia de un area lexic del
latino como lingua in uso sia "un pauc absurde" (lo que io comprende
que tu affirma in le secunde parte del phrase)? Si tu non vole usar le
latino, non lo usa, ma il es natural que le parlatores de un lingua
besonia nove parolas pro le novitates technic apparente in lor vitas e
conversationes.
Un altere thema pro le discussion esserea qual forma debe iste parolas
haber, como on debe facer le neologismos, qual grado de respecto con
elementos classic on debe haber, etc. E isto vermente es motivo de
discussiones inter le parlatores actual del latino (il ha
conversationes informal re le thema, dissertationes public in
congressos in latino, articulos in publicationes in le lingua...) e io
non vide le utilitate de simplificar tanto e, post vider alcun
exemplos de neologismos de un sol fonte, facer un affirmation
universal re le stato e functionamento de un lingua o un de su
aspectos, e certemente non in un aspecto ubi il ha un varietate de
argumentos e perspectivas in le proprie communitate vermente affectate
per le stato de iste cosas. In altere parolas: il ha ancora parlatores
plus o minus "ciceronian" del latino, qui refusa in differente grados
le introduction de neologismos o de alcun formas de facer neologismos.
> Ia satisface multe ben la function de Lingua Franca pro su uso practic.
Historicamente linguas apparentemente assatis diverse ha functionate
como "lingua franca", e, inter illos, linguas de un grande
complexitate morphologic, como le greco koiné o, in minor grado, mesmo
le latino; e io pensa solmente re lo que nos sole cognoscer e io
cognosce, le "mundo occidental". Le uso international de un lingua non
depende de su characteristicas linguistic proprie (que, on anque
deberea memorar, es superficial), ma del conditiones socio-economic in
le quales ille uso linguistic occurre.
> Un cosa que me discoragia del latin es que per un simple phrase io vide que le expertos debate la traduction correcte et multiples sensos, alora
> que pote facer le novicios pro apprender, forsa debite a la complexitate illo donava nascentia al latin vulgar et al lenguas filias del latin.
Il es certe, multo certe, troppo certe, que un del peccatos del
philologia latin, e del philologia classic es le tendentia al
discussion del plus parve cosas quando on deberea reconsiderar alteres
plus importante, plus urgente, ager in un maniera plus responsabile
con le futuro e le presente, como offerer un bon methodologia pro le
ensino de iste linguas, o integrar se in le societate actual in tote
su aspectos, pro ir de un position sempre plus elitista e clause a un
responsabile apportation de cognoscentia e utilitate de tote le cosas
"classic" al societate, lo que anque significa un apportation del
progressos de ille societate al besoniate reconsideration de aspectos
interne del philologia, ma isto non significa que le latino es tanto
complicate como on pote creder si on considera le discussiones
minimalista de multe philologos e que iste "complexitate
inconservabile" era le causa del nascentia del "latino vulgar e le
linguas romanic": le latino vulgar initialmente era un forma, o un
combination de formas o de characteristicas linguistic diverse del
latino non usate in le plus elevate contextos communicative, como il
ha formas plus colloquial o plus informal de omne linguas, que con le
passo del tempore (pro un combination de cambios phonetic gradual in
le lingua colloquial e del mutationes morphologic e syntactic
resultante de isto) un forma (o plure formas) deveniva
sufficientemente differente e libere de qualcunque prova de controllo,
lo que faceva possibile un situation de diglossia, que, pro un major
differentiation del duo extremos, faceva que le latino in un norma
plus o minus classic remaneva como lingua culte international al mesme
tempore que formas "vulgar", sempre plus differente inter se, deveniva
le sol forma cottidian de lingua cognoscite per le majoritate del
population ubi illos era parlate, qui, in su major parte, oblidava e
non jam comprendeva "le latino" (illes non jam sentiva lor lingua como
le mesme). Ma isto occurreva pro le combination de sequentias de
mutationes in plure aspectos del lingua, non pro un "complexitate
atypic" del latino. E, mesmo in iste conditiones, le latino era per
plure seculos, plus minus un millennio o un pauc plus, un minoritari
ma influente lingua culte ab le qual, in su usos technic, mesmo le
nove linguas prendeva nove parolas in un tempore non tanto lontan, e
illo era le lingua litterari in paises de lingua originalmente non
latin o indoeuropee e mesmo le lingua official de alcunes de illes in
le etate moderne e in le initio del contemporanee.
Rodrigo
--
Archivos e disabonar: http://listserv.icors.org/archives/INTERLNG.html
|
