Josu e Nik,

Le sequente es primarimente pro Nik:

Josu scribeva:
>Car amico Nik,
>
>Io parlava a con un amico gascon (un lingua simile al occitano e al
>catalano) e ille me diceva que ACI es differente a AQUI. Iste AQUI in
>gascon (lingua includite erroneemente in le occitano) es como le espaniol
>AHÍ (distantia intermedie).


Josu ha ration.  In iste linguas on debe saper le differentias de position 
del parlator, le un a que on parla, e cosas plus distante quando on
usa le adverbios de location e le demonstrativos. Le latino, le italiano
antique, le catalano antique, le espaniol, habeva systemas de
tres positiones, durante que moderne italiano, francese, anglese,
germano, e interlingua ha duo positiones. A vices illos ha differente
origines.

Mais iste parolas, aci e aqui, es duo formas in Catalano con le mesme senso.
Illos ha differente origines. Secundo le Diccionari de Catalano
http://www.diccionari.cat/
 
aci [del ll. vg. ecce hic]
 adv 1 1 En aquest lloc. cí va néixer la meva filla. 
Secundo mi dictionario de Catlano-Anglese iste parola es in le dialecto
de Valencia de Catalano. aquí es plus general in catalano.

aqui 
[o.; del ll. vg. eccum hic]
 
adv 1 En aqueix lloc. T'escric des d'Oslo: demà surto d'ací i espero 
arribar aquí a Lleida la setmana entrant. 
aqui es in le standard catalano.

>
>Un altere forma interessante es le espaniol ACÁ, in italiano QUA [< eccu hac],
>synonymos
>de HIC, CI. E le espaniol ALLÁ comparate con LA / ILLAC

Illos non corresponde a parolas in interlingua proque illos se basa super
le systema de tres locos e representa un intermedie location.

>
>Le presentia del A- initial es alique secundari, e potesser illo veni del
>preposition A(D). Isto es ver de solmente a(d) + illac in espaniol.

A(d) + illac es correcte, mais in aqui, aquelle, aqueste, acá, 
le linguistas dice differentemente. 

Illes ha tres hypotheses: 
Il existeva in latino e latino vulgar le formas 'ecce', 'eccu(m)', 'atque', 
e 'ac' [vide!, reguarda!] que serviva a reinfortiar formas debile pro facer 
le emphase. Il ha documentate exemplos de L. 'ecce + ille, ecce + iste, ecce + hic
in le Comedias de Plautus, e uso de eccu(m) {Bourciez, pp. 118-119]. Le latino 
vulgar esseva un lingua de expressiones emotional, e pois continue uso in le 
lingua, le fortia emotive de un parola se debilitava, que require reinfortiamento.
 
Isto esseva ver in le caso del demonstrativos e le adverbios de location. Illos
esseva in excessive uso: Le demonstrativos latin simultaneemente se evolveva a in 
articulos directe, personal pronomines e demonstrativos, necessitante distinction 
a parte de iste altere usos. Le parola 'hic' in latino, esseva solmente 'i' in 
le latino vulgar e habeva necessitate de reinfortiamento pro distinguer lo.

Il ha tres theorias pro le uso de iste formas de reinfortiamento in formar le 
demonstrativos e adverbio de proxime location (aqui) in le linguas romance.

(1) In le nord de Gallia (France) 'ecce' esseva le forma usate con
'ille', 'iste' e '(h)i(c)"  ecce+ille -> *(ec)celle ...ce, ecce iste -> *(ec)ceste
-> cette, ce; ecce +(h)i(c) -> (e)ci  -> *ci -> fr. ant. iluec+*ci => 'ici', con
iluec < L. illoc = la.  Le e- es perdite per apherese.

(2) In le resto del Imperio Roman le forma 'eccu(m)' esseva usate in loco de 
'ecce'.  eccu+ille -> (e)ccu+ille -> quello, quella in italiano. (e)ccu+iste ->
questo, questa; (e)ccu+(i) -> qui. Le e- es perdite
in italiano. 

Como pote nos explicar le formas in a- in catalano, occitano, espaniol, 
portugese, e romaniano?

Le Bourciez in lor Élémentes de Linguistic Romane ha le hypothese del 
existentia de un parallel forma de 'atque+ille' in iste regiones. atque 
es sempere usate ante un vocal initial in le sequente parola. Intermiscite 
in le parlantia illos tosto disveloppava un fusion de eccu e atque-> accu, 
assi accu+ille, accu+iste, accu+(h)i(c) => aquelle, aquella; aqueste, 
aquesta; aqui.

Le romaniano 'aci' (dialecto) ; acela, acea; acest, aceasta resulta de 
'aquelle, aqui' per -qu- /kw/ -> /tch/ ante -e-  e -i-. Nos vide parolas 
in que- e qui- in latino como L. quaerere -> Rom. cere, pronunciate /tchere/

Iste hypothese es appoiate per Ralph Penny in su "A History of the Spanish
Language", per Henry Mendeloff in su "A Manual of Comparative Romance Linguistics,
per Rebeca Posner (1996) in su "The Romance Languages" (p.279), William D. Paden
in su "An Introduction to Old Occitan", e Robert A. Hall, Jr. in su "Proto-Romance 
Morphology, p. 103, (toto libros in mi possession).

(3_ Posner e Paden tamben suggere un possibile "duo undas" de reinfortiamento:

Initialmente il ha '(e)ccu+(h)i(c) -> cu+i -> qui. Isto occurreva per tote
le regions foras Gallia includente italia.  Alora un additional reinfortiamento 
esseva facite foras de Italia: iste vice ante 'quello', 'quella' e 'qui', 'ac' 
esseva usate. 'ac' es un variante de 'atque' in latino que es semper usate ante 
un initial consonante.

Assi *acqui -> aqui; *acquell(o) -> aquello, aquell; acquesto -> aquesto,a.

In conclusion, il non importa qual theoria es ver, proque cata un produce le
mesme prototypo theoretic de que le variantes moderne proveni.

De novo remembra, Nik, que nos cerca formas ancestral, o documentate o
theoretic commun al variantes in le linguas moderne, de que le variantes ha
descendite.  



2013/7/27 Nik Kalach <[log in to unmask]>

[deletiones]

Si Nik va cercar le dictionarios in le rete a que io ha date le 'url',
ille potera haber un melior comenciamento de su rationamentos.
Pro catalano: http://www.diccionari.cat/
Pro espaniol: http://www.rae.es/rae.html
Pro francese: http://atilf.atilf.fr/dendien/scripts/tlfiv4/showps.exe?p=combi.htm;java=no;

P.e. in Catalano, 'aci' <  LV.'ecce hic' durante que 'aqui' se
deriva de LV. eccu(m) hic, mais on debe explicar le a-. Io ha date
tal explicationes de linguistas professional.

In conclusion: 'eccu' esseva le predominante fortification in le linguas romance.
E in iste region de 'eccu' 'accu'+ ille, +iste, + (h)i(c) produceva le
prototypos del supermajoritate del variantes.

Con respecto al particulas e le uso de catalano/occitano como un gruppo
separate de esp/ptg. il non es tanto importante que on ha divergente
linguas. On vole linguas que va contribuer un extra un o duo variantes que se junge
con le linguas fontal original del anglese, francese, italiano, 
espaniol/portugese. Assi como un distincte gruppo on reinfortia
le similaritates.  Le correspondentia de iste linguas al resto non es
perfecte, circa 85% o minus durante que esp/ptg corresponde 89%.
>
>
>2013/7/27 Nik Kalach <[log in to unmask]>

Amicalmente,
Stan Mulaik


--
Pro leger le archivos e pro modificar o cancellar le subscription:
http://listserv.icors.org/archives/interlng.html