Car amicos,

In "Voce de Interlingua", le revista del "Societate Nederlandese pro
Interlingua", io publica regularmente historias burlesc.
Ecce un de illos:

MI  CARRIERA  FINANCIARI

Quando io entra in un banca, io ha pavor. Le empleatos me da
pavor, le fenestrettas me da pavor, le vista del moneta me da pavor,
toto me da pavor. Al momento que io debe facer un operation financiari,
io deveni un idiota irresponsabile.
Io lo sapeva jam, ma on habeva augmentate mi salario de cinquanta
florinos per mense e io habeva le sentimento que le banca esseva le
loco indicate pro un tal summa enorme.
Io entrava con passo hesitante e jectava mi reguardo timide super le
empleatos. Io pensava que un persona qui vole aperir un conto de
banca debe necessarimente consultar le director.
Io me dirigeva verso un fenestretta que portava le inscription CASSERO.
Le cassero esseva un grande homine de aspecto glacial. Jam su sol vista
me impressionava. Mi voce esseva sepulcral.
"Pote io vider le director?", io diceva, e io adjungeva: "Sol." (Io non
sape proque io adjungeva "Sol.")
"Certemente", le cassero diceva, e ille vadeva a cercar le.
Le director esseva un homine calme e grave. Io teneva mi cinquanta-sex
florinos comprimite como un bolla in mi tasca.
"Vos es le director?", io demandava. (Deo sape que io non habeva
dubitas.)
"Si", ille diceva.
"Pote io vider vos... sol?"
Le director me reguardava con inquietude. Ille debeva creder que io
habeva un terribile secreto a revelar.
"Veni per hic", ille me diceva, e ille me duceva verso un camera claudite.
Ille tornava le clave in le serratura.
"Hic nos non risca esser incommodate", ille observava. Sede vos."
Nos nos sedeva e nos nos reguardava.
"Vos es un del homines de Hansen, io presume..." ille diceva a voce
basse.
Mi comportamento mysteriose le habeva suggerite que io esseva un
detective. Io sapeva ora lo que ille pensava.
"No, non de Hansen", io respondeva, lo que pareva subintender que io
pertineva a un agentia rival.
"A dicer ver", io continuava, como si on me habeva incitate a mentir,
"io non es detective del toto. Io ha venite pro aperir un conto. Io ha le
intention de deponer tote mi moneta in iste banca."
Le director pareva alleviate, ma remaneva grave; ille concludeva ora
que io esseva le filio de un Rothschild.
"Un conto importante, io suppone...", ille diceva.
"Assatis", io murmurava. "Io ha le intention de deponer cinquanta-sex
florinos hodie e cinquanta florinos per mense regularmente.
Le director se levava e appellava le cassero.
"Senior Pietersen", ille diceva con voce disagradabilemente forte,
"iste senior vole aperir un conto; ille va deponer cinquanta-sex florinos.
A revider!"
Io me levava.
Un enorme porta de ferro se aperiva lentemente a un del lateres del
camera.
"A revider", io diceva. E io entrava in le sala del cassas forte.
"Sorti de illo", le director diceva frigidemente, e ille me indicava le
bon cammino.
Io vadeva usque al fenestretta del cassero e io pulsava verso ille mi
bolla de moneta per un movimento rapide e convulsive, como si iste
gesto poteva conjurar le sorte.
Mi visage esseva horribilemente pallide.
"Ecce", io diceva. "Depone isto."
Ille prendeva le moneta e lo dava a un altere empleato.
Alora, post haber me facite inscriber le amonta del summa super un
papiro, ille me demandava de apponer mi signatura in un registro.
Io non plus sapeva lo que io faceva. Le banca balanciava ante mi
oculos.
"Le amonta ha essite deponite?", io demandava con un voce cave
e vibrante.
"Vos lo ha facite", le cassero diceva.
"Alora, io volerea scriber un cheque."
Mi idea esseva de retirar sex florinos pro uso immediate. Alicuno me
passava un carnet de cheques a transverso un fenestretta e un altere
persona comenciava a explicar me como on face un cheque. Le gente
del banca habeva le impression que io esseva un millionario guastate.
Io scribeva alique super le cheque e lo pulsava verso le empleato. Ille
lo reguardava.
"Que? Vos retira toto ora?, ille demandava con surprisa.
Io videva alora que io habeva scribite CINQUANTA-SEX in loco de
SEX. Io sentiva que il me esserea impossibile de dar explicationes.
Tote le empleatos habeva cessate de scriber pro reguardar me.
"Si, toto!"
"Vos retira vostre moneta del banca?"
"Usque al ultime soldo!"
"Vos non plus deponera vostre moneta hic?, le empleato demandava
con un tono de surprisa in su voce.
Io sperava stupidemente que ille pensarea que alique me habeva offendite
durante que io scribeva le cheque e que io habeva cambiate de idea.
Io faceva un miserabile tentativa pro dar me le aere de un homine
a temperamento violente.
Le empleato se preparava pro remitter me le moneta.
"Como lo vole vos?, ille diceva.
"Que?"
"Como lo vole vos?"
"Ah!..."
Io comprendeva lo que ille voleva dicer e io respondeva sin mesmo
essayar de pensar:
"In un billet de cinquanta."
Ille me dava un billet de cinquanta florinos.
"E le sex?, ille demandava siccamente.
"In sex florinos."
Ille me los passava e io sortiva in haste.
Quando le grande porta se reclaudeva detra me, io percipeva le echo de
un immense explosion de riso que montava usque al plafond del banca.
Desde iste die io non plus face operationes bancari. Io guarda mi
moneta liquide in le tasca de mi pantalon e mi economias in florinos
de argento in un calcetta.