A illo tempore, quando io era un puero, e nos, adultos e pueros, incontrava
un prestre, nos salutava con: "Laudetur Jesus Christus!" Le prestre, pro
brevitate, respondeva: "Amen!" o, anque: "Semper sia laudate!"
Como io ora non sape in qual maniera io habera scribite iste latino, nos,
in illo tempore, sempre storpiava iste salutation, e toto illo que era
"latino". Nos pueros salutava in iste modo pro imitar le personas ancian,
qui cognosceva solmente le dialecto, ma precava in "latino". Isto era pro
nos pueros nostre prime latino, illo que le persona ancora usava in le
quotidian e intra le populo. (Annos de mi memoria: 1943/1950 circa).
Assi le catechistas, quando nos era plus grande, nos inseniava a usar le
salutation in italiano, pro esser certe que nos non storpiava le phrase de
proposito, e non pro ingenue imitation del preces popular.
Le salutation deveniva: "Sia laudate Jesu Christo!" e le prestre
respondeva: "Assi (isto) sia!"

Actualmente, si io incontra un prestre e le saluta con "Sia laudate Jesu
Christo!", forsan io le mitte in crise pro le surprisa. Iste salutation non
se usa plus.
E, ubi sera le prestres? Illes se confunde in le anonymitate. Pardon! Illes
se ha globalisate!

In le conclusione del missa, on precava assi:
Dominus vobiscum. Le Senior sia con vos.
Et cum spiritu tuo. E con le tu spirito.
Ite, missa est. Vade, le missa es terminate.
Isto era le momento attendite per le pueros: Ite, missa est! E totos foras,
a jocar, con nihil e tante phantasia.
Il sequeva a breve un Amen! Forsan, o securmente, ISTE amen significava pro
nos pueros: al fin!

Alteremente in italiano amen, si de solo, non es usate in le significato de
"fin!", "puncto!", ma como expression de resignation e con valor de
conclusion: il vade ben, il sia assi, il sia como tu vole, e similar.
Amen es usate in iste locutiones italian:
in un amen;
in meno di un amen, in minus de un amen;
ambes con le significato de in un instante.
Essere all'amen:
giungere all'amen;
ambes con le significato de esser, arrivar al fin.
In iste caso io concorda con Kjell R.

Pro me le uso de amen, como in passato io ha legite in iste lista, resta un
manifestation de intollerentia. Intollerantia de iste typo:

Qua face tu? Tu calca le pusille crucifixos!
E alora? Si tu non los accostuma ora, quando illos es pueros, tu videra, tu
videra cello que illos sera capace de facer quando illos sera adulte!
Christo!

Le homine ha necessitate anque de iste intimitate con le Patre.

Gloria tibi, Domine.

(Historias del terra de Treviso, per Mario Malaguti)