Mardy,
  Io ha date alubi mi rationes pro preferer "aquelle" a "celle" o "ille".
Le rationes es totemente philologic.  "celle" se deriva del latino
vulgar "ecce + ille", que esseva commun in Gallia.  Mais in altere partes
de Romania "eccu + ille" esseva le maniera predominante in exprimer le
demontrativo.  Alora in le oriente e le west de Romania, il pare que
le deictic "eccu" ha fusionate se con un altere "atque" -> *accu, durante
que le italianos perdeva le e- de eccu, assi "'ccu + ille' => quello.
Assi le espanioles, portugese, catalanos habeva un forma derivate de
*accu+ille -> aquelle, e le romanianos lor "acel" del mesme prototypo.
Proque un vocal commencia le parola, e le italiano ha perdite lo
idiosyncraticamente, io usa le plus natural "aquelle" commun a illes.
On pote justificar isto per un principio supplementari describite in
le 1945 General Reporto.  A aquelle tempore solmente anglese, francese,
italiano, e espaniol/portugese esseva le linguas de controlo.
Quando il non ha variantes del mesme parola in tres unitates de controlo,
nos pote considerar le extension international foras le linguas de
controlo e admitter pro le standardization un parola con variantes in
al minus tres linguas differente in toto, de que al minus un es un
lingua de control.  (Illes usava un exemplo de angl. "cellar", fr.
"cave", ital. "cantina", port. "adega", esp. "sotano" e Ger. Keller,
nederlandese "kelder" e le forma standardizate international "cellario"
del latino "cellario".  Plus tarde Germano e Russo esseva tractate como
additional linguas de controlo, mais io non crede que parolas introducite
in le vocabulario per iste regula supplementari ha essite subsequentemente
excludite in le IED (il ancora ha "cellario").  Mais le regula es rational.

Assi in le presente caso, nos pote considera catalano, e romaniano  in
addition al espaniol/portuguese "aquel"/"aquele" "aquella"/"aquela", e
mesmo le italiano 'quello. (Le ' significa perdita de un vocal).

Io generalmente favora particulas prototypic.  Io prefere "post" a "pois",
"super" a "sur", "mais" a "ma", "mesmo" a "etiam", "tanto ben" a "tamben",
"proque" a "porque", "pro" a "por", etc..

Del altere latere io non favora particulas de pur latino que non ha supervivite
in le linguas romance como particulas.

Per exemplo, "hic" ha essite in tote partes de Romania (le terra del romanos)
supersedite per un forma de o "ecce + hic" (in Gallia e Francia) o "eccu + hic"
in le resto.  Per rationes etymologic similar al "aquelle", nos pote
constatar un "aqui" < *accu + hic.  Le espaniol, portugese, catalano e
romaniano toto deriva lor formas de isto, e le espaniol es le plus proxime
a un forma prototypic in iste caso.  Le italiano ha "qui", que representa
le mesme perdita del e- de "eccu+hic".

Assi io favora particulas romance. Isto es solmente rational, si on non accepta
le particulas pur latin como bastante moderne o familiar in casos ubi il non
ha al minus tres linguas de controlo (francese, italiano, e espaniol/portugese)
pro determinar le particula.  Isto es destinate a faller quando le idiosyncracia
de al minus un del tres linguas romance interdice un accordo de tres unitates.
Le particulas debe esser romance o romanic. Ni le russo ni le germano va
provider solutiones pro le particulas, ni qualcunque altere lingua germanic o
slavic. Assi nos debe examinar como un principio supplementari altere linguas
romance pro determinar solutiones pro le particulas quando le original linguas
romance de controlo non dirige nos immediatemente a un solution pro un
particula.  Isto es mi methodo in iste pauc casos.

Salute!
Stan