[ Kjell T. ]

Le corde del anglese es germanic, anglo-saxone e scandinavio
(app. 20%), le parolas greco-latin es primeramente usate pro modificar e
expressar finessas. >>>Forsan le anglophones son indolente proque illes
"fura"<<<
parolas de altere linguas in vices de construir los del radice
anglo-scandinavio, ma illes ha le derecte de facer lo que illes face!

[ Frank ]
In accordo con mi comprehension del historia de anglese, le adoptation del
vocabulario latin non era cosa de indolentia sed del conquesta. In veritate
le anglo-saxo-scandinavos parlava lor sorta de "germanic" assatis puramente
usque le anno 1066.  In ille anno le regno saxone era conquite per le
normanos de Guilliaume le Conquisitor.  Il es multissime ironic que iste
"normanos" era ipse descendentes de vikingos de scandinavia qui antea
habeva discargate lor proprie sorta de "germanic" pro adoptar totalmente le
lingua de Francia.  E post lor conquesta illes importava e imponeva le
lingua francese in Anglaterra.
In mi opinion nos angloparlantes non ha, in general, un bon comprehension
del radices de nostre proprie lingua.  Un del rationes proque io ipse ama
interlingua veni ex mi recognition que in interlingua nos (angloparlantes)
haberea un multo bon methodo pro apprender le radices latin de anglese.  Al
mesme maniera io benvenirea un lingua similar planificate basate sur le
linguas germanic.  Le studio de interlingua e, eventualmente, de
"intergerman" haberea grande valor pedagogic in le mundo angloparlante, io
pensa.

E un altere idea... Io suppone il serea interessante prender le intergerman
e subjecta lo a un conquesta per interlingua. Altermente dicite, facer in
modo planificate un repetition del conquesta norman de 1066 e combinar le
intergerman simplificate con le interlingua simplificate.  Serea fascinante
vider le resulto--un germano/latino rational e forsan non "cancerose".

-- frank

-- frank