Ensjo!!

Io te debe un grande gratias! Tu productivitate es enorme, obviemente tu
traductiones ab anglese a :i: eveni sin effortio, monstrante le
versatilitate de interlingua in operation, sia un texto de poesia o un
de cosmophysica! Imposante! Iste/aqueste discurso
me gaudiava specialmente e io legeva lo con un interesse crescente a
causa de su contento, oblidante le medio lingual! Quando arrivar al
basso io sentiva nulle besonio pro un version anglese ma le ligamine me
attraheva e il se eveniva a ducer a un multitude de articulos del mesmo
problema. Le existentia de un campo de puncto zero (CPZ) es  multo
fascinante. Iste radiation es un theoria jam advanciate per le famose
Sacharov (como ortographiar su nomine correctemente?). In realitate le
idea es multo plus vetule (Anque Bohr, Stein, Einstein e alteres in le
1910as) e ha surgite plure vices durante iste seculo. Iste es solmente
un renascentia benque un interessante disvellopamento additional e
moderne de un vetule idea.

Quando leger le texto..
> De facto, si ille vision es correcte, il non ha tal cosa como massa --
> solmente carga electric e energia, que insimul crea le illusion de massa.
..mi reaction esseva primarimente "oh, - *oscitation* - , ancora un
scientista amateuresc, qui vole fracassar portas jam aperte!! " Io
habeva torto.

Le theoria presente es que particulos/cargas quales traversa le spatio
con un _acceleration_ face interactiones con le radiation invisible,
lequales ha vectores que constitue le inertia (sved. tröghet) e
gravitation! Iste mechanismos es basate super phenomenos electromagnetic
e on non plus ha besonio de un theoria del exotic particulos pro
gravitation (gravitones, nunquam trovate!). Massa, gravitation e inertia
son parte e pachetto del mesme mechanismo.

Mais, Ensjo.... Tu ha facite le universo un pauc troppo calide pro nos
Scandinavios e russos.....=>

> Le fundo de microundas cosmic ha un spectrum assatis debile identic con le spetro de
> un objecto in equilibrio thermic al temperatura de solmente 2,76 grados
> Celsius supra le zero absolute.

Kelvin, Ensjo, Kelvin!

Ancora un vice: Gratias, multe multe gratias!

Sig


Emerson S Costa wrote:
>
> ULTRA LE E=mc²
> Un prime vista de un physica postmoderne, in que massa, inertia e gravitate
> surge de processos electromagnetic subjacente.
>
> Bernhard Haisch, Alfonso Rueda & H.E. Puthoff
>
> publicate in THE SCIENCES, Vol. 34, Nº 6, Novembre/Decembre de 1994, pp.
> 26--31
>
> copyright 1994, New York Academy of Sciences
>
> Le plus famose de tote le equationes certo debe esser E=mc². In le cultura
> popular ille relation inter energia e massa es virtualmente synonymo de
> relativitate, e Einstein, su originator, ha devenite un symbolo del physica
> moderne. Le interpretation usual del equation es que un tupo de cosa physic
> fundamental, massa (m in le equation), pote esser convertite in un typo
> assatis differente de cosa physic fundamental, energia (E in le equation),
> e vice versa; le duo quantitates es inseparabilemente intergeminate,
> relationate per le factor c², le quadrato del velocitate del luce. Le
> energia del sol, per exemplo, veni de fusion nuclear, in que le nucleos de
> atomos hydrogenio se funde pro devenir le nucleos de atomos de helio. In le
> vision prevalente, massa se perde in le reaction de fusion, e como un
> popular libro de astronomia lo pone, "le parve fraction de massa que
> dispare in le processo es convertite in energia de accordo con le formula
> E=mc²."
>
> Recente travalio realizate per nos e alteres ora pare offerer un
> perspectiva differente al relation E=mc², assi como al concepto de massa
> mesme. Pro poner lo in termino simple, le concepto de massa pote esser ni
> fundamental ni necessari in le physica. In le vision que nos presentara, le
> formula de Einstein es mesmo plus significante que quanto le physicos ha
> imaginate. In realitate illo es un affirmation super quante energia es
> necessari pro dar le apparentia de un certe quantitate de massa, in vice de
> super le conversion de un cosa fundamental, energia, in altere cosa
> fundamental, massa.
>
> De facto, si ille vision es correcte, il non ha tal cosa como massa --
> solmente carga electric e energia, que insimul crea le illusion de massa.
> Le universo physic es facite de cargas electric sin massa immerse in un
> vaste, energetic e toto-pervasive campo electromagnetic. Il es le
> interaction de ille cargas e le campo electromagnetic que crea le
> apparentia de massa. In altere parolas, le revista que tu ora tene in tu
> manos non ha massa; adequatemente comprendite, illo es nihil plus que un
> collection de cargas electric incastrate in un campo energetic
> electromagnetic universal e sub effecto del campo in tal maniera a facer te
> pensar que le revista ha proprietate de massa. Su peso e soliditate
> apparente surge del interactiones de cargas e campo.
>
> Ultra reformar le vision prevalente de massa, iste idea abbordarea un del
> plus profunde problemas del physica, le enigma de como le gravitate pote
> esser unificate con le altere tres fortias del natura. On ha monstrate que
> le fortia electromagnetic e le fortia debile, que es responsabile pro le
> decomposition nuclear, es duo manifestationes de un unic fortia,
> appropriatemente appellate fortia electrodebile. Il ha insinuationes
> provocante que le fortia forte, que uni le nucleos atomic, alcun die essera
> unificate con le fortia electrodebile. Si le nove vision es correcte,
> totevia, le gravitate non necessitarea esser separatemente unificate. Assi
> como le massa surgerea del fortia electromagnetic, le mesmo occurrerea con
> le gravitate.
>
> Que es massa? Duo proprietates clave defini le concepto del massa de un
> certe amonta de materia, a saper, su inertia e le gravitation al qual le
> materia da origine. Le intertia era definite per Galileo como le
> proprietate del materia que mantene un objecto in movimento uniforme post
> reciper un impulso, usque le objecto sia influentiate per alcun altere
> impulso. Le idea de Galileo era generalizate e quantificate per Newton in
> su Principia. Le tendentia de un objecto de remaner in movimento uniforme,
> e le tendentia del movimento de cambiar quando un impulso es applicate,
> Newton expressava in un equation compacte. Le equation declara que le
> acceleration a, o cambio de velocitate, es proportional al fortia F
> applicate, ubi le constante de proportionalitate es le massa inertial m del
> objecto in question: assi, F=ma.
>
> In altere parolas, le massa inertial es le resistentia que un objecto
> offere a esser accelerate quando illo es subjecte a un fortia. In le
> equation de movimento de Newton, quando le application de un fortia cessa,
> le acceleration va a zero, e le objecto remane in movimento uniforme. On
> assume que objectos resiste al acceleration, perque ille resistentia es un
> proprietate innate del materia.
>
> Mais, ben que ille ha tentate, Newton non succedeva a explicar le origine
> del inertia. Imagina, ille suggereva, que le universo es vacue salvo pro un
> situla partialmente plenate con aqua. In ultra, imagina le forma del
> superficie del aqua. Es illo plan? Alora le aqua rota. Mais illo rota in
> relation a que? Ille es le profunde dilemma que Newton identificava. Si le
> universo era vermente vacue, como su experimento mental requireva, il non
> haberea un referentia contra le qual le rotation poterea esser mensurate.
> Mais perque le forma del aqua indica que un rotation occurre, Newton
> concludeva que il ha un structura spatial de referentia, un "spatio
> absolute".
>
> Circa 200 annos postea le physico e philosopho austriaco del seculo 19
> Ernst Mach assumeva un vision contrari. Pro Mach, le experimento mental de
> Newton demonstrava le absurditate del idea del spatio absolute. Le forma
> del aqua in un situla rotante, Mach manteneva, era conferite, de un modo o
> de altere, per medio del presentia de tote le altere materia in le
> universo. Assi Mach accordava con Newton que le proprietate de inertia crea
> le necessitate de un structura de referentia; ille simplemente disaccordava
> que tal structura de referentia existerea como un entitate distincte,
> absolute. Materia distante, totevia, poterea definir le structura de
> referentia. Infelicemente, su conjectura, que ha venite a esser cognite
> como principio de Mach, remane hodie plus tosto un affirmation philosophic
> que un proposition scientific testabile.
>
> In le initio del seculo 20 un numero de investigatores, inclusive Max
> Abraham, Hendrik Antoon Lorentz e Henri Poincare, suggereva que le massa
> inertial surgerea de un effecto appellate autoenergia electrostatic.
> Qualcunque particula cargate -- le electron, per exemplo -- possede un
> certe quantitate de carga electric. Le carga es le fonte de un campo
> electric, que carga energia -- le autoenergia electrostatic. Il era
> proponite que le autoenergia electrostatic corresponderea al massa inertial
> del particula cargate, per medio del equation E=mc². Mais le massa theoric
> del electron electrostatic derivate del equation es multe ordines de
> magnitude major que le real massa observate del electron, e le
> autorepulsion del fortias electrostatic rapidemente dispersarea le electron
> electrostatic. Consequentemente le theoria falle.
>
> Nostre travalio suggere que le inertia es un proprietate que surge del
> vaste e toto-pervasite campo electromagnetic que nos mentionava antea, que
> es appellate campo de puncto zero (CPZ). Le nomine veni del facto que le
> campo continua existente in un vacuo -- communmente imaginate como un
> spatio "vacue" -- mesmo al temperatura de zero absolute, al qual tote le
> radiation thermic es absente. Le energia de fundo del vacuo servi como le
> referentia, o puncto zero, pro tote le processos. Pro comprender como le
> CPZ da origine al inertia, on debe comprender alco super le natura del
> campo mesme.
>
> Considerationes theoric indica que le CPZ esserea un mar de fundo de
> radiation electromagnetic que es uniform e isotropic (le mesme in tote le
> directiones). Le lector pote ja esser familiar con un concepto aliquanto
> similar: le radiation residual del big bang. De accordo con le cosmologia
> del big bang, le universo comenciava con un titanic explosion, que dava
> origine a un radiation energetic calide distribuite per tote le
> universo-infante. Al mesura que le universo se expandeva e se frigidava, le
> radiation deveniva multo minus energetic, mais illo ancora pervade le
> spatio como un debile e quasi isotropic fundo de radiation de microundas.
>
> Como le fundo de microundas cosmic, le CPZ es un mar de radiation que plena
> le integre universo. Il ha un differentia major, totevia. Le fundo de
> microundas cosmic ha un spectrum assatis debile identic con le spetro de un
> objecto in equilibrio thermic al temperatura de solmente 2,76 grados
> Celsius supra le zero absolute. In contrasto, le CPZ es un emission
> altemente energetic cuje spectro de radiation predicte differe radicalmente
> del spectro de un objecto in equilibrio thermic. In vice de disparer a alte
> frequentias, le energia del CPZ continua a ascender acutemente con le
> frequentia del radiation. Quantitativemente, le densitate de energia es
> proportional al cubo del frequentia; duplica le frequentia, e le energia
> augmenta per un factor de octo. A qual frequentia le spectro del CPZ
> finalmente dispare o perde su capacitate de interager con le materia es
> questiones importante e ancora non resolvite.
>
> Un differentia plus profunde inter le fundo de microundas cosmic e le CPZ
> es un resultato del origine del origine del duo emissiones. Quando tu
> accende un ampulla electric, le fonte del emission de luce es clar; il es
> le calor producite per un currente electric in le filamento. Le fonte del
> fundo de microundas cosmic tamben pote esser traciate a phenomenos physic,
> a saper, le radiation de calor associate con le big bang, como modificate
> per le posterior expansion e refrigeration del universo. Le origine del CPZ
> es plus esoteric. De facto, duo visiones distincte super illo existe hodie.
>
> Le vision conventional tracia le CPZ al leges del mechanica quantic, le
> theoria forgiate in le initio del presente seculo pro describer le atomo.
> Qualcunque campo electromagnetic es characterizate per le frequentia,
> polarization e direction del propagation de su radiation. Un collection de
> valores pro iste tres quantitates defini un unic assi-nominate modo del
> campo. Cata modo possibile pote esser populate per un numero arbitrari de
> photons, le quanta fundamental de radiation electromagnetic. Mais de
> accordo con le probabilitates calculate in le mechanica quantic, mesmo a su
> energia minime, cata modo contera un photon le medietate del tempore e
> nulle photon le altere medietate del tempore. In un campo de energia zero
> cata modo continerea, certemente, nulle photons, mais illo es impossibile a
> causa del equal possibilitate que cata modo tamben contine un photon. Assi
> cata modo age, in media, como si illo era populate con al minus un medie
> photon (insimul con qualcunque altere radiation de origine natural o
> artificial presente).
>
> Tote tal modos se summa rapidemente. Viste que le densitate de energia del
> CPZ duplica al cubo del frequentia, le amonta de energia que compone le CPZ
> es enorme. Ille energia, in le vision conventional, es simplemente fortiate
> verso le existentia per le leges del mechanica quantic. Non
> surprendentemente, illo es reguardate al maniera quantic como a vices real
> e a vices virtual, dependente del problema in manos.
>
> Le theoria concurrente pro le origine del CPZ veni de illo que ha essite
> usque ora un disciplina obscur in physica cognite como electrodynamica
> stochastic, un version moderne de investigationes del initio del seculo 20
> per Einstein, Max Planck, Walther Nernst, Ludwig Hopf e Otto Stern. Le
> electrodynamica stochastic postula que le CPZ es tanto real quanto
> qualcunque altere campo de radiation. In tal vision le existentia de un CPZ
> real es tanto fundamental quanto le existentia del universo mesme. Le unic
> differentia inter le electrodynamica stochastic e le physica classic
> ordinari es le sol supposition del presentia de iste CPZ real,
> toto-pervasive, que es un parte intrinsec del universo.
>
> Un justification pro facer tal supposition es que per adder le CPZ al
> physica classic multe phenomenos quantic pote esser derivate sin invocar le
> leges o le logica usual del mechanica quantic. Il es prematur affirmar que
> tote le phenomenos quantic poterea esser explicate per le electrodynamica
> stochastic (isto es, physica classic plus CPZ), mais ille affirmation pote
> un die esser comprobate. In ille evento, on deberea facer un selection. On
> acceptarea le leges del physica classic como solo partialmente ver, con un
> collection totalment differente de leges quantic necessari pro completar le
> leges del physic; isto es essentialmente illo que on face in le physica
> ora. O on poterea acceptar le leges del physica classic como le unic leges
> necessari, a condition que illos es supplementate per le existentia del
> CPZ.
>
> Si le CPZ surge del leges quantic o si illo es simplemente un parte
> intrinsec del universo, un question importante remane: Perque le personas
> non senti le presentia del radiation si de facto illo es facite de undas
> electromagnetic real extendente se trans le spectro del undas de radio,
> luce e radios X? Le idea que le spatio poterea esser plenate con un vaste
> mar de energia pare contradicer le experientia quotidian. Le responsa a
> iste question jace in le absolute uniformitate e isotropia del campo. Il ha
> nulle modo de sentir alco que es absolutemente le mesme ubicunque, foras de
> e intra toto. Pro poner le question in terminos quotidian, si tu jacera
> perfectemente immobile in un cupa de aqua a temperatura corporal, tu non
> sentirea le calor del aqua.
>
> Le movimento trans un medio quasi sempre da origine a asymmetrias, que
> alora rende possibile detectar le medio. Mais in le caso del CPZ, le
> movimento trans le spatio a un velocitate constante non rende le campo
> detectabile, perque le campo ha le proprietate de esser
> "Lorentz-invariante". (Lorentz-invariantia es un differentia critic inter
> le CPZ moderne e le conceptos de ether del seculo 19.) Le campo deveni
> detectabile solmente quando un corpore es accelerate trans le spatio. In le
> medietate del decennio de 1970 le physico Paul C. W. Davies, ora al
> University of Adelaide in Australia, e William G. Unruh, ora al University
> of British Columbia, monstrava que al mesura que un observator accelera
> trans le CPZ, le spectro del CPZ deveni distorquite, e le distortion
> augmenta con le augmento del acceleration. Pote le distortion esser viste?
> Si, de facto, mais non con nostre oculos, perque le energias involvite es
> minute.
>
> Ben que le distortion es parve, illo es extrememente importante: nostre
> analyse monstra que illo es le origine del inertia. In un articulo
> publicate februario passate in Physical Review A, nos monstrava que quando
> un particula electromagneticamente interagente es accelerate trans le CPZ,
> un fortia es exercite sur le carga; le fortia es directemente proportional
> al acceleration mais illo age in le direction opposite a illo. In altere
> parolas, le carga experimenta un fortia electromagnetic como resistentia al
> acceleration. Nos interpreta le resistentia associate con le carga como le
> mesme inertia que Newton considerava como un proprietate innate del
> materia. Nota que nos non dice "associate con le massa del particula". In
> nostre formulation, le m in le secunde lege del movimento de Newton, F=ma,
> deveni nihil plus que un constante de accopulamento inter acceleration e un
> fortia electromagnetic externel Assi illo que nos propone es que le secunde
> lege de Newton pote esser derivate del leges del electrodynamica, a
> condition que on assume un campo de puncto zero subjacente.
>
> Nostre travalio suggere que le idea Newtonian conventional de massa debe
> esser harditemente reinterpretate. Si nos es correcte, le theoria physic
> non necessita plus supponer que il ha alco appellate massa habente un
> proprietate innate, inertia, que resiste al acceleration; lo que de facto
> occurre, in vice, es que un fortia electromagnetic age sur le carga intra
> le materia pro crear le effecto de inertia. De facto, il pare que le
> interpretation le plus parsimoniose es non mesmo que il ha carga vagante
> "intra le materia", mais que il ha solmente carga. Le presentia de carga e
> su interaction con le CPZ crea le fortias que nos totes experimenta e
> attribue al existentia del materia. Nostre interpretation se applicarea
> mesmo a un particula electricamente neutre como le neutron, perque on crede
> que le neutron, al nivello le plus fundamental, es componite de partes
> minor appellate quarks, que porta carga electric.
>
> Nos ha habite pauco a dicer usque ora super le secunde proprietate clave
> pro le concepto de massa, le gravitation al qual le materia da origine.
> Mais le evidentia experimental monstra que le massa inertial de un objecto,
> o su resistentia al acceleration, es equivalente al massa gravitational del
> objecto, o su massa in un campo gravitational. Le theoria del relativitate
> general de Einstein es basate sur le supposition que le massas inertial e
> gravitational es equivalente e indistinguibile -- le assi-nominate
> principio del equivalentia. Consequentemente on suppone que, si le CPZ da
> origine al phenomeno de inertia, illo tamben debe de un modo o de altere
> generar le effecto de gravitate. Iste idea audace era proponite ancora in
> 1968 per le physico e dissidente russo Andrei D. Sakharov, mais ille
> nunquam disveloppava completemente le concepto intra un theoria scientific.
>
> In 1989 le idea era assumite per un de nos (Puthoff) e formulate in un
> structura de electrodynamica stochastic intra un representation
> non-relativistic, preliminar mais quantificabile, de gravitation Newtonian.
> Le principio subjacente es notabilemente intuitive. Si un particula cargate
> es subjecte a interactiones con le CPZ, illo essera fortiate a fluctuar in
> responsa al colpos aleatori del undas electromagnetic del CPZ. In ultra,
> perque le CPZ es toto-pervasive, particulas cargate ubicunque in le
> universo essera fortiate a fluctuar. Ora un resultato basic del
> electrodynamica classic es que un carga electric fluctuante emite un campo
> de radiation electromagnetic. Le resultato es que tote le cargas del
> universo emittera campos electromagnetic secundari in responsa a lor
> interactiones con le campo primari, le CPZ.
>
> Il occurre que le campos electromagnetic secundari ha un proprietate
> notabile. Inter qualcunque duo particulas illo da origine a un fortia
> attractive. Le fortia es multo plus debile que le ordinari fortias
> attractive o repulsive inter duo cargas electric stationari, e illo es
> sempre attractive, malgrado si le cargas es positive o negative. Le
> resultato es que le campos secundari da origine a un fortia attractive que
> nos propone poter esser identificate con le gravitate.
>
> Il es importante notar que le fluctuationes es relativistic -- isto es, le
> cargas se move a velocitates justo a o proxime al velocitate del luce. Le
> energia associate con le fluctuationes -- que pro rationes historia recipe
> le nomine german de zitterbewegung, o movimento tremulatori -- es
> interpretate como le energia equivalente de massa de reposo gravitational.
> Perque le fortia gravitational es causate per le movimento tremulatori, il
> non ha necessitate de parlar plus de un massa gravitational como le fonte
> del gravitation. Le fonte del gravitation es le movimento dirigite de un
> carga, non le fortia attractive del cosa super le que le physicos es
> accostumate a pensar como massa. Pro interpretar le equation de Einstein
> E=mc², nos dicerea que massa non es equivalente a energia. Massa ES
> energia.
>
> Naturalmente il ha un multitude de objectiones que ha essite o pote esser
> levate contra nostre interpretation radical de massa. Un objection
> importante es que pro le gravitate nostre modello usque ora es
> non-relativistic, durante que le movimentos de zitterbewegung es
> relativistic. Un altere objection es que nos tracta le CPZ como real, non
> virtual, como lo face le theoria quantic conventional -- mesmo in despecto
> que fortias real e mensurabile pote esser attribuite a illo. Un tal fortia
> es le assi-nominate fortia de Casimir inter duo plattas parallel.
>
> On tamben affirma que si le CPZ realmente existe, illo esserea un fonte
> tanto enorme de fortia gravitational que le radio de curvatura del universo
> esserea varie ordines de magnitude minor que le nucleo de un atomo.
> Naturalmente, un tal conclusion conflige directemente con le experientia
> quotidian. Le fallacia in le argumento es que in le modello
> Sakharov-Puthoff le CPZ mesme como un toto non gravitarea. Le fortia
> gravitational resulta de perturbationes del CPZ in le presentia de materia.
> In le modello Sakharov-Puthoff, alora, le CPZ uniforme non es un fonte
> gravitational e consequentemente non contribuerea a curvar le universo.
>
> Un tertie grande question tamben remane a esser respondite. Como pote
> nostre theoria de gravitate Newtonianesc esser reconciliate con
> mensurationes del seculo 20 de effectos predicite solmente in le
> relativitate general? Como, per exemplo, nostre theoria pote explicar le
> deflexion gravitational del luce, cuje mensuration in 1919 serviva como le
> prime prova del relativitate general? Super ille puncto nos pote solmente
> conjecturar. Sakharov suggereva explicar le effectos del relativitate
> general per introducer le concepto de "elasticitate del spatio", analoge al
> ben cognite curvatura del spatio-tempore. Le responsa poterea tamben jacer
> in le tractamento adequate del assi-nominate mar de Dirac de pares
> particula-antiparticula. Le question del effectos del relativitate general,
> totevia, es un preoccupation valide que legitimemente defia le conceptos
> interrelationate de gravitate e inertia basate sur le CPZ.
>
> Malgrado tanto serie quanto le objection pare esser, nos propone que il es
> prudente suspender le judicamento. Un grande amonta de travalio jace avante
> pro testar e refinar nostre conceptos. Nos e alteres continuara a studiar
> le problema, e in le curso debite le fundationes theoric de ille
> propositiones o essera verificate o habera alcun grande defecto
> demonstrate. Malgrado tanto controverse quanto le ideas e lor implicationes
> pote esser, totevia, nos es incoragiate que nos es in le cammino correcte a
> causa de un secunde analyse ora realizate per un de nos (Rueda). In le nove
> analyse il pare que on obtene le mesme relation electromagnetic inter
> fortia e acceleration que on obtene in le analyse original, ben que le
> accostamento es integremente differente. Nos tamben opina que un theoria
> que offere nove perspectivas con elegantia e simplicitate es un
> accostamento probabile al realitate, e nos suggere que nostre vision de
> massa inertial e gravitational ha un certe elegantia e simplicitate.
>
> Si nostre ideas se prova correcte, illos orientara a revisiones in le
> comprension del physica al nivello le plus fundamental. Mesmo si il eveni
> que nostre accostamento basate sur le electrodynamica stochastic se prova
> imperfecte, le idea que le vacuo es involvite in le creation de inertia es
> destinate a remaner. Forsan mesmo plus osate que le conceptos mesme es lor
> implicationes. Si inertia e gravitate es como altere manifestationes de
> phenomenos electromagnetic, alcun die il pote esser possibile manipular los
> per technicas avantiate de ingenieria. Ille possibilitate, malgrado remote,
> constitue un possibilitate compellente pro continuar le travalio.
>
> ---
> Bernhard Haisch es un [staff scientist] al Lockheed Martin Solar and
> Astrophysic Laboratory in California e un visitante regular del
> Max-Planck-Institut fuer extraterrestrische Physik in Garching, Germania.
>
> Alfonso Rueda es un professor de ingenieria electric al California State
> University in Long Beach.
>
> H. E. Puthoff es director del Institute for Advanced Studies in Austin,
> Texas.
> ---
> Ensjo.
> Articulo original in anglese a  http://www.jse.com/haisch/sciences.html