QUADERNO NOVE



Un vice io conversava con amicos e le conversation arrivava a ille etape in le qual il ha solmente duo optiones: o ir a casa pro dormir o submitter se al ridiculessa. Nos habeva submittite nos al ridiculessa (...). Depost que nos proponeva inter nos plure defiantias, nos habeva trovate un de illes que es definitive, e definitor. Qual es le melior sensation in le mundo? Tunc un amico diceva duo parolas que poneva fin al question: quaderno nove.

Omnes concordava. Il non esseva ni necessari dar plus detalios, dicer "sensation de aperir un quaderno nove, in le prime die de classes, e lisiar per le puncta del digitos le pagina vacue, paulatim sentir le volumine de tote le paginas detra illo, celle mundo de cosas ancora non scripte... E le odorato del quaderno!"

Le quaderno nove anque provocava in nos un certe solemnitate, esque vos memora: coram su nettage, nos faceva un juramento silentiose que in ille anno nos esserea alumnos perfecte. E vermente nos ageva con capricio durante que nos impleva le quaderno nove con respectuose reguardo. Al minus usque le quarte o quinte pagina, quando alora nos, de nove, retornava esser le mesme negligentes del anno anterior. Isto proque in tal momento le quaderno ja non esseva plus nove.


Il non esseva possibile trovar le nomine del autor de iste texto.