Ih! Ab iste texto avante io non es de multe adjuta... Le textos antique, mesmo in portugese, es aliquanto imperscrutinabile a me. Io me limitara a commentar le version in Interlingua. TEXTO IN INTERLINGUA Con le [dulssura > dulcor] del [primotempore > primavera] le forestas se plena de [folias > folios], e le [passaros > aves] canta cata un in lor latin secundo le poesia del nove canto; tunc il es bon que cata uno [obteni > obtene] lo que plus vole. De la [donde > ubi] il me es bon e bel io non vide messagero ni message per que mi corde non dormi ni ride, ni io me anima pro sequer [le advance > avante], usque on sape ben del final si illo es como io demanda. A nostre amor il le va como al [rama > ramo/branca] del blanc [espino > spino], que esse super le arbol tremulante, tote le nocte, al pluvia e al glacie, usque le altere die, que le sol se [expandi > expande] per le [folias > folios] [verdes > verde] e le [ramas > ramos/brancas]. Io ancora memora un matina quando nos faceva del guerra le [final > fin/scopo], quando illa me dava un dono tanto grande, su amor e su anello: Que me permitte Deus [vivir > viver] tanto usque io habe mi manos sub le manto sue! Io non time que linguage estranie me face lontan de mi Bon Vicino, que io [saper > sape] de como va le parolas que se diffunde in un breve discurso. Que alteres vade [desfaciente se > (?)] amor pois nos habe le [piessa > pietate?] e le cultello. Ensjo.