Car Interlingua-poetistas,

Re mi chirurgias: Toto era disevenimentose e nunc io vide in avante.
Io jam senti impatientia in mi rolo como un patient.

Re mi humile essayo a interpretar un poema:
 Io trovava le parola "grandor" e usa lo hic, mesmo que le poetista usa
le parola grado si le varie grados de stellas significa varie
intensitates de
brillantia?

 Ensjo, qual differentia senti tu inter le parolas astro e stella?

> Es isto que tu vole dicer con "astro prime grado", Löf?

 Eh, nunc.. multe plebe in Svedia appella Löf (o Lööf, Löv, Löw etc, que
significa folio). Mi nomine es Löfstedt, que vole dicer 'loco de
folios'. Mi Svedese supernomine semper ha essite "Sigge" e quando un
Statounitese
(io spera que Frank non critara de cholera..) simplemente Sig.

 Io solmente es un parve debile traductor, sed le poema simplemente
parla de un 'stella de prime grado' (First degree star/första gradens
stjärna).

> "glacie-frigide"... isto serea "frigide como le glacie"?
 Si. Alicun alternative suggestiones?

> Isto es como anglese "let me out"?

  No, e anque non .."lassa me foras (de tu planos)" sed forsan recede
(Vik ifra*n mig; get thee hence!, begone!, recede!).

 Io trova le vetule Svedese verbo 'vika' multe interresante; illo porta
le notion de partir, ancora usate in pro exemplo Le Färö Insulas in ille
senso. Le vikings poterea ser "illes que parte pro un viage". Un vetule
nave es trovate al fundo del Mar Baltic, presumite de esser le veteule
nave de guerra 'Resande Man', un nomine aliquanto difficile a comprender
etiam pro nostre Svedeses hodie, excepte si on reguarda lo como un
perfecte traduction pro "viking" (aliquno qui parte, un partente
homine)!

> "e illo me dice"?
Le poetista dice illa (she, hon). Io suppone que illa face un referentia
al sol, qui deveni un feminina hic, ma iste non es obvie del contexto.

Finalmente io non pote elimina le possibilitate que le 'musica de
parolas'
in grande parte es perdite quando traducer ab germanismos a latinismos
e vice versa (que pensa vos?..)


Ancora un vice:

 TRIUMPHO DE ESSER
 (Edith Södergran 1892 - 1923)

 Que time io? Io es un parte del infinitate.
 Io es un parte del grande fortia del universo,
 un singule mundo intra milliones de mundos,
 simile a un astro de prime grandor, lequal expire le plus ultime.
 Triumpho de sentir le tempore glacie-frigide currer per su venas
 e audir le silente fluvio del nocte
 e star sur le monte sub le sol.
 Io vade sur sol, io sta sur sol.
 Io sape nihil altere que sol.
 Tempore -- transmutatrice, tempore -- destructrice, tempore --
 incantatrice,
 veni tu con nove intrigas, mille stratagemas pro me offerter un
 existentia
 como un micre grana, como un serpente, como un rocca in medio del mar.
 Tempore -- tu assassina -- lassa me foras!
 Le sol me plena mi pectore con dulce melle in alto al orlo
 e illa me dice: tosto o tarde omne stellas expira,
 sed illos brilla semper sin timor.


Le poetistas nunquam se reposa!

Sig