Julio, mi Pais es un realitate meraviliose e assi complexe que porta nos italianos, sempre, a viver nostre realitates melior, culina, tempore, paisage, e a non facer nos troppo onere de illo que succede e que deveni un facto de politica. Le politica italian debacte in iste dies le thema: admnestia o indulto, o admnestia e indulto, o nihil de toto isto. Le prisonieros es provocate a facer se sentir e illes organisa demonstrationes como le obreros pro un sacrosante revendication social. De facto in Italia nos non ha plus anque le maxime pena detentive, le prison a vita. In le programmas de rehabilitation, totos pote ganiar le libertate anque in presentia de plus penas de prison a vita. Il serea como dicer: le Stato te ha condamnate a morte plus vices, illo ha exequite le sententia plus vices e, nonobstante isto, al fin le Stato te pone in libertate como cives qui ora ha essite rehabilitate. Le numero del prisonieros in Italia es assi alto pro le alte contribution del immigratos e del venditores de droga. Totevia in un cella pro quattro personas, pote esser imprisionate sex personas e, pro totos, isto non es ben. Anque io pensa que isto es un indecentia. Le temas es anque: libertate con le bracialetto electronic, o libertate con pena solmente suspendite. Le facto es anque un altere, o alteres. Un furto es un crimine que de facto non es plus persequite. Solo un, duo per cento. Isto non vade ben al italianos qui pensa a sceriffs private o a portar armas. Ma in realitate nos non ha iste inclination. Si on se trovara un ladro in casa, se tractara de mangiar insimul un platto de spaghetti. Il pare que isto sia le sol solution. Io hic non burla. De nocte le diverse organos de policia italian ha derecto de reposar, como totos. In un provincia como illo de Treviso de circa 800.000 habitantes, de nocte es presente quatro agentes con duo automobiles. In realitate le criminalitate es sempre plus presente e le micro criminalitate es ancora plus presente. Nos lege anque que le mafia, andrangheta, et cetera, quando era minus obstaculate, habeva regulas que dava a totos un major garantia. In definitiva le italianos ha sempre un comportamento multo critic con illo que es istitutional e il es ver que le efficentia del italianos es in lor vita private e in lor activitate private, non certemente in toto illo que es public. Nos italianos debe esser un caso a parte. Io pensa que nos ha vivite al minus duo millennios de presentia del poter public e que nos ha apprendite como conviver con illo, nonobstante iste presentia que nos non senti nostre. No! Nos non sera jammais martial. Al maximo nos supporta le realitate del momento, si sito non es evitabile. Ma pro le tempore strictemente necessari. Como finira? Le super affluentia del carceres sera resolvite con un general liberation de totos, perque anque le Papa suplica un acto de clementia. Isto, de ascoltar le Papa, obviemente es un pretexto, ma le politica es anque isto. Governamento, Parlamento, Ecclesia e Populo habera trovate un "solution". Nonostante isto Italia es un Pais meraviliose. Un Pais ubi on debe viver con un oculo sempre vigilante. In ultra a illo que totos ha, nos ha Ecclesia, USA e Russia, sin oblidar Istrael, Arabes e Europa. Ciao, Mario On Saturday, July 08, 2000 6:57 AM, Jonathan Julius Dobkin [SMTP:[log in to unmask]] wrote: > Mario: > > Io ha legite hodie in le New York Times que in Italia il ha 53,000 prisioneros in > un systema que era facite pro tener 43,000; ergo dece milles de prisioneros pote esser > liberate in le proxime futuro.