Anne scribeva:
>
>On pote certemente trovar  varie linguas que evolua assi : plure casos >
>minus casos > plure casos.

Si, isto es le theoria, e illo debe esser correcte. In un seminario - ante
multissime annos! - quando nos discutava le evolution del linguas
indoeuropee iste theoria era presentate. E in le fontes scripte que nos ha
a nostre disposition il sembla esser assi, le linguas perde tote le tempore
casos.

Quanto a tu description le francese se comporta principalmente como le
linguas scandinave. In le lingua del runas nos habeva le mesme casos como
in germano moderne. Circa le 14 seculo le svedese central (le dialecto
parlate in Stockholm del establimento) perdeva le dativo e le accusativo in
le inflectiones del substantivos e adjectivos. Svedese moderne ha in
principio duo casos, sed le pronomines personal ha anocra 3, in isto que le
accusativo e dativo ha jungite se in un caso.

Un tal evolution es multo normal, le lingua perde le inflexiones del
substantivo ma lo retene in le pronomines. Un exemplo analoge del svedese
(in principio etiam danese e norvegese) es le bulgaro moderne ubi il in
principio ha solo duo casos, subjecto e non-subjecto. Ma le pronomines
ancora monstra restos del vetere systema de inflexion.

>Ma le schema es un poco troppo simple, e on non pote dicer que nunc le
>francese ha vermente 0 caso. Illo es ver pro le syntagmes nominal, ma
>non pro le pronomines :
>
>Nominative      Accusative      Dative
p 1. s. >je              me              me
p 2. s. >tu              te              te
p3 m.s.>il              le              lui
p.3.f.s>elle            la              lui
p 1 pl>nous            nous            nous
p 2 pl>vous            vous            vous
p 3 m. pl>ils             les             leur
p 3 f pl>elles           les             leur
Il pote esser amusante juxtaponer le formas svedese:
Pronomines personal:
nom             objectivo (dativo e accusativo in un caso)
p 1 s jag               mig
p 2 s du                dig
p 3 m s han     honom
p 3 f s  hon    henne
p 3 u* s den    den
p 3 n* s det    det
p 1 pl vi               oss
p 2 pl ni               er
p 3 pl de               dem **

Historicamente le svedese habeva 3 generes, masculino, feminino e neutro
como le majoritate de linguas europee, ma gradualmente substantivos
significante objectos que habeva forma masculin o feminin perdeva su genere
grammatic e era collegite in un genere particular que grammaticos moderne a
vices appella _utrum_ i.e. un del duo, si tu comprende _neutrum_ como
_nulle del duo_.

Io ha observate que juvene personas ha un tendentia usar le pronomine
demonstrative  _den_ _ille, iste_ sin respecto al sexo. Si isto es un
tendentia generalmente observabile il es possibile que on in un futuro
habera solo duo pronomines del 3 persona, a saper _den_ (ille, illa - re
personas, e illo re objectos como antea) e _det_. Sed isto es un hypothese
mie personal e io crede que on
>
>In francese moderne, on pote vider que le differentias inter accusative
>e dative es debile, ma que illo es plus importante inter nominative e
>accusative. On poterea expectar que le dative va perder se, si le
>francese continua su tendentia. Ma illo non es lo que se passa in le
>"francese avantiate" (le variation le plus avantiate, le plus recente,
>que on pote vider in le dialectos varie). On vide de novo un marca plus
>forte del casos.
>
>Nominative      Accusative      Dative
>je              me              à moi
>tu              te              à toi
>
>etc.
>
>Exemplos de phrases : (1) = francese, (2) = francese avantiate
>
>        (1) On me donne rien.
>        (2) On donne rien à moi (cf, Frei, 1971, p.166)
Como in germano nos pote haber dativo e accusativo post verbos del typo
_dar_ sed nos vide le dativo solmente per le ordine, como in interlingua.
_dona le lo_ (=dona al persona le cosa!)
_ge honom den /det_



>1) Si islandese non ha cambiate su casos, illo non significa de toto que
>le lingua non ha evoluate in plure altere aspectos.

Le pronunciation ha cambiate assi que le vocales longe ha devenite
diphthongos, in le systema del casos le cambios sembla haber assatis micre,
in le systema verbal alcun verbos ha cambiate su gruppo (thema) e il forsan
ha occurrite simplificationes, sed non multes! Infantes in le 5 classe pote
leger le sagas si solo le orthographia es normalisate al standard hodierne!
E un texto svedese del 12 seculo es assi difficile pro nos hodiernes como
un texto in nederlandese moderne! Forsan le nederlandese es plus simple!!!

>2) Quando io dice que il non ha linguas archaic, il non es pro rationes
>sentimental, sed proque illo es objectivemente false. Illo es lo que io
>vole explicar plus tarde... Le analogia con le evolution biologic es
>vermente fundamentalmente false.

Lassa nos supponer que tu studia francese vetere del anno 1000. Tunc per
hasardo tu trova un jornal, scribite per un persona qui veniva de un valle,
ubi on parla un dialecto del francese, e legente iste jornal (un libro
jornal con notas personal, non un jornal = publication!) tu constata que
illo es quasi exacte le mesme lingua que tu ha in le vetere manuscriptos
del annos 1000. Qual es ille dialecto in iste caso?

Arcaicamente



Kjell [log in to unmask]
Kjell Rehnstroem
Vaenortsgatan 87
S-752 64  UPPSALA
Suedia - Sweden